I'm Not The Doctor [BxB]

CHAPTER 21

Albert Pov:

Papauwi na kami ngayon ni mama at si Tom naman ay umuwi na rin. Papalapit palang kami sa gate ng bahay natatanaw ko na ang mga tao sa labas ng gate ng mai park ko ang sasakyan bumaba na kami ni mama at nag tanong kung anong meron? Mga marites talaga mga kapit bahay namin kahit kailan talaga.

''Anong nangyayari bakit nakaipon kayo dito sa gate namin?'' Tanong ko sakanila.

''Nandyan na ang tatay mo, diba paylon ang Alpelyido mo? Nandyan siya ngayon kasama ang asawa niya.'' Sabi ng isa sa mga marites dito.

Natahamik naman ako, bakit nandito sila? Anong kailangan nila sa pamilya namin?. Tumingin ako kay mama at wala na siya sa tabi ko kaya nagmadali akong pumasok sa loob ng bahay at nakita ko doon sina ate, at mama.

Nagtititigan lang sila hanggang sa mag salita ako kaya napatingin silang lahat sa akin.

''Anong ginagawa niyo rito? Anong kailangan niyo sa pamilya ko?'' Tanong ko sakanila ng diretso habang lumalapit ako kina mama.

''Son, we are here to tell you that you're coming with us.'' He said.

Napakunot noo naman ako ''Son?'' At ako sasama sakanila? Huh sa panaginip.

''Excuse me? Son? I don't have a father, and also who are you again? You're not my father at all, so you don't have the right to tell what I need to do!'' I said to him.

''Is this what your mother taught you? Being disrespectful? I'm still your father, Daniel!'' He said.

Para namang uminit ang dugo ko ng bigla niyang sinabi iyon, anong karapatan niyang insultuhin ang mama ko.

''Wala akong kinikilalang tatay, at wala kang karapatang insultuhin ang mama ko dahil siya ang nagpalaki sakin at nag alaga kaya pwede ba umalis kayo dito, hindi kayo welcome sa bahay ko!'' Galit na sabi ko at hawak na ako nila ate ngayon at pinapakalma ako.

''Daniel, is not what you think we are here to help you. We don't go here to fight.'' Sabi naman ng asawa ng magaling naming ama.

''Wala kaming problema kaya hindi namin kailangan ang tulong niyo at pwede umalis na kayo please lang habang may natitira pa akong pasensya sainyo.'' Seryosong sabi ko sakanila.

''Alright, but Albert, I must tell you, you need to go with us in America. Your life will be easier than here.'' He said.

''I don't care, mas gugustuhin ko dito dahil nandito ang pamilya ko, aano naman ako sa america kung nandito ang kaligayahan ko at teka stop acting like you have the right to us. Hindi mo kami anak dahil simula ng iwan at kinalimutan mo kami ibig sabihin non wala ka ng pamilyang babalik kaya please umalis na kayo!'' Naiinis na sabi ko sakanila.

Tumayo na sila at palabas na ng pinto namin ng lingunin ako ng lalaking yon.

''You still not mature Daniel, this is an opportunity for you, but you lose it.'' He said at tuluyan ng umalis. Inis naman akong umupo sa may single sofa.

''Albert, dapat hindi mo na ginawa yon, wala naman silang masamang intensyon, ikaw nalang kasi ang walang pamilya satin kaya gusto ka kunin ni papa.'' Sabi naman ni ate Anne.

Tinignan ko naman sila na parang hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi nila.
''Ate! Naririnig mo ba yang mga sinasabi mo? Hindi natin tatay yon after these years babalik siya? Para ano kunin ako? Hindi ako uto-uto ate hindi ako sasama sakanya kahit kailan mas gugustuhin ko pang makasama si mama kaysa sa taong iyon!'' Galit na sabi ko sakanya.

''Hindi naman yan ang point namin Albert, ang gusto lang namin matupad mo ang pangarap mong makilala bilang isang journalist at lalago yan kung sa America ka, magaling ka Albert pero nasasayang ang talent mo dito!'' Balik na sagot sakin ni ate Anne.

''Tumigil na kayo!'' Saway samin ni mama. Sabay sabay naman kaming napatingin sakanya. Pare-pareho kaming nanahimik ng nagsimula ng magsalita si mama.

''Anak, Albert, sana naman maintindihan mo ang papa mo gusto lang niyang mapabuti ka. Alam ko malaki ang tampo at galit mo sa papa mo, pero pag balik-baliktarin mo man ang mundo, papa mo pa rin siya. Kadugo mo siya kaya sana wag puro galit anak at palagi naman nandito si mama para sayo.'' Paliwanag sakin ni mama at niyakap ako.

''Ma, ang unfair kasi, babalik siya rito para lang kunin ako at insultuhin ka? Hindi ako makakapayag don.'' Sabi ko naman kay mama. Nararamdaman ko ang haplos ng mga kamay ni mama sa ulo ko.

''Wag kang mag-alala hindi naman kita hahayaang sumama sa papa mo kung ayaw mo, malaki kana may sarili ka ng desisyon kaya kung ano ang pasya mo rerespetuhin ko.'' Sabi ni mama sakin sabay halik sa noo ko.

Ngumiti naman ako at nagyakapan kaming apat dito sa may sala. Kuntento ako sa pilipinas at masaya kaya ayoko sa America.

Third Person Pov:

''Why you didn't tell them the truth?'' Eliza said to his husband Robert.

''What the use? I abandoned them. Do you think they will forgive me? Even if I want to take them, they already have a family, and my one and only son hate me.'' Robert said to his wife.

''How about her?'' Eliza asked.

''She's still beautiful. What can I do? Masasaktan ko lang siya kung susubukan kong buoin ang pamilya namin. You know the reason Eliza.'' He said.

''Yeah! And that's the worst. Let's go back to the hotel manong.'' Eliza said.

On the other side.

''Fuck! Finally, I'm back, Albert. I will finally meet you after a long year.'' He said to himself.

''I'm so excited to meet him and see his reaction. I know he missed me a lot. That's why he blocked my phone number. He's so mean to me.'' He said again while walking out from the airport.

Tommy Pov:

I'm driving all the way to my house, but suddenly a car appeared, and blocked the way, so I stopped my car, and took my gun with me. I'm slowly getting out of my car, and the person inside in the care doesn't go out that made it suspicious, so I tried to go back to my car, but the car suddenly start, and bumped. My whole world spin, and my body dropped to the ground, and I felt my eye's are closing. Before I lost my consciousness, I heard the man say,

''Tell this to Alvares, It's time to pay back.'' The man said, and everything wen blank.

#INTD
#AlvBert