DAIGDIG NG TAG-INIT (Completed)

KABANATA 3. Ang Gabi ng Lagim (undirected cut)

Chum: (kaki furai / sausage with bacon)

Mag-a-alas dose nang gabi. Inaasahan ko na ito, tinatanglawan ng malamlam na ilaw ang puting kahon, na sa malayo pa lang habang naglalakad ako pauwi sa amin, makikita ang umpukan ng mga tao sa tapat ng bahay nina Wilma. Siya ang inaanak ng tatay ni Jessica, na katrabaho ng tatay ko sa talyer, na ninong ni Tanoy na kapatid ni ka Berto na nakaburol ngayon dahil sa nakalimot daw huminga habang natutulog- na kuya ni Wilma.

Si ka Bertong nakaburol magdadalawang linggo na. May sakit na rin daw ito sa puso. Madalas kapag tulog ito'y agad na lang mapapabangon na hinahabol ang hininga. Halos hindi na makahinga. At isang araw nga raw, kwento ni Wilma: napilitan silang i-cardio pulmonary resuscitation(CPR) ito para lang mahabol ang hanging hindi makadaloy sa ugat. Awa ng Diyos dinagdagan pa ng isang araw ang buhay niya. Ngunit sinong mag-aakalang kinabukasan daw luto na ang paboritong ulam nila na breaded pork fillet with Mang Tomas ay ginising ni Wilma ang kanyang kuya. Tinawag ito. Mga ilang beses ngunit hindi sumagot. Kinalabit nang ilang beses ngunit hindi parin gumalaw ni nambubulyaw tulad nang palaging ginagawa ng kuya niya sa kanya tuwing ginigising niya ito.

Hinawi niya ang kumot na nakatalukbong dito, ngunit nakita niya'y matang nakadilat. Nakatingin sa kanya. Sa gulat ay nahampas niya ito sa mukha. Naramdaman niya bukod sa literal na matigas ang mukha nito ay talagang matigas na ang kuya niya. Wala ng pagpintig ng puso, wala ng pulso. Tuluyan nang hindi nahabol ang hiningang nasanay nang mangarera sa kahabaan ng matrapik na EDSA tuwing tulog ito.
Pero hindi lang iyon ang dahilan ng pagkamatay ni Ka Berto: balita sa buong barangay noong umagang iyon, habang namumutla si Wilma sa pagkakakita sa walang pulsong katawan ng kuya niya ay biglang bumukas ang pinto. May dalawang lalaking naka-bonet ang biglang nagpaputok ng baril. Bang! Bang! Bang!

Tatlong putok ang gumitla kay Wilma. Butas ang signatured t-shirt ni ka Berto. Tagos sa katawan ang mga bala. Dalawa sa bandang dibdib at isa sa ari nito ang tumapos ng lahat. Saglit na huminto ang oras. Ang alingawngaw ng mga putok ng baril ay umikot sa paligid ng bahay, at pilit itong naghanap ng butas upang makalabas. Nang makita ng alingawngaw na bukas ang pinto ay dali-daling lumabas ng bahay. At mabilis na kumalat sa paligid: ang alingawngaw ay nadinig ng inang nagpapasuso ng sanggol: nadinig ng mga baklang nagbubukas ng beauty parlor; nadinig ng aleng kasalukuyang nagtatapon ng basura sa ilog (bagaman nabasa ng ale ang mga nakapaskil: don't trow your garbage here, basura mo'y wag paanurin nang hindi tayo bahain); nadinig ng mga tricycle driver na kumakanta sa video-okeng hinuhulugan ng P5 coin; nadinig ng buong baranggay maging ng Bathalumang ek-ek na diyos ng mga paniki, ngunit hindi nila ito pinansin o ni binigyan ng atensyon . Maliban sa Diyos, pagkat nakita niya: nang masiguro ng dalawang lalaking nakatakip ang mukha na patay na nga ang kanilang pinapatay ay dali-dali silang umalis. Nilisan ang bahay nang walang kakaba-kaba, na parang walang nangyari, na parang hindi sila ang pumatay sa kamamatay lang na kuya ni Wilma.
At si Wilma? Naiwang tulala. Nanlalaki ang mata sa nasaksihan, nanginginig ang buong katawan at walang patid ang agos ng luha. Napaupo na lang ito sa kinatatayuan nang biglang nanghina ang tuhod sa naramdamang takot, pagkabigla at awa. Nag-dim ang lights pero walang sumigaw ng cut!.

Sa tawag ni Jessica ay lumapit ako. Kasalukuyan siyang nagbibigay ng mga kape at biscuit sa mga naglalamay. Oras na pala.
Mag-aalauna na pero gising na gising pa ang karamihan, na mukhang idolo si kuya Germs sa palabas nitong walang tulugan with Master Showman (sumalangit nawa rin ang kanyang kaluluwa). Mukhang nawala na rin ang antok ko.
Nagmadali akong tumulong kay Jessica sa pagbibigay ng miryenda sa mga nakikiramay, mga nagsusugal na nagbibigay ng 'Tong' sa patay, mga kamag-anak na nananamlay at sa mga naghahantay lang ng tinapay, biskwit at kape.

"Waiter! Isa pa nga," biro ni Carmelo sakin. Kasama niya ang mga kapwa aspiring dancer. Grupong laging may special number. Sumasayaw sila sa mga pyestahan, sa mga sayawan, party at paliksahan, mga dance group competition, birthday parties o sa mga simpleng okasyon lang, maging death parties pa yan.

Natawa lang si Jessica sakin, "mukha ka ngang waiter, hehe!!" Tapos ay tumawa siya nang malakas. Tsk! 'Nang-iinsulto pa e, tumutulong na nga', sabi ko sa isip ko.

"waiter! Isa pa raw, table no. 7," muling banat niya sakin.

"hahaha!" Kunwa'y maaasar kay Jessica.

Sa ilang lamesa dinadala ang sari-saring biskwit at mainit-init na kape. Bawat lamesa ay may sesyong nagaganap, iba't ibang mukha at uri ng libangan at ito ang ilan:

Tong-hits: utak at diskarte ang dapat mamayani pagdating sa pagbitaw ng desisyon. Ang bawat pagbunot at paglapag ng baraha ay hindi parang paghagis ng sanggol sa ere na kapag hindi nasalo ay ayos lang. Ito'y ikababagsak lang naman ng adhikaing makadiga sa laro.

Gin-use: utak din ang labanan, wala nga lang malaking pustahan, dahil crossword, chessboard at scrabble lang ang laro, ang genius sa mga genius madalas nag-aayus ng mga pitsa sa chess na ginulo habang naglalaro ng napikong kalaban, dahil lagi na lang namamate.

Batibot: mga batang gising pa nang gabing-gabing oras. Natutulog na dapat sila nang maaga pero dahil nagbi-bingo pa ang nanay nila at nagto-tong-hits pa ang tatay -may dahilan sila para magpuyat. Maliban sa unggoy-ungguyan at sungka, naglalaro rin sila ng pitik-bulag kapag bagot na sila't wala paring rasyon ng biswit, o kaya kung minsan kinukuha nila ang laang rasyon ng pagkain sa kabilang mesa.

Auctioners: Pwede sa kahit anong edad basta't marunong humawak at bumasa ng baraha. Pataasan lang naman ang laban sa larong bet-game. Apat na baraha ang ibabahagi ng bangkero sa mga kasali. Kung alam mong may maganda kang set ng baraha gaya ng royal, straight, full jack, king o queen o par-ace.. Walang ibang dapat gawin kundi mag-bet nang mas mataas. Lahat ng mababa ang kard kaysa sayo ay hahamigin mo ang kanilang mga taya. Auction. Mas maraming magbet, mas marami kang panalo.

Kampeners: kanya-kanyang istorya ng katatakutan. Parang nasa isang bonfire na may isang bibida ng kwento sa gitna ng nakapalibot. Lahat ay may karapatang makinig, matakot (o mauto) at magkwento: kababalaghan man o kwento ng mga pagpaparamdam.
Insert: kwento no. 1:

Tricycle driver daw ang tatay niya, isang gabing kabilugan ng buwan, may sumakay daw sa kanya na isang aleng nakaputi. Kinabahan daw ang tricycle driver nang magpahatid ito sa lugar na walang gaanong sasakyang nagdaraan.
Kaya binilisan niya ang pagmamaneho para mabilis na makarating. Ang bilis ng tibok din ng puso niya, habang nagpapatakbo ng tricycle. Nang naroon na daw sila sa lugar, nagulat siya nang nawala na ang aleng nakaputi. Wala na siyang sakay. Naglahong parang bula. Muling nagsitayuan ang balahibo niya. Kinilabutan. Dali-dali itong umalis, takot na takot.
Sa daan pabalik may makikita siyang nakahiga sa kalye. Yung pasahero niya ay nahulog pala sa tricycle sa bilis niyang magpatakbo.

Kwento no. 2 :
Isang umaga, hindi pa gaanong sumisikat ang araw ay abalang nakatalikod sa may damuhan ang isang binatang lasing. Nagdidilig ng halaman. Maya-maya pa ay maririnig niyang may boses ng umiiyak. Mahina lang noong una, hanggang papalakas nang papalakas. Hinanap ng binata kung saan nanggagaling yung tunog, sinundan niya ang boses ng umiiyak...
At doon sa tabi ng malaking puno ng kalachuchi, nakita niya ang isang batang babaeng nakaputi, takip ng palad ang luhaang mata. Nagtaka siya kung bakit ito umiiyak.Lumapit siya , pero dahil lasing ang binata ay hindi niya mapapansin ang nakausling bato sa kanyang daraanan. Natalisod siya at nadapa sa basa't maputik na lupa. Pero agad din siyang tumayo. Gayon na lamang nang magulat siya na nawala na bigla yung nakaputing batang umiiyak. Nasaan na kaya ito, naisip niya.
Bigla, may kumalabit sa likuran niya. Malamig ang naramdaman niya, nagsitayuan din ang kanyang balahibo. Bumilis ang kaba. Dahan-dahan siyang lumingon at nakita niya ang nakaputing batang ngayon ay may hawak na isang sachet ng 'TIDE powder', inaalok sa kanya.
-End of the story-

"kumain ka ba ng mais?" Biglang tanong ni Jessica sakin.
Nagtaka ako, "bakit? Anong problema?"

"ang korni mo kasi e!" Singit na tugon ni Jessica, sabay irap sa akin.

Minasama agad, sinabi ko lang, kung yung itim na pin na kinakabit sa dibdib, yung maliit na itim na hugis parihaba na ipini-pin para daw makilalang kamag-anak sila ng yumao ay bakit hindi kaya lagyan na lang tuluyan ng pangalan, na parang maliit na name tag. Okay nga na idea yun e. Kasi naman, kapansin-pansin yung magkakamag-anak na galing sa malalayong lugar ay hindi magkakakilala.

"sino ka nga ba uli iha?" Tanong ng matandang kamag-anak.
"Lola, Gina po," tugon naman ng tinanong, medyo nahihiya dahil sa ngayon lang sila nagkita.