3.BÖLÜM

183K 6.1K 783
                                    

 3.BÖLÜM

  Düzenlendi

            Dizlerimin üzerine çökmüş Yiğit'in beşiğinin yanında elim parmaklığın arasında oturuyordum. Camdan yansıyan ışıklar güneşin doğduğunu hatta saatin biraz daha ilerlediğini gösteriyordu. Yiğit bir daha uyanmamıştı ama odadaki kokuya bakılırsa altına yapmıştı. O yüzden uyanması yakındı. Uyandırmadan altını değiştirebilir miydim acaba? Denemeliydim. Usulca çektim parmaklarımı küçük elinden. Kenarda duran çantayı alıp içini karıştırdım ama ıslak mendil ve pudrayı bulsam da bez yoktu. Sıkıntıyla derin bir nefes aldım. Dolaplara bakmaktan başka çarem yoktu. Çekmeceli dolaba yaklaşıp sessizce gözlere bakmaya başladım.Bulamayınca büyük gardıroba bakmak için arkamı dönmüştüm ki kapıda dikilen Aslan ile göz göze gelince derin bir nefesi ciğerime hapsedip korkuyla baktım ona. Sonuçta tanımadığı bir insandım yanlış anlayabilirdi beni. Ayrıca izinsiz dolapları karıştırmam da doğru değildi. Bir iki adım geri gidip konuştum çabucak.

"Ben özür dilerim sadece Yiğit'in bezini arıyordum."

"Sorun yok sakin ol."

            Aldığım nefesi geri bıraktım rahatlayarak. Kızmamıştı bana ve yanlış bir şey düşünmemişti.

"Bez kalmamıştı dün alınca arabaya koymuştum getirmeyi unutmuşum."

         Sessiz adımlarla odaya girip bana yaklaştı. Bez paketini uzatarak sordu.

"Sen mi değiştirirsin yoksa ben değiştireyim mi?"

"Aslında değiştirebilirim diye düşündüm ama daha önce hiç yapmadım."

          Başını saklayarak beşikteki Yiğit'e yaklaşıp uyandırmadan altındaki tulumu çıkardı. Beşiğe yaklaşıp nasıl yaptığını izlemeye başladım. Yiğit'e öyle şefkatli davranıyordu ki. İncitmekten korkar gibi. Üstünü geri giydirdiğinde telefonunu çıkarıp fotoğrafını çekmişti.

 Üstünü geri giydirdiğinde telefonunu çıkarıp fotoğrafını çekmişti

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Hiçbir anını unutmak istemiyorum. O yüzden fotoğraflarını çekiyorum sürekli. İstersen bir ara albümlere bakarsın."

"Çok isterim."

            Gözlerimi yere indirip Aslan'a bakmaktan kaçındım. Duyduğumuz günaydın sesiyle hemen bir iki adım uzaklaştım Aslan'dan. Yeni bir yanlış anlaşılmaya veya suçlanmaya katlanamazdım. Maral abla uyanmıştı. Bize bakıp gülümsedikten sonra Aslan'a hitaben konuştu.

"Yengem İnci'nin eşyalarını getirsen de bir üstünü filan değiştirsin. Kız dünden beri böyle duruyor. "

"Tamam yenge getiriyorum şimdi."

HAYATIM(TAMAMLANDI)Where stories live. Discover now