ASSASSINATION SCHOOL: Assassination Series #1

EPILOGUE

Hindi ko masabi kung maayos na ba ang lahat. Pero siguro, Oo. Baka nga maayos na.

Sa kagustuhan kong makuha ang hustisya na nararapat para sa kapatid ko, marami ang nangyari.

Sa loob ng eskwelahang iyon, nakilala ko ang mga tao na hindi ko inaakala na makikilala o magiging kaibigan ko.

May naganap man na saksakan ng kutsilyo sa likod, masuwerte pa din ako dahil nagawa kong maayos ang lahat. Nagawa kong takpan ang mga sugat ko.

Nakilala ko si Eurich, si Thaddeus, si Khairo, si Lexus, at ganoon na din si Allison.

Akalain ko ba naman na makakatagpo pa ako ng mga taong katulad nila. Akala ko kasi sa akin at sa pamilya ko na lamang naka ikot ang mundo ko.

Pero hindi pala.

At ngayon na wala na si Aisler, hindi ko pa din alam kung nakuha koba ang hustisya. Pero siguro, Oo.

Wala naman na akong magagawa. Siguro maayos naman na si Luna.

At ngayon, si Allison at si Khairo ay nasa maayos na din. Nagawa kong patawarin si Khairo na siyang hiniling ni Allison.

Kaya ginawa ko.

Para na din sa ikatatahimik ng buhay ko.

Maayos na ako ngayon, masaya na. Kasama ko na si Lexus sa buhay ko. At masasabi kong masaya kami.

Lalo na't may magiging anak na kami. Dalawang linggo na akong nag dadalang tao. Kahapon ko lang din nalaman. Tuwang-tuwa naman 'tong isa.

Hindi ko akalain na gustong-gusto palang magka-anak ni Lexus dahil sa ngiti niya. Wagas na wagas ang ngiti.

Siguro ay sinadya niya na bumuo kami ng anak dahil alam n'yang hindi kami puwedeng ikasal hanggat walang mag mamana ng posisyon n'ya. Mautak din ang isang 'to. Ang liit-liit ng t'yan ko, nakakakaba.

At ngayon, masaya na kami. Masaya na ako sa buhay ko. Tahimik na.

Nag daan na din ang kaarawan ko. Naging masaya naman ito. Naipasa ko na din ng aking Ina ang korona niya sa akin bilang isang Empress. At habang wala pang humahawak sa posisyon ko bilang isang reyna, kailangan ko pang mag hintay ng ilang tao para maipasa ang posisyon ko. Baka sa susunod kong anak ay maipasa ko.

Oo nga pala, nag dadalang tao din si Allison. Hindi ko talaga alam na may namamagitan sa kanila ni Khairo. Sa bagay, ano bang malay ko sa dalawang iyon.

Masyado ko tuloy nararamdaman na tumatanda na kami. Na nasa edad na kami para bumuo ng sariling pamilya.

Ang mga katulad ko ay hindi puwedeng manatiling walang asawa sa edad na 25, kaya nga nandito si Lexus. Hehe.

Mabuti na lang talaga ay mas nakilala ko ang taong ito. Napaka buti n'ya. Ang masasabi ko lang ay napaka suwerte ko. Sobra.

At ngayon mas natuwa at naging masaya ako nang matutunan na niyang maging masaya. Sobrang saya. Halos araw-araw yata ay nagagawa na niyang ngumiti. Napaka guwapo.

Akala ko dati hindi ako mahuhulog sa kahit na sinong lalaki dito sa mundo, pero mali ako dahil mahal na mahal ko si Lexus.

Ayaw ko s'yang tawagin sa totoo niyang pangalan, hindi ako sanay. Desmond kasi ang pangalan n'ya, eh hindi talaga ako sanay. Gusto nga n'ya ganiyan ang itawag ko sa kan'ya, but no! Hindi ko kaya. Para kasing ibang tao.

Ay basta! Masaya na ako. Ayos na 'to, tahimik na. Nakakatuwa lang dahil ang tahimik ngayon, ang payapa, ang sarap-sarap sa pakiramdam. Parang wala naman na akong masabi.

***

AFTER 9 YEARS...

"What happened, Damian?" agad kong tanong nang makitang naka tigil ito at nakatingin lamang nang masama sa isang batang babae.