Switched

6

6

Demonyo

I tucked a floral clip behind my left ear. Inayos ko rin ang puting floral dress ko bago inilagay ang kalahati ng aking buhok sa harapan. The curls of my hair tumbled down as I watch my reflection in the mirror.

Napanguso ako ng maalala ko ang itsura ni Marj. Her hair was straighten by a salon artist,that I am sure of. Nung minsan ay nakita ko ang perpektong pagkakakulot ng buhok niya, ngayon naman ay tuwid na tuwid. I wonder, kaya siguro niya binabago ang hairstyle niya para magpapansin kay Lukas.

Nilingon ko ang kurtina na nagsisilbing pinto ng kwarto ko. Sa kabilang banda ay naroon si Lukas, hinihintay na ako. Lihim akong napangiti. Kung hindi ko siguro siya kilala, hindi ko maiintindihan si Marj. Dati, kuntento na ako sa kung ano ang itsura ko. Boys flocked around me even if I don't put anything on. Pero iba pala kapag nakahanap ka na ng isang taong gusto mong mahalina sayo.

I shook my nerves and went out. Nakita ko ang malapad na likod ni Lukas habang kausap si Lola Esmeng. Inaayos ng matanda ang kwelyo ng suot na pulang checkered polo ni Lukas. Nakagat ko ang labi ko at sumandal lamang sa pader.

"Antabayanan mo si Noelle pagdating niyo roon, huwag mo siyang ihihiwalay sa paningin mo, apo," bilin ni Lola. My heart warmed with the concern of the old lady for me. Nakita ko ang pagtango ni Lukas sa matanda.

"Hindi mahihiwalay ang tingin ko sa kanya, 'La," pangako ni Lukas. Tumikhim ako kaya nabaling ang tingin ng mag-lola sa akin. Una kong nilingon si Lola na napahawak sa kanyang dibdib habang tinitingnan ako.

"Napakaganda mo, hija," aniya bago inayos ang aking buhok. Hinawakan niya ang aking kamay at napasinghot.

"Lola Esmeng? Ayos lang po ba kayo?"

Tumango si Lola kahit na namumula ang mga mata.

"Naalala ko lang ang Lorriane ko," banggit niya sa isang pangalan na hindi ko kilala. Sinilip ko si Lukas na nawala ang ngiti noong marinig ang sinabi ng matanda.

"Lola, aalis na po kami ni Noelle," paalam ni Lukas bago hinigit ang aking braso. Hindi na ako nakapagpaalam sa matanda ng maayos dahil mabilis ang mga hakbang ni Lukas palayo sa bahay.

I watched his back as he dragged me to the tricycle station. My hand went numb with the way he held me and I groaned. He stopped on his trackes when he heard me.

"Noelle?" he called me. Hinila ko ang braso ko bago hinilot ang aking pulso. I looked at him and saw disgust, guilt, and anger on his eyes.

"Lukas, ayos ka lang ba?" tanong ko habang sinusubukang ibalik sa kamay ko ang nawalang dugo dala ng hawak niya. Bumaba ang tingin ni Lukas sa aking kamay at kinuha iyon.

"Fuck..." he cursed. His tumbs massaged my wrist and soon the color returned. I tried calling his name again but he wouldn't look at me. Noong hindi niya talaga ako nililingon ay inabot ko ang kanyang pisngi. Napapikit siya sa aking hawak bago huminga ng malalim.

"Ayos ka lang ba?" masuyo kong sabi. Nagngalit ang panga niya bago binuksan ang mga mata. His brown eyes looked so lost and so helpless as he stared at me.

I caressed his stubbled face and sighed. Ibinaba ko ang kamay ko bago kinuha ang palad niyang hinihilot pa rin ang aking pulso.

"Bakit ako ang tinatanong mo? Noelle, ikaw ang nasaktan---"