Asker Mi? texting

13

500 bin olmuşuz, okuyan herkese teşekkür ederim.

...

2 gün sonra;

Peri'den;

"Ay çok heyecanlıyım."

"Alt tarafı dayına yardıma gidiyorsun bu ne heyecan?"

Odada bavul hazırlamama yardım eden annemi unutmuş ve sesli düşünmüştüm. Aslında odada olmasa daha güzel olurdu. Bavuluma belki birkaç güzel elbise koyabilirdim.

"Yeni bir yer göreceğim annem, o yüzden heyecanlıyım."

"Tamam neyse sen hazırlan ben dayına veda edeyim."

Annemin odadan çıkması ile rahat bir nefes verdim ve bavuluma birkaç şık elbise koydum. Belki giymem gereken ortamlar olurdu. Dayım varken nasıl olurdu hiç bilmiyorum ama oraya gidince görecektik.

"Ufaklık daha hazır değil misin?"

"İniyorum şimdi."

Dayıma bizim uçakla gidelim demiştim ama 'hangi asker özel uçakla birliğine gider ki' diyip teklifimi reddetmişti. Şimdi ise uçağa yetişme telaşına düşüyorduk. Aynada son kez kendime baktım yine güzel olmuştum. Beyaz, altı çapraz bağlı şık bir tişört ve kot pantolon kombini yapmıştım. Yolculuk için daha fazlası abartı olurdu zaten.

Dayımı daha fazla bekletmeden bavulumu alıp aşağı indim.

"Şükür geldin ufaklık. Bu bavul biraz büyük değil mi birkaç gün için?"

"Gayet normal dayıcığım."

"İçine şampuanını bile koymuştur dayı. O yüzden normal."

Ne yapayım? Başka şampuan kullanamıyordum. Birçok bakım ürünü, saçım için aletler bir sürü kıyafet koymuştum. Bir kadın her duruma hazırlıklı olmalıydı.

Duygusal bir vedanın ardından havalimanına gelmiştik. Kontrollerden geçtikten sonra nihayet uçağa binmiştik.

"Özel uçakla gitseydik keşke."

"Kusura bakmayın küçük hanım ekonomi uçmak sizi sarsacak ama iki saat dayanacaksınız artık."

"Saçmalama dayı, sadece daha rahat ederdik o yüzden."

Bu konuşmadan sonra yolculuk sessiz geçmişti. İki saat sonra Iğdır havalimanına inmiştik. İstanbul'a göre hava biraz daha serindi.

"Seni biri karşılamaya gelecek mi?"

"Sanmıyorum. Taksi ile geçeriz birliğe sonra seninle lojmana yerleşiriz."

"Peki dayı."

Taksiye binip gideceğimiz adresi söyledik. Şoför bir saatlik mesafe olduğunu söylemişti. Heyecanım artıyordu. Acaba onu görebilecek miydim?

Bir saatin sonunda taksi alayın önünde durunca indik. Taksi parasını dayım ödemişti aslında ben de ödeyebilirdim ama dayım buna kesinlikle karşı çıkardı.

Derin bir nefes çektim içime, heyecanım gittikçe artıyordu. Kalbimde hızlanmaya başlamıştı. Dayım nizamiyeye kimliğini gösterdi. Bizi hemen içeri yönlendirdiler. Şu an dayım albayın odasına gidiyordu. Beni ise ziyaretçi parkında bırakmıştı. Acaba gezsem kızarlar mıydı?

Etrafımda dolaştı bakışlarım, birkaç asker ve ailesi hasret gideriyordu. Hiçbiri Pusat değildi. Acaba şu an o neredeydi? Yanımda bavullar olmasa kızmalarını göze alır gezerdim ama bavul faktörü vardı.

"Merhaba."

Bir asker yanıma gelmişti. Yüzüne dikkatlice baktım o da Pusat değildi.

"Merhaba."

"Bir şey içer misiniz? Yüzbaşımızın misafirini iyi ağırlamak isteriz."

"Yok teşekkür ederim."

"Peki o zaman." diyip gidecekken onu durdurdum.

"Bir şey sorabilir miyim?"

Meraklı bakışları bana döndü.

"Tabii buyurun."

"Komutanlar genelde nerede takılıyor? Mesela şu an neredeler?"

Sorduğum sorular garibine gitmişti galiba. Çünkü suratıma tuhaf tuhaf bakıyordu. Kendimi açıklama gereği hissettim.

"Sadece merak ettim. Dayım belki onların yanına gitmiştir."

"Şu an üsteğmen eğitim veriyor ama bitmek üzeredir. Eğitim alanı buradan ileride sağdaki büyük alan.Diğer kıdemliler ise büyük ihtimalle dayınız ile tanışıyordur."

Açıklamasına teşekkür ettikten sonra asker yanımdan ayrılmıştı. Demek Pusat eğitim veriyordu ah keşke onu izleyebilseydim.

Bugün göreceğime dair umudum bitmişti, ben de telefonum ile uğraşıyordum. Pusat ile o olaydan sonra hiç konuşmamıştık.

"Peri."

Dayımın bana seslenmesi ile kafamı telefonumdan kaldırdım. Ve dayımın yanındaki askeri görmem ile şoka girmiştim. O da bana garip bir ifade ile bakıyordu. İşte karşılaşmıştık.

...
Burada bitirilir mi? diyen sesinizi duyar gibiyim. Diğer bölüme merakla bekleyin bakalım.

Peri'nin kombini