Timeline

Chapter 6

Chapter 6

Nightmare

"I won't let you go, never happen."

I look at his face, I can't see it clearly 'cause it's blurred in my vision. His touch on my hand makes me shiver. I don't know what this feels like, what to do when I thought he has something that has a part on me.

"Who are you?" I asked, trying to narrow my eyes so I can easily sharped my vision to see him, but nothing seems to be clearer. "Why did you do this?"

He didn't answer.

"Why in the world I didn't know you?"

"You haven't met me... yet."

"And why you're here?" I asked him. When I reach for him, my hand goes through him. I shookt out of him. "What's happening?"

"If this took long... I'll be gone..."

Napabangon na lamang ako sa pagkakatulog dahil sa sobrang weird ng panaginip ko. Sakto namang pagpasok ni Morley iyon, lumapit naman siya sa akin at naupo sa tabi ko. He look at me with concern visible on his eyes. His hand landed on my shoulder.

"Are you okay? Having a nightmare?"

Tiningnan ko naman siya sa mukha niya, "hindi ko alam."

He sighed, "let yourself be ready, I'll teach you, remember?"

Tumango naman ako sa sinabi niya, "sun rises up?"

"Ah," ngisi pa niya. "In our timeline, yes."

Napakunot noo naman ako sa sinabi niya, "what timeline are we?"

He stood up away from bed, "I'll answer that later after you finished prepping yourself, okay?" tumango naman ako sa sinabi niya. "Meet you at living room."

Hindi naman maalis sa isipan ko 'yong nangyaring panaginip na iyon. I don't know what it tells or what is supposed to mean. He'll be gone. Is that a sign of wrecking the future? I hope that person wasn't something special for me.

Nang matapos ay pumunta na ako sa sala pero hindi naman si Morley ang nadatnan ko doon kundi si Jones. Kinawayan naman niya ako ng makita niya ako, nginitian ko rin naman siya. Ewan ko ba kung saang planeta galing ang mga ito at kung saan pinaglihi dahil hindi mo maiiwasang mapatitig sa kanila.

"Where's Morley?" I asked.

"Iniwan ka niya sa akin." ngiti pa nitong tugon sa akin.

Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya, "ha? Ang sabi niya sa akin ay hintayin ko siya dito."

"Wala eh, pinagbilin ka sakin." Aniya pa.

Napangiwi at napakamot na lang din naman ako sa sinabi niya. Mayamaya lang din ay bumukas ang pinto at nakita ko doon si Morley. Napangisi naman ako kay Jones at mistulang aalis siya pero pinigilan naman siya ni Morley.

"What exactly did you tell to her, Jones?"

"Oh, nothing!" he said, hands up. "Gotta go!" nagmadali naman itong umalis.

Nang lumipat naman ang tingin ni Morley sa akin ay pansin ko ang matagal nitong pagtitig sa akin. Nang tawagin ko siya ay parang doon lang din siya natauhan. Niyaya na naman niya akong sumama sa kanya at muli niyang binigay sa akin ang phone ko.