KÜLDEN ELBİSEM

🎭 13 KÜLDEN BEDENLER

2022 yılının Ekim ayının 1’i üzerinden oldukça uzun bir zaman geçti. Bugün parmaklarım, yaratmış olduğum evrenin final bölümünü yazıyor. Yorgunum, arkadaşlar. Fiziksel anlamda da yorgunum, duygusal anlamda da yorgunum. ‘Külden Elbisem’ size bir hayat verdi. Benden bir hayat aldı.

Bitmesi gereken her şey gibi bunun da sonuna geldik. Kitabı daha fazla uzatmamı isteyenler o kadar çok ki… Bazı şeyler tadında biterse güzeldir. Yazmam gereken her şeyi yazdım. Ekstra olarak bir şey eklersem, bu sadece kitabı uzatmak için olurdu. Şarkının da dediği gibi: “Hiç gerek yok daha fazlasına, zamanı tutmaya, fezaya uçmaya. Geride kaldılar. Geride kaldı o günler… Sen varken tapındığım kasvetli şehirler…”

Size kendimi birçok kez göstermeye çalıştım. Birçok yerde siz ağlarken, ben zaten ağlıyordum. Gülüyorsam sizi de güldürdüm. Bazılarınız sadece okuyup geçti, ama bazılarınız anladı ve geçti. Hele bazılarınız hissederek geçti… Hisler çok güzel değil mi? Bana göre bizi diğer canlılardan ayıran şey aklımız değil, hislerimizdir. İnsan hissettiği için insandır.

Kitap boyunca kazandığım tüm güzel okurlarıma hayatımı borçlu olduğumu söylesem sanırım abartmış olmam. Nasıl yaptığınızı hiçbir zaman bilemeyeceğim. Ama siz benim hayatımı kurtardınız. Beni gerçekten kurtardınız. Kahramanım oldunuz. Benim kitabımı okuyan insanlar, okuyucularım değil, kahramanlarım oldular. Ne demek istediğimi anlamazsanız da anlamaya çalışın, olur mu? Bu benim için çok önemli.

Yazdıkça ağlamaktan yoruldum. Eğrisiyle doğrusuyla ortaya bir roman çıkardım. Onu size sundum. ‘Külden Elbisem’ başlığı altında 54 bölüm yazdım. 55. bölüm, finalden kucak dolusu sevgilerle. 55. bölüm dediğime bakmayın, final bölüm değil, bölümlerden oluşuyor. Oldukça uzun yani.

Benim güzeller güzeli kahramanlarım. Kitabı yazdığım ilk günden beri sevgiyle kaldıysanız, saygınızı hiç bozmadıysanız, aşk denen o tuhaf duyguyu tattıysanız ve şu anda bu satırları okuyorsanız, kitabımı sonuna kadar okumuşsunuz demektir. Oldukça uzun süre etrafta olmayacağım. Oldukça uzun süre ayrı kalacağız. Size yeni kurgumla gelmeyeceğim. Yine de siz beni beklemeye devam edin, olur mu? Bir gün karşınıza bambaşka bir kurgu ile gelir, önünüze bambaşka hayatlar sunarım.

Kalemim size neyi ifade ediyor, bilmiyorum. Kitabım birçok şeyi ifade ediyor olmalı. Hâlâ okuyorsanız, ifade ettikleri yüzünden okuyorsunuz. Hâlâ yazıyorsam, ifade ettikleri yüzünden yazıyorum.

Sizden birkaç şey isteyeceğim. Öncelikle veliahtları hiç unutmayın. Lotus çiçeklerini her gördüğünüzde aklınıza Melisa gelsin. Bir yerlerde tanrıçalardan bahsedilirse, Hera’yı düşünüp gülümseyin. Her şeyi unutsanız bile beni unutmayın. Ben sizi hiç unutmayacağım.

Oğullarımın ve kızlarımın hikayesi bugün burada son bulacak. Hikayemize şahit olan herkes, hayatları boyunca onları unutamayacak. ‘Külden Elbisem’ artık bana sadece şans olacak. Kötü olan her şey bitecek. Kötü olan her şey bu bölümde bitecek. Kötülük kitaptan dışarıya hiç çıkmayacak. Yazdığım her şey kitapla son bulacak. Acısı benden çıkmayacak. Acısı bu kez benden çıkmayacak.

777,777,777,777,777,777,777

Hoşça kal Arem… Hoşça kal Hera… Hoşça kal Melisa… Hoşça kal Mert… Hoşça kal Doğu… Hoşça kal Batı… Hoşça kal Kansu… Hoşça kal Erdem… Hoşça kal Evren… Hoşça kal Hazar… Hoşça kal Atlantis… Hoşça kal Helin… Hoş geldin Helen…