Mapapansin Kaya (Alegria Boys #2) (Published under Pop Fiction, and MPress)

Kabanata 19

Kabanata 19

Stage 4

"You're just drunk, Wade."

Nilakihan ni Wade ang mga mata niyang mapupungay nang bumaling siya sakin. Sumandal siya sa sasakyan ko at hinaplos niya ang mukha ko.

"Nagpapaganda ka ba para sakin, Reina?"

Napaatras ako sa tanong at haplos niya.

"Ugh! Wade, iuuwi na kita." Tinulak ko siya palayo sa pintuan ng sasakyan ko para mabuksan ko iyon.

Mejo na out-balance pa siya sa pagkakatulak ko kaya kinailangan ko pang hatakin siya. Tumawa siya at pinasadahan ako ng tingin gamit ang mapupungay niyang mata. Damn! Yung dimple niya talaga ang kahinaan ko. Nakakatunaw ang titig niya, dagdagan pa ng malalim niyang dimple, perpekto!

*KRIIIIING!*

Agad kong sinagot ang cellphone ko tsaka sinulyapan si Wade na nakangisi parin. Hindi na makapag focus ng maayos ang mga mata niya. Sa mga titig niyang yan? Imposibleng sober siya. Tinititigan niya ako na parang ako lang yung mundo niya. Yung tipong ako yung pinakamagandang babae sa balat ng lupa. Yung tipong pinapangarap niya ako, noon pa. Kaya imposibleng hindi siya lasing.

Nag-iwas ako ng tingin. Baka matunaw at manisay ako dito dahil lang sa titig niya.

"Hello?"

Si Coreen yung tumatawag.

"Asan ka na?"

"Uhmm." Napakamot ako sa ulo. "Nasa kotse. Sa parking lot. Bakit?"

"Uuwi ka na?" Tanong niya.

Sumulyap ako kay Wade na ngayon ay nakahalukipkip na. "Siguro."

"Sinong kasama mo?"

Tinalikuran ko si Wade at...

"Ako lang, mag isa." Kinagat ko ang labi ko. "Bakit? Magpapasundo ka?"

"Hindi. Okay lang ako."

"Huh? Kung ganun susunduin ka ng dad mo?"

"Uh... Siguro. Sige na. Mag text ka lang sakin pag nakauwi ka na. Uuwi rin ako. Saglit lang ito. Bye. I love you."

"I love you, too."

Pinutol na ni Coreen ang linya kaya binaba ko ang cellphone. Siguro ay mag tataxi yun kaya hindi na sasabay sakin.

Binalingan ko ulit si Wade para pasakayin sa sasakyan ko pero nabigla ako nang nakitang nasa front seat na siya ng sasakyan ko at mukhang galit na.