Şehzadeler Atronas kapılarından giriş yapmıştı sonunda. Atından inen Aleaddin anasının telaşlı bakışlarıyla karşılaşmıştı, sarıldı korkuyla.
" Oğlum.. Benim can pârem. Çok şükür , sana bişey olacak deyü çok korktum Alaeddinim"
" Anamm.. " deyip sıkıca sarıldı Alaeddin. " Korkmayasın artık.."
Kollarından ayrılır ayrılmaz oğlunun yüzüne dikkat kesildi Bala. Çenesinden tuttu sağa doğru çevirdi yüzündeki yaralara bakmak adına.
" Sana işkence mi ettiler oğul? Bu ne haldir" dedi şaşkınlıkla.
Başını tekrar çevirende Mehmet'i gördü kaşı kanar vaziyette.
Gonca elini yüzünü ovuşturdu utana sıkıla. Ağabeyinin ettiğini işitende ne edecekti Bala anası diye diken üstündeydi.
" Anam.. Hayde içeri geçelim, orda konuşuruz" diye dirensede Alaeddin Bala anasının kötü bakışlarıyla karşılaşmıştı.
" Biz yetiştiğimizde nökerler Aleaddinle Mehmet'i esir almıştı, dedi Orhan. " Çok şükür kurtardık onları"
" He ya.. Sağ olsun ağabeyimle Gonca yetişti ardımıza" dedi Aleaddin bir nebzede olsa konuyu değiştirmek için.
Bala Goncaya doğru yürüdü, sarıldı minnetle.
" Benim iki canım vardı, biri toprak oldu... Sen benim tek kalan canımı sağ salim buraya getirdin kızım, sağ olasın" dedi gözündeki yaşlarını silerek.
Gonca neyden bahsettiğini bilmesede burukça gülümsedi Bala anasına, sarıldı sıkıca...
.
.
.
Kaleden içeri girdiklerinde Osman beyi Gündüz beye öfkeli hâlde bakarken bulmuşlardı iki kardeş.
" Olmaz Gündüz bey! Kite'nin başında sen olacaksın" diye diretti Osman bey.
" Osman beyim etme.. Hâlimi görürsün. Bu hastalıkla baş edemezim gayrı"
Alaeddin ve Orhan babalarının sağ tarafına geçtiler, merakla Osman Bey'in cevabını bekliyorlardı.
" Ben son sözümü söyledim Gündüz bey! Hastalığının tedavisini de buluruz inşallah"
" Beyim, gayrı Kiteyi emanet edecek başka birini bulasın. Ben artık obama, kızımın yanına dönmek isterim, son vakitlerimi onunla geçirmek isterim"
Osman bey sakalını sıvazladı, sonra da oğullarına baktı.
" Ya siz ne düşünürsünüz Orhan bey! Alaaddin bey!"
İlk sözü Orhan aldı, Gündüz beyi severdi amma kaleyi koruyacak gücünün kalmadığını da bilirdi.
" Gündüz beyin Kiteyi bırakmasını elbet istemem beyim amma hastalığı ortadadır"
Alaeddine döndü Osman bey, en çokta onun ne düşündüğünü merak ederdi. Zira Kite için yaptıkları ortadaydı...
" Ya sen Alaeddin? Sende ağabeyinle aynı şeyi mi düşünürsün"
" Hastalığın tedavisi elbet edilirdi amma çok geç kalınmış beyim... Benim elimden ancak hastalığı yavaşlatan şifalar yapmak gelir"
Oğullarının da Gündüz beyle aynı fikirde olduğunu anlayan Osman bey fikrini değiştirdi, artık farklı bir düşünce yatardı aklında.
" Eyi! Gündüz bey dediğini etsin o vakit, obasına dönsün"
" Sağolasın Osman beyim! Bana yaptığınız bütün eyilikleri unutmayacam!"
