De tweede kans

Deel 19: De grens opzoeken

Na een laatste droge nacht in het hotel was het tijd om verder op reis te gaan. Sarah had heerlijk geslapen nadat ze eindelijk haar situatie had geaccepteerd. Ze keek er alleen niet naar uit om de komende vijf uur in een bus te spenderen. Het zou een warme dag worden, iets wat het niet prettiger zou maken in de bus. Als het koud was of regende zou Sarah het juist heerlijk vinden om in zo'n warme, knusse bus te zitten. In zuid-Afrika was dat echter niet het geval. Het was vooralsnog beter dan de hele dag in de brandende zon rond te lopen, maar prettig was anders. Toen ze die ochtend met haar moeder aan het ontbijt zat werd er niet veel gezegt, haar moeder was in een piekerbui omdat ze nu weer gingen reizen. Haar moeder wou niks vergeten, Sarah ook niet, maar ze had zelf gisteravond al het meeste ingepakt. Zo kon ze haar tijd nemen en was de kans dat ze iets vergat kleiner. Als jonger meisje had ze vaak genoeg wat vergeten, en haar moeder had haar hier zonder uitzondering uitbranders voor gegeven. Hierdoor had Sarah een klein trauma ontwikkelt voor het kwijtraken van spullen. Organiseren van spullen was iets wat Sarah hielp met ontspannen. Als ze alles bij zich had en overal op lette zou niemand boos worden en zou alles goedkomen. Dit had haar tijdens schoolkampen enorm geholpen. Haar moeder moest zich deze ochtend echter bezighouden met meer dan alleen eigendom, ze moest ook zorgen dat de trip goed verliep. Als haar moeder in zo'n bui was liet Sarah haar liever met rust, als haar moeder in de buurt was had Sarah ineens totaal geen zin om te organiseren, dat was iets wat ze alleen in haar eentje wou doen. Als haar moeder er over begon werd ze alleen maar geïrriteerd. Vooral als er mqlaar geen einde aan kwam. Dit was een van de weinige activiteiten die ze nog steeds niet samen met haar moeder wou doen, de eerdere ervaringen waren te slecht. Daarom trok ze zich snel terug naar haar kamer.

Uiteindelijk was het dan toch tijd om te vertrekken. De bus stopte relatief dicht bij het hotel, wat jammer was. Sarah had een laatste wat langere wandeling niet erg gevonden, ze was hier immers voorlopig voor de laatste keer. Toen ze de bus instapte controleerde Sarah of er ook een wc was. Gelukkig was dit het geval, Sarah had niet geweten wat ze anders had moeten doen. In de bus had ze ook geen pull-up kunnen aantrekken. Sarah moest er niet aan denken dat ze in deze bus zonder wc had gezeten, ze zou waarschijnlijk in haar broek hebben geplast. Met als gevolg dat ze waarschijnlijk per direct terug in pull-ups moest. Zou dat nou zo erg zijn?

De bus vertrok en zat behoorlijk vol. Toen Sarah wat beter om zich heen keek zag ze dat het allemaal typische toeristen waren. Ugh, haar behoefte aan de safari was meteen gehalveerd. Het voelde al een beetje verkeerd om als snobs in zo'n bus rond te touren, maar deze mensen dienden eigenlijk als spiegel om te laten zien tot wat voor soort volk ze behoorden. Deze gedachtes bleven echter niet lang, het uitzich werkte als uitstekende afleiding. De landschappen waren prachtig, vol met velden, bergen, hier en daar wat water gecombineerd met een erg mooie lucht.
Een lucht die wel steeds warmer werd, Sarah voelde de bus met de minuut warmer en benauwder worden. Hierdoor ging ze maar wat meer drinken, en dit had het oude vertrouwde gevolg. Ze was op den duur de tel kwijt geraakt. De andere touristen begonnen het ook op te vallen hoe vaak Sarah naar de wc ging en keken haar steeds vreemder aan. Vera ging zelf aan de raamkant zitten zodat ze niet telkens hoefde op te staan. Sarah schaamde zich kapot. Ze wist niet wat beschamender zou zijn, dit of pull-ups. Sarah was dankbaar dat ze niet met vrienden of familie op vakantie was en dat niemand hier haar na vandaag zou herrineren. De busreis duurde in totaal net geen 7 uur, maar het voelde alsof ze meer dan een week hadden gereden. Er waren vele pauzes geweest waar Sarah dankbaar voor was, haar benen waren er niet voor gemaakt om zo lang te zitten. Al duurde de reis hierdoor ook langer, jou ja. Het was alweer 5 uur toen ze bij hun huisje aankwamen, ze werden afgezet terwijl de bus verder reed naar een dichtbijzijnde stad. Godzijdank waren ze even op zichzelf. Alleen nog een bezoek aan een dorpje en de Safari, dan konden ze terug naar huis. Sarah voelde zich er wel vreemd over, ze was in Zuid-Afrika en ze dacht alleen maar aan haar eigen huis, maar Sarah had het voor nu wel even gehad met de vakantie en kreeg zelfs een beetje heimwee naar haar kat.