E te mendosh se kam dike qe me do shume.Dike qe me mbeshtet ne cdo hap e ne cdo moment.Por un thjesht nuk ndaloj dot se qari.Kaq e thyer te kem qen sa tani qe po mjekoj plaget ato po me djegin si dreqi?
Sa e cuditshme! Si nuk e kisha ven re me pare se shpirti po vdiste.Tani qe dua ta ringjall po shoh se sa i lenduar eshte.Po arsyetoj se sa gabim kam ber qe sjam kujdes per veten e gjithmon kam vendos te tjeret ne vendin kryesor.
Ata me lan,me tradhetuan,me lenduan e ne fund me zevendesuan.Po une? Un thjesht mora frym e vazhdova te eci e verber ne erresiren ku mizorisht ata me futen.Tani qe shoh drite me djegin syt e me lotojn.
Per here te pare jam duke qar kaq shum per ter ato vite deshperim.Shoh se sa kam humbur por e lumtur se cfar kam gjetur.Kam gjet veten me ne fund ❤
