Gökyüzü,bize ihanet edercesine aydınlanmıştı. Gece bitmis, gün tüm hızıyla doğuyordu.Saatlerin acımasızca geçtiğini ikimizde biliyorduk. Elimde ki sigaradan bir nefes daha çektim. Nikotine bağımlı değildim oysa ki. Sadece seviyordum. Zehirlenmek. Düşüncesi bile mutlu ediyordu.
Karşımda huzursuzca kıpırdandı. Tereddütte olduğunu hissedebiliyordum. Beyninden milyonlarca teori geçiyordu. Kendi isteğiyle gelmişti belki. Ama kesinlikle sağlıklı bir karar olmadığını biliyor olmalıydı. Onu uyarmıştım,defalarca. Yine dik başlıydı. Kesik kesik nefes alıyordu. Göz göze geldiğimizde başını yere eğdi.
"Bana neden bunları anlatıyorsun" diye mırıldandı.
Biliyordum. Benimle aynı oksijeni paylaşmak bile tehlikeliyken, bunları dinlemek onu parçalıyordu. Sigaradan son nefesi çekip,sağ elimle söndürdüm.
"Çünkü her kelimemle,ölümü yaşayacaksın.
