ASSASSINATION SCHOOL: Assassination Series #1

36

"I can do it without you!"

Nag aaway lang naman kami ni Lexus ngayon dahil ayaw n'yang pumayag sa gusto kong gawin. Nagagalit s'ya kaya sinabayan ko s'ya,

Hindi kona babanggitin kung ano ang napag-usapan namin at kung bakit kami umabot sa ganito.

"What the hell are you thinking? Do you think that's f*cking easy?" inis n'ya,

"Ako naman 'yung gagawa hindi ikaw! Bakit ba galit na galit ka?!" inis ko at mariin naman s'yang napapikit.

"You don't know her, she's freakin' dangerous!"

"Okay fine! Alam ko naman kung anong pinupunto mo. Edi hayaan mong imbestigahan ko s'ya bago ako kumilos."

"She's the girl version of me, Lucy!"

Natahimik naman ako sa sinabi n'ya at naitaas ang dalawang kilay.

Kaya naman pala galit na galit s'ya dahil kasing lakas naman pala n'ya 'yung gusto kong isama sa plano ko.

"Edi gagawan ko ng paraan." sabi ko nalang habang nakatingin sa ibang direksyon.

"Can you just let me help you? Just this time, Lucy." may pakikiusap sa tono n'ya at napabuntong hininga naman ako.

Ayaw ko kasi s'yang isama sa mga gusto kong gawin dahil ayaw ko naman na madamay s'ya. Dahil bukod sa busy s'yang tao ayaw ko ng problemahin pa n'ya ang problema ko.
Pagkatapos kong malaman ang totoo n'yang intention sa'kin ay nahiya na'ko.

"Pag-iisipan ko. Aalis na'ko." sabi ko nalang at agad tumalikod para sana umalis nang pigilan n'ya ako,

"No, stay here!"

Kanina pa ako nasa kuwarto n'ya mga bandang tanghali pa yata tapos ngayon ay gabi na. 10:56 PM nanga hindi pa ako nakakabalik sa kuwarto ko tapos gusto pa n'ya na mag stay ako dito?

Sa bagay, baka nandoon din si Eurich sa kuwarto ko at hinihintay ako. Ayaw ko pa naman na makita s'ya ngayon dahil hindi ko alam kung paano na s'ya papakisamahan.

"Lucy, stay here...please."

Napatingin ako kay Lexus nang hawakan n'ya ang kamay ko,

Ang pangit kasi tignan kung matutulog ako dito 'di ba? Baka mamaya ay kung anong isipin ng iba.

"Hindi puwede, ayoko." sabi ko na lamang at binitawan naman n'ya ako,

"I know you'll cry."

Medyo natahimik ako sa sinabi n'ya.
Kahit ako ay alam kong iiyak ako kapag naramdaman kong mag-isa nanaman ako.

Ang mga ginawa ni Eurich ay tatatak sa utak ko kapag mag isa na ako at doon ay makakaramdam nanaman ako ng iba't-ibang emosyon.

Pero hindi, ayoko na mag stay dito. Nahihiya na ako.

"H'wag kang mag alala, hindi ako iiyak. Bukod sa inaantok na ako ay pagod na din ako. Gusto kona mag pahinga," saad ko, "Then, rest with me." saad nito at wala naman akong nagawa kung hindi ang tignan s'ya,

***

Nasa tapat ako ng pintuan ng kuwarto ko at medyo nag dadalawang isip pang buksan ito dahil alam kong nandito talaga si Eurich.

Kinakabahan ako kahit si Eurich lang naman 'yan. Ewan ko ba.

"She's there," usap ni Lexus habang nakapamulsa at hinihintay na buksan ko ang pinto.

"Kinakabahan ako." saad ko at napabuntong hininga naman s'ya,

"Let's just stay in my room." suhesyon n'ya at hindi naman ako sumagot.