Chapter 26 : *Insert Title*

650 18 5
                                    

My Love Story

Copyright @ 2013 by seohyun64

Chapter 26

-------------

[Luhan’s POV]

            I hate myself. I hate how I care for her. Kaya sigurado akong wala akong feelings sa kanya ay dahil sa task naibigay sakin ng leader namin. Nagtama ang mga mata namin. Lumapit siya sakin, kasama si Kai.

“Luhan, andyan ka pala. Kumain ka na ba?”

“Hindi pa ikaw?”

“Tapos na, bakit hindi ka pa kumain?”

            Tssk. Hinanap ko pa naman siya para sabay kaming kumain. Tiningnan ko lang siya. Isang blangkong expression tapos umalis na ako.

“Uy Luhan! Anong problema mo? Kai ina na ako ha”

            Tapos narinig ko yung mga footsteps niya papalapit sakin, hanggang sa nasa tabi ko na siya. Pero hindi ko siya pinansin.

“Wushuu! Luhan! Gutom ka na ba? Tara sasamahan kita.”

“Nawalan na ako ng gana.” cold na pagkasabi ko.

“Bakit? May nagawa ba ako? Hoy!”

            Patuloy parin ako sa paglalakad. Hanggang sa nakaabot kami sa isang puno sa gilid ng plaza ng school. Hinawakan niya ako.

“Ano bang problema mo?! Kanina pa ako nagsasalita dito ah!”

“Edi tumigil ka, problema ba yun?”

“Luhan naman eh… May nagawa ba ako?”

“Diba sinabihan na kitang lumayo ka na sa Kai na yun…”

“Tinulungan lang naman niya ako eh. Nahimatay ako kanina.”

            Napanting yung pandinig ko nung sinabi niyang nahimatay siya.

“Ano?! Anong nangyari sayo?! Bakit ka nahimatay?! Okay ka lang ba?! Bakit…”

            Napahinto ako kasi nilagay niya  yung daliri niya sa lips ko.

“Ooops. Ba’t andami mong tanong?! Okay na ako. Dinala na ako ni Kai sa clinic okay? Kaya wag ka ng magtanong.”

“Kai? Kai na naman?! Bat ba laging si Kai nalang?!”

“Teka lang, bat ba ang init ng dugo mo sa kanya?”

            Napaisip ako. Bakit nga ba galit ako dun? Alam kong wala naman siyang ginagawang masama pero pag magkasama sila umiinit ulo ko.

“Ewan! Basta mainit dugo ko sa kanya.”

“Bakit nga?!”

“Di ko nga alam!”

“Bakit ka nag walk out kanina?”

“Ano ba?! Bat andami mong tanong?”

“Sige na. Bakit ka ba nag walk out kanina?!”

“Kasi nga NAGSESELOS AKO!”

            What the hell did I say? Nagseselos?! The hell. Ah bahala na. Yun na lang ang excuse ko.

“A-ano?”

“Wala…”

            Talagang wala akong sinabing ganun. Ay meron pala pero wala akong planong sabihin yun. Bigla na lang lumabas sa bibig ko yung salitang yun.

“Meron eh, narinig ko yun…”

Narinig mo pala bat mo pa ipapaulit?” pabulong kong sabi

“Just making sure ^_________^”

            At ang laki pa ng ngiti ng babaeng ito.

“Wala nga sabi eh…”

“Meron eh… Sige na please! Pretty please!”

Kahit lagyan pa ng pretty please hindi magiging maganda yang please mo.”

“Waahh!! Sige na. Hindi ako titigil hanggang hindi mo sinasabi sakin ku….”

“Fine NAGSESELOS AKO!”

“^___________^ Ulitin mo pa dali”

“Ayoko na! bahala ka dyan. Ang ingay mo.”

            Pero hinawakan niya ang kamay ko at tumingin siya sa mata ko ng nakangiti.

“Kahit sometimes di ka maintindihan ng mga tao sa paligid mo. Tandaan mo nandito lang ako para sayo. Dahil mahal kita.”

“A-ano?!”

“I Love You ^______^”

            Tumalikod ako, dahil alam ko anytime lalapad yung ngiti ko at yun nga napangiti ako. Ewan ko ba. Nang narinig ko yung mga salitang yun, napapangiti ako.

“Huy, bakit ka tumalikod? *pout*”

            Humarap ako sa kanya at ayun napangiti na naman ako.

“Ang cute mo talaga ^___^”

[YURI’S POV]

            Nakita ko sina luhan at arisha pero nakapokerface si Luhan. Ni hindi man lang ako napansin nila. Tumigil sila pero naririnig ko pa rin ang mga pinag-uusapan nila.

“Ano ba?! Bat andami mong tanong?”

“Sige na. Bakit ka ba nag walk out kanina?!”

“Kasi nga NAGSESELOS AKO!”

O////O What?! Akala ko ba?... Hindi ko alam at di ko namalayan tumulo na pala luha ko. Kailangan ko ng umalis dito.

Hindi pa ako nakakalayo kaya may narinig pa ako.

“I Love You ^______^”

            At ang boses na yun, alam kong galling yun kay Arisha.

            *boogsh*

“Sorry….” Napatingala ako, siya yung nakilala ko noon. Siya si Minho.

[MINHO’S POV]

            Nagulat ako nung makabangga ko si Yuri.

“Sorry” yun lang nasabi ko.

            Nagulat ulit ako nung yumakap siya sakin. Hindi ko nalang pinansin, baka makatulong ako sa kanya I know may dinadala siyang problema ngayon.

[ARISHA’S POV]

            Alam kong dapat ako ang nauna mag confess pero wala akong magawa. Yun talaga yung nararamdaman ko.

P/S: Astig Ng POV ko nuh??

----

A/N: Sorry for the late update, kasi magiging busy na ako, pero i will update kung kelan ako magkakaroon ng time makagamit ng computer

My Extraordinary LovestoryWhere stories live. Discover now