The Billionaire's Runaway Wife

CHAPTER 15:

CHAPTER 15:
(Ayisieah's POV)

   " What ?! Paanong nawawala si Dallas?! " Galit na sigaw ko. Ilang araw palang ako rito sa Manila ay may problema na agad.

Kadarating lang dito ni Emmet galing sa isle para ibalita sa akin na nawawala ang anak ko. Hindi naman ako magagalit ng ganito kung hindi nila itinago ito sa akin pero dalawang araw na pala mula ng mawala ang anak ko at wala man lang sinabi sa akin

   " How could you do this to me? " Hindi makapaniwalang tanong ko sakanila

   " Im sorry Lady Ayisieah " Nakayukong sabi niya sa akin, maaaring dahil nahihiya ito sa akin

   " You should have told me from the begining... " Naramdaman ko na lang ang unti-unting pagpatak ng aking luha. From the beginning alam ko naman kung ano ang panganib na matagal ng nakatali sa aming angkan. Matagal ko ng natanggap ang katotohanan na iyon pero ang katotohanang kailangan pang madamay ng mga anak ko ay yun ang paulit-ulit kong itinatanggi sa aking sarili.

Makalipas ang ilang oras ay hindi parin mahanap ang anak ko. Gusto ko man tumulong na maghanap ay hindi naman ako papayagan nila kuya, they looked me on my own room with our Clans best men.

Hindi parin ako mapakali dahil kanina pa sila naghahanap pero wala parin balita sa where about ng Baby ko. I cant explain what I feel, Halong takot at kaba ang bumalot sa akin. I am sweating but I felt so cold. Siguro dahil ito sa mothers instinct

   “Ayie I know nag-aalala ka , pati rin naman kami pero you need to stay calm at magtiwala ka kila Diego. Im sure ginagawa nila ang lahat para mahanap si Dallas and please do us a favor… Dont be impulsive, nawawala ang anak mo pero alalahanin mo hindi ka dapat magpadalosdalos” He said at pinat niya ang ulo ko bago umalis ng tuluyan sa kwarto ko. Nanatili na lang akong tahimik habang pinapanood ko siayang umalis.

Ganoon pala yun, kahit na gaano ako nag-train para sa ganitong sitwasyon ay iba parin talaga kung anak mo na ang nasa panganib. Nakakalimutan at nawawala ang konsentrasyon ko at pagiging kalmado

(UNKNOWN POV)

   “Kuninyo na yang batang iyan at ibalik na sa nanay niya… Thats enough to threaten her” Utos ko at ibinigay na sa isang tauhan ko ang batang natutulog

   “Eh kung tuluyan na kaya natin itong batang to Boss? Tapos ipadala na lang natin ang bangkay ng batang iyan” Suhestiyon naman ng isa sa mga tauhan ko

   “No… Basta ibalik niyo na yan” Matigas na utos ko sakanila. Inilabas ko naman ang isang sulat at inabot sakania

   “Ipadala niyo na rin ang sulat na iyan kasama ng bata”

(Ayiesieahs POV)

   “Damn it! I cant wait here anymore” Hindi ko na talaga kaya.

Sinilip ko ang mga tao sa labas ng kwarto ko bago linock ang aking pintuan at mabilis na nagpalit ng damit. I wore my white sports bra and match it with a black leather jacket then wore a ripped leggings.

Oh God please help me…

Kinuha ko naman ang phone ko at ang susi ng aking kotse then hinanap ko ang baril ko.

Alam ko Im being impulsive but I have to do this. Ayaw kong maghintay dito habang nasa bingit ng kamatayan ang anak ko at ayaw kong may masabi sa akin si France pagdating panahon.

   “Its now or Never….” Bulong ko sa aking sarili ko bago tumalon sa balkonahe ng nasa ibabang floor. Sadalian naman akong nakaramdam ng takot ng muntik akong madulas sa pag land ko, pero muli kong ipinaalala sa aking sarili kung bakit ko ito ginagawa.

Mabilis akong nagtago ng marinig kong buksan ang pintuan sa itaas ko. Hula ko ay nalaman na nila Charles na tumakas ako dahil maliban sa may nagbukas sa pintuan ng aking Balcony ay panay ring na din ang aking phone.

Hindi ko na sana papansinin ang mga tumatawag pero ringtone na ni kuya Adriano ang mahinang tumutugtog mula sa aking telepono. Damn...

Nagdadalawang isip ako kung sasagutin ko o hindi. Panigurado kasing gagamitan na naman ako ng words of wisdom niya para mapaga bago ang aking isip.

   “ Lady Miss!!! “ Rinig kong sigaw ng ibat ibang mga baritong mga boses,minsan naman babae ang tumatawag sa akin

I stayed silent and also stayed at the same sport kung saan ako kanina pa nagtatago. Desisdido na ako at hahayaan ko na lang muna silang sumigaw sigaw at isiping wala na ako sa building na ito.

Kung hahayaan ko silang isipin na wal na ako rito ay paniguradong hahanapin nila ako sa ibang lugar. Kung may matitira man na mga bantay ay maaaring kakaunti na lang kaya madali ko silang matatakasan.

Halos kalahating oras na akong nagtatago rito pero alam kong wala paring umaalis ni isang guards mula sa pamilya ko ang umaalis sa building.

Imbis na umalis sila para hanapin ako ay mas hinigpitan pa nila ang pagbabantay sa buong building.

Aaalis na sana ako mula sa pinagtataguan ko pero muli kong narinig ang pintuan sa itaas ko na bumukas thats why napatigil muli ako

   “ Ayisieah alam kong nandito ka pa! “ Narinig ko si kuya Alex na sumigaw. Ano ang ginagawa niya dito? Si kuya Diego lang ang alam kong nandito

I still stayed silent

   “ Ayi nahanap na namin siya… You dont have to put yourself in this dangerous situation “ Napakunot ang nuo ko ng marinig ang isang pamilyar na baritong boses, tahimik kong sinisigurado kung siya nga ba talaga iyon

But there is another thing that caught my attention

   “ Ayi nahanap na si Dallas…Lumabas ka na “ I heard another familiar voice

What? Dallas? Muli akong naguluhan pero naka-recover din ako agad. Hindi pa rin ako lumalabas dahil pinakikiramdaman ko muna kung nagsasabi sila ng totoo.

After a few minutes ay tumahimik na ang paligid kaya naman kinuha ko mula sa aking bulsa ang aking phone at nakita ko na mahigit 20 missed calls ang hindi ko sinagot at may 43 messages ang natanggap ko.

(THIRD PERSON”S POV)

   “ The poor thing is now miserable…” Natutuwang saad ng lalaki

   “ Good thing nakipag tulungan tayo kay Montecarlo “ Sagot naman ng babae sa kasama nitong lalaki

The man wears a royal suit as he seats to the European throne. Matagal ng nabaon sa limot sa mundo ang tungkol sa pinaka mataas na Pinuno ng European Continent. The higher rulers of Early European Continent is known as Dangerous and Powerful but for unknown reason ay unti unting naglaho ang mga pamilya ng higher rulers

All about the Higher Families started to fade and so are the things that is connected to them .They were forgotten but it does not mean that it was lost.

   “ speak in english dear, I cant understand what you are saying… “ The man said. Napabuntong hininga naman ang babae at palihim na umirap

   “ I said… Its a good thing that we ask Montecarlos help… “ She repeated it again kaya napatango na lang ang misteryosong lalaki

    “ AH… Anyways, Guards! “ Tinawag nito ang mga Guwardiya na naka-antabay ng ilang metro mula sa Lalaki at sa babaeng kasama nito

   “ Your Highness? “ Sabay sabay nilang tanong

   “ Send Montecarlo our gratitude “ He ordered  “and also send him this”  At may ibinato ang misteryosong lalaki sa isa sa mga guwardiya na mabilis naman nitong nasalo

   “ Make sure that you wont lose that… “ Ma-otoridad nitong saad sa mga ito. Danger can be seen from his eyes

END OF CHAPTER 15
__________

LONG TIME NO UPDATE !! ELLOW IM BACK! NOT LITERALLY BACK BUT HEY! NAGBABALIK NA SI AKO!!! DID YOU MISS ME MGA BABES?!! SO COMMENT DONW YOUR FEED BACK ABOUT THIS CHAPT! MAY WRITER'S BLOCK PA KASI AKO SO WALA AKONG MASYADONG MAISIP ABOUT SA SUSUNOD NA CHAPT....

LOVE LOTS