afaki • Tamamlandı.

xxv • k a r m a

ı.

eskimek gibiyim bugünlerde
kopardığım tüm çiçeklere ağladım bu gece
böyle yaşamak istemezdim anne
üzgünüm, büyü-mek istedim sadece

ıı.

dudaklarıma yapışan tebessümleri
yutuyorum bu aralar
gözlerime sinen yıldızları
söndürüyorum bu aralar
korkuyorum çünkü bu yaralar
derin yaralar
geriye kalanlar
ve beni sadece o anlar

ııı.

içimdeki huzursuzluğa mana yükledikçe
sırtıma ağır geldi hüzünler
ve ılgıt ılgıt kahrediyor dünya döndükçe
göğe yükselen ölümler

🌹

|birekimikibinonsekiz|
•
|sıfırbiryirmi|

gece kafama doluşan satırları bağdaştıramayınca ben de üçe böldüm.

yazarken daha çok parçaya bölündüm, orası ayrı.