Man Gezocht | Voltooid

6

Liva springt uit bed en trekt snel een veel te groot T-shirt aan na het horen van de deurbel. Ze kijkt eerst door haar slaapkamerraam wie er voor de deur staat. Julie.

Liva loopt van de trap af terwijl ze bedenkt hoe ze vannacht in bed is gekomen. Langzamerhand krijgt ze weer beelden terug. Vriendelijk uitziende Finn was niet zo vriendelijk. Maar hoe is ze alweer van hem afgekomen?

Ze werpt een blik in de woonkamer als ze iets ziet bewegen. Snel zet ze een stap terug en slaat haar armen beschermend om haar lichaam. Maar dan ziet ze het, het is Dave maar.

Het laatste puzzelstukje valt ook op zijn plek. Door Dave is ze toch veilig thuis gekomen. Al weet ze niet of dat zo handig was.

Ze geeft Dave een tik tegen zijn been die over de bankleuning hangt, hij wordt er wakker van. Liva keert zich snel naar de voordeur en bereidt zich voor op wat er komen gaat.

"Wat doet Dave op jouw bank?" Snauwt Julie meteen. Ze heeft - denkt Liva - door het raam gekeken.

"Ook goedemorgen." Fronst Liva terwijl ze een stap opzij zet zodat er niet tegen haar aan gelopen wordt. Julie stormt naar de woonkamer waar ze Dave tegen het lijf loopt.

"Zo." Julie slaat haar armen in elkaar met een bevooroordeelde blik in haar ogen. Ze denkt vast dat Dave en Liva met elkaar naar bed zijn geweest. Maar nee, zo ver is het niet gekomen. Toch?

"Sorry, schat." Begint Dave terwijl hij zijn portemonnee van tafel pakt en in zijn linker broekzak stopt. "Liva had me nodig."

"Ik had je ook nodig." Julie neemt de slachtofferrol aan. Dat doet ze vaker.

"Waarmee?" Julie draait zich om naar Liva. "Met de vuilnis buiten zetten?" Liva kan er niet tegen. Vooral nu niet. Haar gevoelens liggen sinds vannacht overhoop en ze weet even niet hoe ze ze weer op een rijtje krijgt. Ze neemt diep adem. Gaat ze het echt nu al zeggen? "Ik ben aangerand."

"Aangerand?" Julies ogen worden groter. Ze kijkt naar Dave die achter haar zijn kleding rechttrekt. "Door wie?"

"Haar date." Antwoordt Dave net iets te snel.

"Liam?" Julie klinkt verbaasd. Met de toon in haar stem laat ze weten dat ze Liam daar niet voor aan ziet. 

"Nee." Liva bijt op haar lip. Dave weet natuurlijk niet van Liam. Er valt ook niet veel te weten, want er is niks. Al denken haar vriendinnen daar anders over.

"Iemand anders?" Fronst Julie. "Ik dacht dat jullie..." Ze stopt zichzelf, ze snapt het niet. "Hij belde je 's middags nog zo lief op."

Liva haalt haar schouders op terwijl ze Dave achter Julie in de gaten houdt. Ze wil niet dat alles met hem nu in één klap verpest is. Ze had hem eindelijk na vijf jaar waar ze hem wilde. "Ik wilde gewoon wat opties open houden."

"Wat vervelend, lieverd." Ze omhelst Liva met een warme knuffel. Julie die net haar vriend en vriendin nog verdacht van bedrog is nu veranderd in de vriendin die je bijstaat wanneer je het nodig hebt.

Dat maakt het alleen maar moeilijker. Liva vindt Julie zo lief, maar ze kan haar vriend niet vergeten.

"Zullen we gaan?" Dave onderbreekt de knuffel van de vriendinnen. Hij zal het vast ook moeilijk vinden om aan te zien.

"Je mag me altijd bellen als je wil praten." Stelt Julie oprecht voor. Liva knikt zacht.

Als Julie de woonkamer al uit is, stapt Dave op Liva af. Hij geeft haar een kus op haar wang en zegt, "ik bel je nog."

"Doe geen moeite." Ze weet dat hij waarschijnlijk toch niet belt. En zo wel, dan vast niet om te vertellen dat hij weggaat bij Julie.

Liva staart Dave na terwijl hij de voordeur uitloopt. Zodra de deur dicht valt laat ze haar adem los. Ze loopt terug naar haar kamer om haar telefoon te pakken, ze zoekt Liam op in haar contacten. Ze moet het kwijt aan iemand.

Na twee keer overgaan neemt hij op. "Je had gelijk." Begint ze meteen, zonder groet. "Ik ben hem allang tegen gekomen. Ik ken hem al jaren en hij is nu samen met een vriendin van mij." Zegt ze in één adem. Ze spreekt het uit. Dat vindt ze net zo eng als het verliefde gevoel dat ze jaren heeft onderdrukt.

"Maar?" Vraagt Liam. Hij heeft ook alles door.

"Hij is samen met een vriendin van mij," Herhaalt ze zichzelf. "maar ik heb hem gisteravond gezoend."

Het blijft stil. Ze weet niet waarom maar haar ogen beginnen te branden.

"Ik ben al die tijd al verliefd geweest." Tegelijkertijd rollen de tranen over haar wangen. Waarom is ze zo geëmotioneerd? Is dit wat liefde doet? Is dit liefde?

"Gaat het?" Vraagt Liam voorzichtig.

"Beter dan ooit." Ze lacht door haar tranen heen. Ze is blij dat ze eindelijk weer iets voelt op het gebied van liefde, al zit ze nu ook niet in de meest ideale situatie. Het voelt alsof zij Julie heeft bedrogen. Alsof ze haar vriendschap met haar weggooit. Julie verdient die pijn niet. Maar ze kan het niet tegenhouden.

Ze heeft nog geen minuut opgehangen of er komt alweer een oproep binnen. Tot haar grote verbazing is het Dave die belt. Ze bereidt zichzelf voor op de pijn van afwijzing.

"Hey." Zegt ze zacht.

"Hey." Zegt hij net zo zacht terug. Het blijft even stil. 

"Ben je al thuis?" Fronst ze, maar dat ziet hij natuurlijk niet.

"Het is niet zo ver." Zegt hij terug. Weer is het stil. "Moeten we het nog over gisteravond hebben?"

Ze bijt op haar lip. Ze weet niet wat het verstandigste is om te antwoorden.

"Volgens mij is dat vooral aan jou om te bepalen." Komt er dan uit haar keel. 

Ze hoopt dat ze te horen krijgt wat ze wil. Maar dat zal natuurlijk wel heel makkelijk zijn.

"Volgens mij was het niets meer dan een kus."

Dat dacht ze al. Haar hart trekt zichzelf los van het lichaam en laat zichzelf als een baksteen op de grond vallen. Auw.

"Nee, je voelde niks?" Vraagt ze invullend. Het antwoord wat ze gaat krijgen gelooft ze niet. Ze heeft het gevoeld. Ze voelde dat hij het ook voelde. En hij voelde het ook.

"Ik voel spijt."

Liva knikt zwijgend. Dit antwoord is nog pijnlijker dan wat ze verwacht had. En daarom haat ze de liefde. 

Liefde is iemand de mogelijkheid geven om alles kapot te maken maar erop vertrouwen dat ze dat niet doen. En toch deed hij het. En hoe.

Ze had even de tijd nodig om de juiste woorden te vinden, maar ze heeft ze gevonden. "Je hebt me afgelopen nacht dingen laten voelen waar ik al jaren niet meer in geloofd heb." Begint ze. "Maar als jij wil volhouden dat het niks is, dan hoef ik het niet." Ze hangt op zonder te wachten op antwoord. 

Ze haat het. Ze haat liefde. Ze haat hem. Want hij is de liefde.