kasımlıklardan düştüm.

507 65 22
                                    

aralık yürütmez bizi deniz kenarında,

bilirim şimdi hangi sahile gitsek

kovalayacak bizi martılar

kopardığımız her çiçek solacak

ağaçlar tekrar tekrar yapraklarını dökecek

ve sen hava nasıl olursa olsun,

dönüp arkanı gideceksin.

              bir bahar sabahı gelirsin diye düşünüyorum

              bitmeyen baharlar sabahlarımız olsun diye,

              saksıdaki çiçeklerini düşünüyorum pencere kenarına koyacağın

              yaprakların güneşte tekrar boyandığını

              düşünüyorum oturup bir aralık gecesi

              baharın gelmesi mümkün, henüz tüm çiçekler ölmedi

              biliyorum.


dünyanın kirli penceresinden baktım

açık bıraktığın kapı soğuttu askılıkları

ve kasımlıklar bomboş kaldı, ama biliyorum dolacak tekrar

bir kovayı boşaltıp doldururcasına

geleceksin ve öpeceğim

öpeceğim gözlerinin altlarından

bir dağın yamacına tırmanırcasına

delicesine

çıldırırcasına.

düşeceğim, kasımlıklardan bir aralık sabahına

bu sefer yanı başımda olacaksın.

kapı kapalı, askılıkta ceketin

güzel kokun

saçlarına tutunur gibi,

arsızca.


 

              

kasımlık şiirlerWhere stories live. Discover now