Timeline

Chapter 2

Chapter 2

Never again

I immediately left the room and I bump into mom when I got out. Gulat na gulat din naman siya dahil sa pagkakabigla ko sa kanya pero ngayon ko lang ulit siya makikita in this time of the year. Niyakap ko naman kaagad siya. Hindi ko nagagawa 'to noong nandoon pa ako sa future dahil ilag sila sa akin. They didn't know me as a child, ni hindi nga nila ako kilala pero dahil may tinataglay akong hindi normal na abilidad. They get more information about me kaya aakalain mo talagang may connections kayo doon.

"I miss you..."

"Calia, stop..." mom chuckles. Umalis din naman ako sa kanyang pagkakayakap. "What happened to you?" she asked, raising her brow.

I shook my head, "nothing, I just miss hugging you."

She laughed, "oh, Calia, we did that every day, won't you miss doing that?"

Napakagat labi na lang din naman ako sa sinabi niya. I don't remember anything she said, kung meron man ay sana hindi ko na gagawin iyong mahigpit na yakap sa kanya. I don't want to harm any situation right now, kung iyon man ang nangyayari ay hahayaan ko na lang din. I just have to find a way kung paano ko masu-solusyunan ang lahat ng ito.

"By the way, where are you going?" I asked her.

"Oh, I'm on my way to the clinic."

Nagtaka naman ako sa sinabi niya pero sinabayan ko na lang din naman iyon. "Can I come with you?"

"Sure."

Nagpalit lang ako saglit saka ako hinintay ni mama sa sala. Pagkatapos ay lumabas na ako ng bahay at naghihintay siya doon. Lalakarin na lang daw namin ang papuntang clinic niya dahil malapit lang din naman. Siguradong madadaanan din namin ang coffee shop patungo doon.

Habang naglalakad ay hindi naman naaalis sa aking isipan ang mga katanungan ko. Gusto kong magtanong, gusto kong alamin kung bakit siya pupunta ng clinic when in fact ay hindi naman siya doctor or something like that. She's a housewife and in future, a scientist.

"What about father? How's him?" I asked.

She looked at me. I get in the looks of her na malungkot siya. Ilang buwan na rin kasi namin hindi nakakasama si dad because of his duty but it his job. Hindi naman namin siya pipigilan 'don dahil iyon din ang gusto niya pero nakakamiss lang din kasi.

"He's still in the military." Aniya.

Napatango naman ako sa sinabi niya, "kailan po ba siya uuwi?"

She shook her head, she had no idea obviously. We don't have any contacts on him, kaya masakit na lang kung ang balitang dumating sa amin ay ang hindi dapat na inaasahan. "I don't know, he's still in need in the military, you know that."

Nang makarating naman kami sa clinic ay isa lamang ang tumatakbo sa isipan ko. Ang hindi siya maging katulad nang nasa future. Until we step into the clinic, akala ko ay makakahinga ako ng maluwag dahil mukhang normal naman ang lahat pero no'ng lumapit ang isang nurse sa amin ay doon na ako kinabahan.

"Good morning, doc." Bati nito kay mama saka bumaling din ito sa akin, "morning din, Calia."

Napangiwi na lang din naman ako sa sinabi niya. Hindi ko maintindihan kung bakit sila ay naapektuhan din nang pagtravel ko from the future. If I'm not mistaken, my parents from 2026 told me that what earth I came from? And that means, this earth was one of many earth existed?