იმ დღის მერე ,რაც ჯიმინმა და ჯონგუკმა იჩხუბესე ერთმანეთს დიდად არ ეკონტაქტებოდნენ,მხოლოდ დილით ნახულობდნენ საუზმეზე ერთმანეთს და საღამოს ისიც თუ ომეგა ოთახში არ იყო და ალფას დაბრუნებისას უკვე არ ეძინა,უკვე ოთხი დღე იყო გასული რაც ალფა დილით მიდიოდა და გვიან ბრუნდებოდა ხოლმე.
ჯონგუკს რათქნაუნდა საქმებიც ქონდა კომპანიაში,და ხშირად გვიანობამდე მუშაობდა თუმცა არც იმდენად რამდენადაც ალფა აგვიანებდა.
სინამდვილეში ალფა ცდილობდა ,გვიან მისულიყო სახში რადგან დაიღალა ომეგასთან ამდენი ჩხუბით ახლა კი ნაკლებად ნახულობდა მას და შესაბამისადაც ნაკლებად ჩხუბობდნენ,ერთი ორჯელ ბიჭებთან ერთად დალია ბარში,სახში კი გვიან მივიდა.
მაგ დროისთვის ჯიმინს უკვე ეძინა ხოლმე ამიტომაც ალბათ ვერასდროს გაიგებდა როგორ შეიპარებოდა ომეგის ოთახში და როგორ უყურებდა მძინარეს.
ვერც იმას დაინახავდა ,ომეგა რამხელა ტკივილი იყო ალფას თვალებში ,როგორ დაიღალა თავისი დიდხნიანი სიცოცხლით,როგორ ცდილობდა ცხოვრებაში რაიმე კარგს და ისეთს ჩასჭიდებოდა რაც სიცოცხლეს აზრს შემატებდა ალფას,ალბათ სხვა თვალით რომ შეხედა თუნდაც სულ ათი წუთით ჯიმინს ჯონგუკისთვის ,არ დაიჯერებდა .
და სწორედ ეს სიცოცხლის აზრი ალფასთვის ჯიმინი გახლდათ , მერე რა თუ ცუდად დაიწყო ყველაფერს იზამდა ოღონდ ეს ყელაფერი გამოესწორებინა,და იქნებ ოდესმე ჯიმინს მასში მონსტრის ნაცვლად ის დაენახა ვინც ეყვარებოდა.
ჯონგუკმა იცოდა ეს ადვილი არ იქნებოდა ,თუმცა იმედს არ დაკარგავდა ის ხომ ათ წლეულები ეძებდა ამ საოცარ ომეგას ახლა კი მის წინ იყო,მშვიდად ეძინა არეული თმებით და დაბუშტული ტუჩებით,მოვიდოდა დრო და ამ ტუჩებს დაეწაფებოდა,ძალიან მალე.
ჯონგუკმა ცოტახანი კიდევ უყრა ომეგას მერე კი გადასაფარებელი გაუსწორა და საოცრად დაღლილმა და დასევდიანებულმა თავის ოთახში წავიდა .
ჯიმინის pov
-ერთი კვირაა რაც აქ ვარ ,სიმართლე რო ვთქვა ამ ბოლოს ჯონგუკს ისე ხშირად აღარ ვნახულობ და ეს მომწონს კიდეც ,დიდი ხანია რაც აქ ვარ და მჭირდება რომ გარეთ გავიდე ,ყველაფერს რომ თავი დავანებო ჩემი მეგობრები და დედა უნდა ვნახო .
-მე დღეს ჩემი ახლობლების სანახავად მივდივარ .
ამას ჯონგუკს იმიტომ არ ვეუნები რომ მისი ნებართვა მჭირდება უბრალოდ მახსოვს წინაზე ბაღში რომ გავედი დაცვა სანამ მიპოვიდაა ერთი ამბავი ატეხეს,ახლა კი ჩემდა გასაკვირად ჯონგუკს ჩემ ნათქვამზე დიდად არანაირი რეაქცია არ ქონია.
-წადი მე აქ მონასავით არ გიპირებ გამოკეტვას ოღონდ შვიდამდე დაბრუნდაბი.
-და თუ არ ?
ცოტა არ იყოს გამაღიზიანა მისმა პირობამ,იმის მიუხედავად რომ დილიდან ჩხუბი არ მინდოდეს.
-ჯიმინ მართლა გინდა ჩემი მოთმინების გამოცდა?
-კარგი..
ცოტა გავოცდი თავიდანვე ასე უბრალოდ რომ დამთანხმდა ...
-ახლა რით ხარ უკმაყოფილო ჯიმინ?ან იქნებ გირჩევნია ისევ სახში დარჩე?
-არა მე უბრალოდ კამიკვირდა ასე უბრალოდ რომ დამთანხმდი .
ალფას გაეცინა ,რაც ჯიმინს ცოტა აღიზიანებდა ..
-და რა გონია აქედან რომ გახვალ თუ გაქცევას მოისურვებ გაიქცევი? ან შენი მეგობრები დაგეხმარებიან გაქცევაში ოდესმე ? არ აქვს მნიშვნელობა სად წახვალ ჯიმინ მაინც გიპოვი მიწაშიც რომ იყო იქაც მოვალ და იქედანაც ამოგთხრი .
ალფამ გაიღიმა სიტყვის დასრულების მერე გაფითრებულ ომეგას .
-და ხო ჯიმინ ეს შენ ხარ ვინც უნდა დარდობდეს იცოდე არაფერი შეგეშალოს ,მე ნორმალურად და ადამიანურად გექცევი სანამ შენც კარგი ხარ...
