დრო გადიოდა და სულ ცოტა დრო რჩებოდა შეხვედრამდე ,სულ ათ წუთი და პაკები უკვე მათან იქნებოდნენ.
დაძაბულობა,ნერვიულობა ,და ყოყმანი და ვინ იცის იქნებ სინანული ....
აი რას გძნობდა ჯონგუკი ახლა,იქნებ არც ღირდა ამის გაკეთება ,თუმცა თამაში უკვე დაწყებული იყო და უკან ვერ დაიხევდა .
ჯანდაბას თუ ამ ყველაფერს ,ცუდი შედეგები მოყვებოდა ,უკან დასახევად ზედმეტად გვიანი იყო თანაც ,ზედმეტად დიდხანს ითმინა ,იცოდა ჯიმინი მასთან ნორმალურ ურთიერთობას არ დაიჭერდა ეს რათქმაუნდა მისი საქციელის გამო,მან ხომ ომეგას აიძულა მისი სურვილის წინაღმდეგ წასულიყო და ის ექნა რაც ალფას უნდოდა,ყველაფერთან ერთად ჯიმინს ხომ ეშინოდა მისი და მონსტრად თვლიდა..ალბათ დღევანდელი დღის მერე კიდევ უფრო დიდი ავადმყოფი და მონსტრიი იქნებოდა მის თვალში.
ჯონგუკი ნამდვილად ღელავდა ,თითქოს რაც უფრო ახლოვდებოდა მათი მოსვლის დრო უფრო იტანდა აფორიაქება და დაძაბულობა ,ეს არც მეგობრებს და ოჯახის წევრებს დარჩენიათ უყურადღებოდ.
-რა ჯანდაბა გჭირს ჯონგუკ სახეზე ფერი არ გადევს ??
ნამჯუნი მართალი იყო,ეს ალბათ იმის ბრალი იყო რომ ზედმეტად ნერვიულობდა ,ახლა ამის დრო არ იყო მაგრამ ჯანდაბას ისეთი შეგძნება ქონდა თითქოს რაღაც დიდი შეცდომა დაუშვა და ეს ვინმესთვის უნდა ეთქვა ....
ამას დედამის ვერ ეტყოდა ,ხომ ვერ ეტყოდა ,იცი რა მე ნიკს შეუთანხმდი რომ მან მისი შვილი მე ინდა გადმომცესო ,ასე ალბათ დედამისი შეიშლებოდა ,გაგიჟდებოდა და ჯიმინის მასთან დარჩენას არ დაუშვებდა ,შეილება სხვა დროს გაეგო მაგრამ ახლა არაა .
ერთადერთი და ნამდვილი ვინც დარჩა ეს ბიჭები და მამამისი იყო ,
უკვე წარმოედგინა მათი ბრაზით სავსე თვალები ,თუმცა მან ისინი ტყუილად არ შეარჩია სიმართლის სათქმელად ,ისინი თავისი ას წლიანი სიცოცხლის მანძილზე საბოლოდ ყოველთვის მას უჭერდნენ მხარს ,იცოდა ახლა ცოტა რთულად იყო ყველაფერი თუმცა საბოლოდ მის მხარს დაიჭერდნენ.
