Göz yaşlarım usulca akarken dönüp bakmadım babama. Bakamadım. Bunu kendime yapamadım. Daha fazla gururum, kadınlık onurum ayaklar altında çiğnenmeden uzaklaşmak istedim buradan. Yiğit Efe Vedat'ın çıkardığı patırtıdan rahatsız olmuş ağlarken Ece de Adil abinin arkasına saklanmıştı. Çocukları korkutmaya ne hakları vardı ki? Onlar adına ben utanıyordum bu insanlardan. Ece'ye elimi uzattığımda çekinerek baktı.
"Gel bakalım benim odamda neler varmış?"
Annesine baktığında Maral abla gelip elini tuttu ve benim peşime takıldı. MahcupçabakışlarımıAslan'a çevirdim. Kim bilir ne kadar kızmıştı. Üstelik ailesini huzursuz etmiştim kızmakta haklıydı. Sert ve soğuk bakışları Vedat'ın üzerindeydi. Şuan gerçekten korkutucu görünüyordu.
"Yiğit Efe'yi de alayım mı?"
Bakışları bana dönerken yumuşamıştı. Demek ki kızgınlığı bana değildi. Bu iyiye işaretti sanırım. Yiğit'i bana uzattığında hemen sardım kollarımla. Odama geçmeden önce babama seslendim. Daha fazla olay çıksın istemiyordum.
"Lütfen biz bu evden gidene kadar gönder bu adamı evden. Biz gittikten sonra istersen geri getirirsin eve. Tatsızlık istemiyorum. Bir kere olsun benim için bir şey yap. Yeterince rezil olduk. "
"İnci.."
Cevap vermeden odama geçtim. Konuşulacak bir şey kalmamıştı ki. Yiğit'i yatağa yatırıp yanına yastık koydum. Hemen yan dönüp kollarının üzerine yatmıştı. Onu düzelttiğimde geri eski haline geldi ve uyuklamaya başlamıştı. En azından sakinleşmişti. Ben de böyle rahat olduğunu düşünüp rahat bıraktım onu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dolabın üstündeki valizi indirirken Maral abla sorgusuz yardım etti bana. Ece çalışma masamdaoyalanırken biz de bütün kıyafetleri toparladık. Özel eşyalarımı da aldığımda her şey bitmişti. Etrafa son kez göz gezdirip eksik var mı diye baktım. Son kez izledim yıllarımı geçirdiğim odanın duvarlarını. İyiliği kötülüğü tadan anılarımı. Bu kez sızlamadı yüreğim buradan ayrılacağım için. Odaya giren Hediye teyze ve Aysel hanım ile duvarlardan çektim gözlerimi.
"İnci'm?"
"Hediye teyze..."
Sıkıca sardım kollarımı ona. Tek sığınağım oydu benim.
"Bir süre sizde kalabilir miyim? Topladım eşyalarımı, artık burada kalamam. Misafir etsen birkaç gün beni."
"O nasıl söz kızım bizimle kalacaksın tabi. Bırakır mıyım seni hiç ben?"
