-Fatma...
Dedi çaresizce
Fatma Goncaya döndü
- Kusura kalmayasın Gonca hatun , bizim Yenişehire dönmemiz gerekir.
Ağabeyim sana eyi bakacaktır he mi ağabey?
- Öyle Fatmam
- Hayde Selametle..
Gonca göz ucuyla Aleaddine baktı
Mecbur Medreseliye kalmıştı
Bir süre birbirine bakındılar
Alaeddin iyice yaklaştı sevdiğine
"Gonca.." dedi pişmanlıkla
Gonca kırgındı amma sesi öyle buruk gelmiştiki bakmadan edemedi adamın yüzüne
- Goncam konuşasın benimle
Gonca sert bir şekilde karşılık verdi
- Benim seninle konuşacak bişeyim yoktur Alaeddin
- Goncam, ceylan gözlüm etme böyle,
Senin için öyle korktumki sana bişey olsa kendimi asla affetmezdim
Benim için bir daha yara alma.. sana yalvarırım bir daha siper etme kendini benim için
Gonca ses etmedi, adamın yakarışları yüreğini burkuyordu ama o Medreseliye dargındı hatta kızgındıda..
Artık inandığını , güvendiğini de söylemişti Medreseli amma kalbi hâla paramparçaydı
İçindeki o öfkeyi dışarı kustu adeta Gonca:
- Sen bana inanmadın Alaeddin!
Beni yalnız, bi başıma koydun
İmdi de benim için endişelenirsin..
Bu yaptığın vicdan azabından başka bişey değildir
- Vicdan azabı dersin he? Böyle düşünürsün... Öyle mi?
Adamın sessiz ağlamaklı sesi Goncanın gözlerini doldurmuştu
- Ben seni yalnız komadım Gonca.. komam da
Goncanın yüzünde acı bir tebessüm belirmişti
- Komadın... Komadın öyle mi Med-
Duraksadı kız, Medereseli demek bile zor gelmişti ona
" Alaeddin" diyebildi acıyla
Şehzadenin gözünden bir yaş süzülüverdi , yüzündeki o çaresizlik gittikçe artmış sevdiğinin onu anlaması için ellerine tutunmuştu
- Etme Gonca.. Etme
Gonca da sıkıca tuttu ellerini, sanki adamın ellerinden güç bulmuştu ama bu güç kendini açıklamak içindi sadece
- BEN.. Yemin olsunki bu olanları sana demeye çalıştım Alaeddin.
Amma korktum.. Senin bana inanmamandan korktum
Derin bir nefes aldı
Yanıltmadın da...
Son cümlesinde sesini alçaltmıştı
Ellerini yavaşça çekti
Alaeddin bırakmak istemiyordu
- Bilirim çok kırgınsın bana, bilirim kalbin paramparça Gonca...
Amma bana bir şans veresin , sana kendimi affettirecek bir şans... Nolur
Goncanın yüreği yangın yeriydi, onu affetmek istiyordu aslında, iyice baştan aşağı süzdü adamı ama gözü bir anda Alaeddinin belindeki hançere ilişince tepesi attı
- Sana verdiğim hançer mi o? Ne arar sende! diye azarladı Alaeddini
Alaeddin elini hançere götürdü, sıkıca kavradı
- Nerden aldın onu, Sen benim eşyalarımı mı karıştırırsın Alaeddin!
Alaeddin bişey diyemedi , hançeri de vermek istemiyordu
