A Home With You[Ken Suson FANFIC- COMPLETED]

Prologue

WRITE TO EXPRESS, NOT TO IMPRESS

enjoy reading •́ ‿ ,•̀

p.s maraming typo huhu

All my life, I want to be the first, the best,and the raining.

"You're now already graduated to your chosen course, what's your plan now?", my Dad asked me while I'm typing through my laptop he sat infront sipping his cup of tea and I'm ignoring his presence.

"As I always saying, I'll leave this house",I replied. Kung iisipin ng karamihan bastos ang pagiging ganito ngunit yun ang turo niya sa'kin. I must feed myself by myself at 'wag umasa sa iba. I must to carry the reality without accompany.

"Good", sagot niya at naupo sa malambot na sofa kaharap ko.

"Tell me more about your plan", saad niya at umirap ako ngunit hindi ko pinahalata. I sighed before answering.

"Dad, can you let me handle it?. 'Wag mo nang tanungin. It's all settled ayoko ng baguhin", sagot ko and he raised his eyebrows.

"Okay then, alam na ba to ng Mommy mo", tanong niya.

Bigla kong naisip si Mommy. Against siya sa ganito. Ayaw niyang lumayo ako samantalang si Daddy ay nakakasalungat "I-I'll tell her", sagot ko. Dad put his cup on the desk t tumayo.

"Bago ka umalis sa bahay na 'to. I'll leave a reminder for you. Be the best. Dapat ikaw lagi ang panalo. Don't fall. It can defeat you", he seriously said it with his dark eyes. It's not a reminder it's a warning. It looks like he has something wanted to say. Ako maiinlove? wala sa vocabulary ko yan. At wala akong balak magpakaalipin sa isang lalaki lalo na sa pag ibig.

Napahinto ako sa pagtitipa nang mag ring ang phone ko.

"Alexa Andres speaking, what is it?", I asked habang ang telepono ay nakalapat sa tenga ko.

"Maam, this is your secretary speaking. Kailan po natin sisimulan maghanap ng lilipatan niyo?"

"Too busy, wala pa kong panahon para jan", sagot ko at pinagpatuloy ang pagtitipa sa laptop ko.

"Okay maam, thank you", she said then I ended up the call.

Chineck ko ulit ang mga schedules ko ngunit wala talaga akong pwedeng icancel para sa paghahanap ko ng bahay. Lahat ay importante. Siguro ay next time nalang ako maghahanap ng bahay. Di rin naman ako aalis sa bahay namin if wala pa kong lilipatan.

"Ali", my Mom said kaya natungo ang paningin ko sa pintuan at siya ang bumungad roon. Now that I'm graduated may idea na siya sa mangyayaring pagbabago sa'min. Maybe this is the right time para opisyal ko siyang kausapin about doon.

"How are you my ali?", tanong ka agad ni Mommy habang linalapag ang mga paper bag na dala niya. Nag shopping.

"Too busy Mom. Pero hindi naman gaanong rush", sagot ko. She sat beside me. Combing my hair with her fingers. I felt cringe dahil parang nateateary eyed si Mommy. Sabi na nga ba e. Alam ko na kung saan mapupunta 'to. Mabuti na rin namang malaman niya na weeks or months from now aalis na ko dito

"You're a big girl na talaga Ali", she said kaya tiningnan ko siya. Umusog pa ko ng kaunti dahil naiilang ako. Ang cringe. Hindi ako sanay na ganito kami

"I will leave soon", diretso kong sagot at napabuntong hininga naman siya.

"Life is a cycle talaga. I gave you a birth. Every year your age is adding. You grew up to be teen, and now a lady", napalunok ako dahil sa sinasabi ni Mommy. I felt guilt ngunit ito ang tama.

"Mom, lilipat lang ako ng bahay. It can help me to face the reality. I learned to stand with my own feet. Natutunan ko na 'wag humingi ng tulong ng iba. Dapat kaya ko. That's my perspective", I said.

"I will miss you my Ali", saad ni Mommy nang may ngiti sa labi. I awkwardly smiled.

-

"Miss Ali, kailangan po talaga nating makuha ang kumpanyang 'yon. So we need to be impressed by our proposal", Kaye said. Narito kami sa harap ng buildingng kumpanyang tinutukoy niya. Sa ginawa kong proposal I must say na maganda naman 'yon. I already claim na hindi nila iignore 'yon. In because of my dominant background, of course.

I stepped through the building and go onto the front desk. I gave my card. At pinakita ang I.D namin.

"Maganda naman yung proposal mo Ken. Alam kong makukuha natin 'to", naningkit ang mga mata ko dahil sa narinig ko. Our opponent is here. The challenge is here.

"Kaye I'm sure makukuha natin 'to. Walang makakatalo sa proposal na ginawa ko", i loudly said it para marinig nila. As i remembered he is Ken. I don't care by the way.

"Po maam?hindi po ako nagtatanong",Kaye said. tiningnan ko si Kaye na parang babalatan ng buhay. I also heard them chuckled

I stickly stare at his eyes. Itong lalaking moreno na'to. Huninto na siya sa kakatawa at tinalikuran ako. Lumingon siyang muli at tumingin sa'kin na parang nang aasar. I screamed dahil sa inis!

"Maam, relax", saad ni Kaye at hinawakan niya ang braso ko ngunit padabog ko yong tinanggal sakanya.

The first time they met, the first thing happened,  would that first will continue until the end?.

Does it ever be possible for two unexpected persons fall inlove with each other?

you're my home.