afaki • Tamamlandı.

xxxv • âsumanmuallâlalezâr

ı.

Alabildiğine uzanan kollarım yalnız seni sarar
Susulacak onca konu varken kalbim yalnız seni konuşur
Ummadığım vakitlerde gelir özlemin kapıma
Mavi gözlerini her görüşümde silinirim bu dünyadan
Ah derim sonra, ah Asuman, sana olan sevdam beni daima yaralar
Nerede şimdi o eski fotoğraflarımız?

ıı.

Merdiveleri üçer beşer inerken ilk kez gördüm seni
Uzun, dalgalı, turuncu saçlarınla kor gibi düştün içime
Anlamlar yiterken dünyamda, depremler olurdu kalbimde
Lâkin aşk mıydı ki bu, inanmam
Limon sarıları şahimdim olsun ki bu aşk değildi
Aşkın kendisi bir sükutuhayaldi

ııı.

Lale bahçesindeki bir lale kadar güzel
Aynadaki yansıman kadar efsunkâr
Lâkin annemin kalbi kadar çaresizdin
Evindeki kaktüslerdi tek arkadaşın
Zaten bilmezdin öyle süslü kelimeleri
Ardına bir baksan görecektin oysaki
Rüzgârlarına kapılmıştım, o eldim sırtındaki

🌹

|yirmiyedinisanikibinondokuz|
•
|onbirsıfırbir|

akrostiş yazmayı denemişim aylar önce, sonra da unutmuşum... âsuman ve muallâ'yı yazmışım önceden, bugün de lalezâr'ı yazdım. bilirsiniz bu üç isim benim vazgeçilmezim.