The Billionaire's Runaway Wife

CHAPTER 6

CHAPTER 6:
( Author's POV )

A small groan excaped her lips as she stared at the window. She sat down at the couch at binuksan nya ang TV, hoping na maaliw sya nito habang hinihintay ang asawa. Kasama ngayon ni Pia ang mga bata para makapa-bonding daw muna silang mag-asawa

Walang nagawa ang mga palabas sa TV para mawala ang pangangabba nya. Kyllie felt her heart beats faster than the usual, she breathe in slowly para kumalma naman sya dahil hindk pwede sa sitwasyon nya ang ma-stressed out

May narinig naman syang tunog ng sasakyan mula sa labas kaya naman agad nyang inaninag muala sa bintana ang sasakyan na dumating but in her disappointment it was the neighbors

She felt excited on giving the news that once again can change their lives. She look down her tummy as she smiled at it . Placing her hand genly on top of her tummy

   " Dont worry My love, Dada will be extatic about your arrival "

Wala syang pake if babae o lalaki ang susunod na baby but all that matters to her is the baby will be health and safe

A screeching brought Kyllie back in reality. Agad naman syang napalingon sa may pintuan at agad na lumiwanag ang kanyang mukha ng makita ang taong ilang araw nya ng hinihintay

Agad syang lumapit sa asawa at kinuha ang mga gamit nito, ibinaba nya ang mga ito sa isang sulok. When she clearly saw the face of her husband she frowned alas she still walk near him and tried to kiss him on the lips but met his cheek instead

Pero hinayaan nya na lng ito. Kukunin na sana nya ang jacket nito pero ng tatalikod na sya ay nabangga nya ang asawa na ngayon ay pinagmamasdan sya ng napakalamig. She does not know whats happening

   " Hey whats wrong Hon?? May problema ba? " Nag-aalala nyang tanong

Hinawakan nya ang pisngi ng Asawa but France just stared at her before he took it away. Hindi na mapanatag si Kyllie sa kakaibang nararamdaman

   " I have something to give you na alam kong mafugustuhan mo ... " Malamig nyang tugon bago ibinigay kay Kyllie ang envelope na kanina nya pa hawak

Agad itong kinuha ni Kyllie at binuksan peto halos takasan sya ng hininga nya ng mabasa ito. Its something that could crash the world of every woman alive

   " Div- Divorce Papers ?? " Hindi sya makapaniwala sa binabasa nya ngayon

   " A-Ano? Nagbibiro ka ba Fr-France ?? Its not funny " maluha-luaha nyang sambit sabay tapon sa asawa ang mga papeles

   " Mukha ba akong nabibiro ?? " Inis na tanong ni France

   " I want a Divorce Kyllie... Alam kong gusto mo rin ito ... "

( Kyllie's POV )

   " Why?! Fr-France this cant be... " Nanginginig kong sabi habang di parin makapaniwala sa mga naririnig. I dobt know whats happening to my husband and our Family

   " Gusto kong pirmahan mo ang Divorce paper ngayun din Kyllie. The sooner na mapirmahan mo ito ay mas mabilis ka ring makakaalis... " Deretsong sabi ni France, hindi ko sya matingnan sa mata, there was nothing in there but pure hate

   " This must be a misunderstanding! France naman paano ang mga anak natin?!!! " And there I finally lost it

   " Naisip mo sana yan bago ka nakipag relasyon sa iba !! Kyllie I trusted you! Akala ko iba ka sa mga babae dyan pero I was wrong you were like them!!! " He shouted, hindi naman ako nakapag salita, hindi ko alam ang mga sinasabi nya but one thing is for sure. Sigurado na sya

   " Oh My God France !!! Ang kapal ng mukha mo para ibintang sa akin ang mga bagay na ikaw ang gumawa!!! How could you? Ganyan ka na ba ka desperado para magkahiwalay tayo! " I shouted back, I faced him at dinuro duro pa sya

Hindi ko na alam ang nangyayari sa amin, this felt so wrong. Habang tumatagal ay nahihirapan na ako sa paghinga, my heart's beat faster dahil sa galit na aking nararamdaman

   " Oo! Dahil hindi ko na kayang makasama ang babaeng katulad mo!! Isang Babae na sinungaling at napaka dumi! " He screamed na dahilan para mapatakip ako ng aking bibig, mas lalong tumulo ang aking mga luha

   "  Walang hiya ka!! Wala kang karapatan na sabihin sa akin yan! Oo may mga sikreto ako pero hindi ako madumi!! " Taas ulo kong sagot sakanya bago marahas na pinunasan ang aking mga luha, mga luha na nasayang dahil sakanya

Galit akong naglakad papunta sa walk in closet at ilinabas ang aking maleta at nag umpisang nag empake. Narinig ko namang sinundan nya ako kaya napailing na lng ako sa inis. Akala ko ang pagpapakasal sa kanya ay ang pinaka tama kong desisyon pero mali ako

   " Aalis ka? Mabuti naman pero akin ang mga bata, I'll make sure na di mo sila makukuha sa akin " He stated making me look back at him

I glared at him but instead he smirk at me, nangiinis sya. He thought he's gonna win against me? But He is wrong, kahit magpatayan kami basta akin ang mga anak ko

   " No their coming with me and so is this child " I said habang hawak ang tyan ko, napakunot naman ang noo nya bago muling tumawa na para bang nagsabi ako ng isang nakakatawang joke

   " Oh you thought mapapalaki mo sila ng maayos? Ha! Ni wala ka ngang trabaho eh at if I know better hindi ka nakapag tapos ng pagaaral, so paano mo sila mapapalaki? And satingin mo maniniwala ako na akin ang batang yan? Your stupid if you thought that you can fool me ! " He snapped back at me na mas ikinagulat ko, hindi ko alam na ganito na sya kadesperado to get rid of me, he can even deny his own blood and flesh

   " Umalis ka na dito " He said coldly as he gesture for me to get out, pero umilng na lng ako

   " No, hindi ako aalis hanggat hindi ko nakuluha ang mga anak ko " Matapang kong sagot sakanya as I look at him straight to the eye

   " Bingi ka ba?! Akin lng ang mga anak ko! " He screamed in Anger kaya naman napapikit ako sa takot at sa gulat na rin

Then an idea pop in my head, a smirk was formed at the back of my head, sa tinging nya ganoon nya na lng ako matatalo? Ang dami ko ng ginive up para sa pamilya na ito and Im not gonna give this up easily

Tumalikod naman sya at umalis, hindi ko alam kung saan sya pumunta and I dont care. I rubbed my stomach as I felt a sting of pain but sigh in relief when it went away. Wiping the remaining tears away. Calm down Tana, everything will be fine

Gamit ang pader as a support, I started to walk to the stairs. Kahit mahirap ay pilit akong naglakad habang hila hila ang aking mga gamit. Hindi na ako nagulat ng nakatingin sa akin ang mga katulong but I smiled at them weakly

It felt forever before I got out of the house, napabuntong hininga na lang ako at muling pinagmasdan ang aking dating tahanan bago tawagin ang taxi na dumaan

Then a smiled was pasted on my face when I remember what I did and what I will do

( SOMEONE'S POV )

   " Finally! Wala na sila, akala ko naman mahihirapan ako pero mukhang mali ako " Nakangiti kong sabi sa aking sarili habang tahimik na pinagmamasdan ang babaeng iyon na sumakay ng taxi

END OF CHAPTER 6