Yağmuru severim. bulutlardan yeryüzüne inmesini, o yere düşerken ki sesini, yere değdiği anın verdiği şırıltıyı severim. Gökteki bulutların çıkardığı gürültüyü severim. Çok düşündüğüm anlar oldu, evet. Çoğu zaman gök gürültülü havada şemsiye ile dolaşırken cesaretimi toplayıp elimden bıraktığım sayılı anlar var. Şemsiyeyi elimden bırakıp gökyüzüne bakmaya çalıştığım anlar var. Her seferinde gözümün içine kaçan yağmur damlaları oldu. Hiç bir zaman bakamadım nereden geldiğini, göremedim.
Kar yağınca gökyüzüne baktığımda etrafında dünya dönüyor hissi veriyorken neden yağmura bakamıyorum? İşte bir gün, o gün. Yine yağmur çıka geldi ama şiddetli oluşu biraz cesaretlendirdi beni. Biliyorum, o an elimden bıraktım şemsiyeyi ve gözlerim acısa da bakabildim sonunda o esrarengiz olana. Garip bir his ve anlamsız bir ton duygu seli... Garipti hissettiklerim. Varlığı ile hayal kurduğum, aslında o kadar garipti ki! Ellerimle dokunurken sadece soğukluğunu hissederken, şimdi görebiliyor olmam ve onun her damlasını hissetmem.
Belki de gerçek budur...
"Mutlu olmaya çalışmaktansa, ben yapabiliyorum demek için yaşıyorum. Aynaya baktığımda kendimi seviyorum. İstediğimi giyip, istediğim gibi nefes alıyorum. Ve istediğim de elimdeki şemsiyeyi bırakıp doğaya, bana verilen en garip ve en muhteşem anı yaşamak için gökyüzüne bakabiliyorum. O kadar muhteşem ki..."
- Ömrünüz bir şemsiye kadar olmasın, ömrünüz bir bulut olsun. Daima ve ilelebet.
Hüsameddin Doğuş YAMAN / 21.09.2022 - 00:39
YOU ARE READING
Ufuktaki Sanat - Art on the Horizon
PoetryHepsi birbirinden daha değerli şiirlerimi, sanata dönüştürdüm ve siz değerli okurların fikir ve düşüncelerine sundum. Önemli zamanlarınızdan bir dakika ayırıp, kitabımı okuyacağınız için minnettarım. Hayatta verdiğiniz mücadelelerden galip gelmeniz...
