Vertrouwenspersoon

Deel 9.

Matthyas:
Vandaag is het de laatste dag op Ameland, ik weet eigenlijk niet wat we gaan doen vandaag. Volgens mij naar de vuurtoren fietsen en vanavond spelletjes in het bos. Ik vind het prima, ik laat het maar gebeuren.

"Goeiemorgen" hoor ik naast, nou eigenlijk boven, mij vandaan komen. "Goeiemorgen" zeg ik terug, "goed geslapen?" Vraag ik er gelijk achteraan, ik voel hem knikken, "jij?" "Wel prima".

Ik laat mijn hoofd op het kussen vallen, ik ben zo moe. Ik voel Robbie zijn hoofd ook weer op mijn borst leggen, hij is net zo moe als ik volgens mij.

Alweer wordt er op de deuren gebonkt "wakker worden!" Wordt er doorheen geschreeuwd "jahaaa" roep ik geïrriteerd. Helemaal geen zin in mensen. Ik wil gewoon met Robbie hier blijven liggen. Hem, liggend op mijn borst, mijn hand door zijn haar en gewoon knuffelen. Helemaal geen zin om te fietsen en een vuurtoren te bekijken.

"Laten we eruit gaan voordat we gezeik krijgen" zegt Robbie zacht, ik haal mijn hand nog een keer door zijn haren heen en flikker hem dan van mij af. "Ey joh" zegt hij nep-boos. Ondertussen lach ik hem compleet uit. "Nou hup stop met lachen jij en aankleden" zegt hij lachend

Ik stap uit het bed en pak m'n kleding, die ik aantrek. Ondertussen heeft Robbie zich ook aangekleed en staat hij voor de kleine spiegel in onze kamer zijn haar te doen, het lukt alleen niet
"Lukt het?" Vraag ik grinnikend, hij kijkt me semi-boos aan. "Nee" "helpen?" Hij knikt.

Gelukkig lukt het mij redelijk snel om zijn haar de fixen, "Dankje" zegt hij menend. Hij loopt weer naar het bed toe en laat zichzelf erop vallen, ondertussen haal ik ook een hand door mijn haar heen. "Laten we naar de rest gaan" zegt Robbie "Is goed"

We lopen naar de gezamenlijke ruimte waar allemaal andere kinderen al zitten, we gaan aan de tafel bij Raoul, Koen en Milo zitten. "Goede smorgens" zegt Raoul enthousiast. "Goeiemorgen" zeggen Robbie en ik in koor terug
"Goed geslapen?" "Wel oké" mompel ik, ik ben nogsteeds te moe om te praten.

Ondertussen zitten we op de fiets onderweg naar de vuurtoren en het strand, ik fiets naast Robbie, je verwacht het niet.

Als we eenmaal zijn aangekomen bij het strand worden we tegengehouden en beginnen de docenten met lullen. "Dames en heren, het is nu 11:00 en jullie mogen tot 14:30 zwemmen, kloten, weet ik veel wat jullie gaan doen. Daarna gaan we naar de vuurtoren en naar een soort dierentuintje, begrepen?" Van alle kanten komt iets van een "ja" en daarna rennen alle kinderen richting het strand, waaronder wij.

"Laten we gaan zwemmen" zegt Koen, Milo en Raoul knikken, ik niet. Ondertussen zijn Koen, Milo en Raoul hun al druk aan het omkleden, stelletje mongolen dat het zijn.

"Ik heb het shirt weer voor je meegenomen" hoor ik Robbie zacht zeggen, de rest hoort het niet. Ik begin met glimlachen "Dankje" zeg ik zacht terug. Robbie en ik wacht tot die andere 3 debielen het water in zijn gerent en kleden ons dan ook om, Robbie douwt het shirt in mijn handen en ik ruil hem in voor mijn normale shirt.

We rennen als twee Mongolen het water in richting de rest en laten ons dan in het water flikkeren. "Hey josti's" zegt Robbie, we lachen alle vijf om Robbie.

~

Ondertussen is het avond, we hebben net avond gegeten en we gaan zo naar het bos fietsen. Opzich vandaag was prima, zwemmen, vuurtoren bekijken of beklimmen en dieren bekijken. Niet het aller leukste wat je kan doen op kamp, maar toch.

Aangekomen bij t bos gaan we spelletjes spelen, een soort verstoppertje en tikkertje in een ofzo, ik snap er vrij weinig van maar ik volg de rest wel gewoon. "Zin in matt?" Vraagt Robbie. "Jawel maar ik snap er geen zak van" zeg ik lachend. "T is echt makkelijk Matt" schreeuwt Milo "bek houden" zeg ik alweer lachend.

"Of je bent tikker en je zoekt de verstoppers, of je bent verstopper, en ja dan moet je gewoon niet gevonden worden" legt Robbie uit, "had het eerder even zo makkelijk uitgelegd man, nu snap ik het wel ja" hij lacht.

Ik zit in het verstoppers team, samen met Roel. De rest is tikker. Roel en ik hebben besloten bij elkaar te blijven, we rennen richting het midden van het bos en gaan achter een omgevallen boom liggen.

Een potje duurt 30 minuten, jammer genoeg zijn wij naar 20 minuten toch gevonden. Helaas ook nog door Koen, nog jammerder, vanaf nu is dat een woord.

Rond half 9 fietsen we weer richting de verblijfplaats. Vandaag was druk, te druk. Dus ik ben kapot.

Aangekomen bij de verblijfplaats is het verplicht te douchen, dat doen we dan ook. Met 40 kinderen 7 douches delen is lastig en duurt eeuwen. Daarom is het ook 11 uur als ik eindelijk klaar met ben douchen en dat ik eindelijk, gedoucht en wel, onze kamer binnen loop.

Ik laat mezelf achterover op m'n bed vallen. "Moe?" Vraagt Robbie "mhm" "laten we dan maar gaan slapen" ik stem in, graag.

Heb ik hiervoor mijn eigen kamp half nageschreven? Misschien wel ja

Het deel hierna wordt waarschijnlijk het laatste deel:( ik heb 0 inspiratie voor dit verhaal en ja dat eigenlijk.

9/04/2024