A Home With You[Ken Suson FANFIC- COMPLETED]

Chapter 26

"K-Ken?"

Natigilan ako dahil sa gulat nang ilinga ko ang aking paningin sa isang lalaking nakatalikod sa gilid ko. Nang harapin niya ako nakaramdam ako ng matinding kaba nang malaman kung sino ang lalaking iyon. Ang lalaking nagligtas sa'kin.

"Kala ko ba mayaman ka. Mag hotel ka!",lumapit siya ng bahagya sa'kin. Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. "Sana nga ganun lang kadali",saad ko pa. Bakit niya pa kong linigtas at tinulungan kung iinsultuhin niya lang din pala ko.

Linigtas niya lang ba ko para isksik sa isip ko na talunan talaga ko?na siya ang panalo at mas magaling?

Napailing iling ako dahil sa naisip ko.

"You're the daughter of one of the most famous business man in our country tapos wala kang pera?ha,ibang klase",tumagos sa'kin ang bawat salitang binitawan niya.

Oo nga pala,mayaman nga pala ko. Maarte. Galante. Nasusunod lahat ng gusto. But here I am now. Nasa kalsada at walang matutuluyan. All my life,I always achieved my wills and desires. Pero ngayon eto ko. Nakahanap ng katapat. Hopeless.

Nagbabadyang na namang tumulo ang mga luha ko. Our eyes still on stick ngunit iniwas ko ang paningin ko nang tumulo ang mga luha ko. Napakarami kong gustong sabihin. Gusto ko siyang saktan para lang mailabas ang galit at hinanakit na nararamdaman ko dahil sakanya dahil sa kanila. 

"Yah you're right. I'm her daughter pero ngayon ano?ako yung sinisisi niya kung b-bakit nasa ospital yung mommy k-ko. M-madali lang sainyong sabihin yan k-kase wala naman kayo yung nasa posisyon ko. You don't have any idea what's going on with me. I-I have problems that I'm facing right now",hindi ko na napigilan ang magsalita kasabay ng pagtulo ng luha ko. Natigilan si Ken sa sinabi ko. Nagbago din ang reaksyon niya.

I rascally wiped my tears at iniwas din ang paningin ko. "I-I'm sorry",he said but it don't sounds sincere. Parang napilitan,well ano bang aasahan ko sakanya. Were not friends either.

Ayoko nang makausap pa siya kaya hinigpitan ko ang hawak ko sa mga maleta at hinatak ito,ngunit natigilan ako nang may pumigil rito.

"Stay in my home",I looked at him so shocked nang marinig ang sinabi niya. Hinila niya palayo ang mga maleta habang naiwan akong nakatunganga. I was about to refuse ngunit natigilan ako sa sinabi at inakto niya.

"A-are you out of your mind!?",sigaw ko pa nang makalayo sya, currently entering the village. Hindi siya tumigil at nagpatuloy lang.

Hinabol ko siya at nang madatnan ko si Ken. I pulled up the suitcase "I don't need your help",saad ko pa at akmang aagawin ang maleta ngunit mas malakas siya.

He didn't looked at me "hindi ko hahayaang maging masama sa tingin ng lahat kapag may nangyaring masama sa'yo",nang lingunin niya ako ay may kasama itong ngisi. Alam kong nang iniis siya kaya't yun ang naramdaman ko. Parang tumaas at kumulo ng todo ang dugo ko dahil sa sinabi niya. He just minding his whole being and name.

I ran towards him para pigilan siya ngunit naramdaman kong nagcrack ang heels ko. Napaupo ako dahil dito at hinawakan ang paa dahil sa sakit. "Ouch!",sigaw ko pa at sa'king peripheral view na lumingon sa'kin si Ken. Parang nagdalawang isip pa siyang lapitan ako ngunit kalaunan ay lumapit din naman.

Hinatak ko ang heels na nasa kaliwang paa ko at nanlumo ako nang makita na natanggak ang takong ng sapatos ko.

"Malapit na tayo,mag paa ka nalang wag kang maarte",gusto ko siyang murahin dahil sa sinabi niya. Sinamaan ko siya ng tingin ngunit tinalikuran niya na 'ko ng tuluyan at pumasok sa gate.

Kinuha ko ang dalawang sapatos na nasa paa ko at paika ikang tumakbo patungo sa bahay.

Before I enter the gate. I sighed so heavy. I really really hate him but I have to eat my pride. Kahit ngayong gabi lang.

Huninga ako nang malalim at tinulak ang gate para pumasok nang tuluyan.

Iniwan ni Ken na bukas ang pinto at pumasok ako.

Laking gulat ko sa nadatnan ko. Less than 24hours palang akong wala sa bahay na 'to ngunit ganito na kalaki ang kalat!?. Hays,yah that's men

Napasapo ako sa'king ulo habang tinitingnan isa isa ang mga balat ng chichirya at mga bote na ang iba ay may laman pa.

"S-sorry ah makalat yung bahay 'ko'",hindi ko napansin na nasa harap ko. Diniinan niya dina ng salitang 'ko'. Hindi ko na pansin na nasa harap ko na pala si Ken at nakita niya rin ang  reaksyon ko.

Talagang iniis niya ko!

"Ang linis linis nitong bahay nung ako pa yung tao rito. Hindi pa nga isang araw na wala ako ang kalat kalat na!",para akong asawa na nagtatalak sakanya. Yak!. Nagbago rin ang reaksyon niya dahil sa sinabi ko.

"Edi maglinis ka!",aniya at umupo sa couch sabay ngisi.

"Maglilinis talaga ko! pinaka ayoko sa lahat yung makalat",sigaw ko pa habang isa isang kinukuha ang nga balat bg chichirya at linagay yun sa plastic. Linagay ko din ang mga bote roon at linagay sa ref ang mga may laman pa.

I know Ken's looking at me. Nagtataka sa ginagawa ko. He walk towards on kitchen. Bumalik ako sa sala nang may dalang walis at map para punasan ang mga natapon sa sahig.

Napansin ko nalang na may umuusok sa kusina. Nagluluto pala siya. We remain silent.

Walang nagsasalita sa'ming dalawa. Awkward atmosphere. Pataasan kami ng pride.

"Pwede kang kumain pagkatapos mo jan. Depende sa choice mo",tapos na ko maglinis nang sabihin niya 'yon.  Napaka walang kwenta. Nakaupo siya sa kusina at nasa kamesa naman ang mga pagkain na niluto niya. Umayos ako ng tayo at pinagkrus ang dalawang braso.

"So pag sinabi kong ayoko di moko pipilitin ganun?", ngumisi siya sabay tingin sa'kin. Ngayon ko lang din napansin na nagkakamay siya. Hindi niya ginagamit ang kutsara. Gross

"Hindi!",mariin niyang sagot kaya walang ano ano ay tumakbo ako papalapit sakanya bagoa ko umupo sa tapat niya at linantakan ang mga pagkain sa hapag.

Ayokong magutom magdamag no. Baka seryosohin niya yung sinabi niya at hindi niya talaga ako tirahan.

I looked at him questionable nang mapansin kong napatigil siya sa pagkain dahil sa ginawa ko. Nahiya rin ako—ng kaunti

Inirapan ko nalang siya at pinagpatuloy ang pag kain ko. I put the cooked crab on my plate nang maubos ko ang hotdog na una kong kinain.

"P-Pano ba 'to",I murmured nang hiwain ang crab gamit ang kutsara. I'm using a utensils unlike him. "Mag kamay ka kase",he said then he chuckled.

"Duh! never!",maarte kong tugon ngunit hindi ko talaga mahiwa yung crab. I gave up nang kunin yun ni Ken at linagay ang mga laman sa plate ko.

Tumibok ng malakas yung puso and I also remembered the scene on rooftop before. First time naming kumain ng sabay and now. It's our second time.

I confessed,my heart got melted but I meed to treat you as my opponent. That's the only way to be in good terms with my father.

Nabalik lang ako sa ulirat nang magsalita siya.

"Kailan ka aalis?I-I mean hanggang kailan ka rito?",maangas niyang tanong nang matapos ang ginawa niya. He slowly chewing his foods at nakikita ko rin ang pag galaw ng adams apple niya dahil sa paglunok.

"I-I don't know",malungkot kong saad bago ko isubo ang mga laman ng crab na linagay niya sa plate ko

"C-can I stay here for a-a month?",