faith -düzenlemede-

F/ On Yedi

Merhabalaaaar! Sorunsuz bir şekilde bölüm atıyor olmak şahane. Geçen haftaki problemlerden sonra bir de!

O zaman sizi yavaşça bölüme alalım :)

IG: ki.vara / varaninkaleminden

🎶Lindsey Stirling - Shadows

İyi Bölümler :)

°Vara

---

Giden Faith'in arkasından bakarken masadaki herkesin yenilgi karşısındaki ifadesini sezebiliyordum. Melekten bilgi koparamayan Farly, sürekli olarak daha da hırslanıyor ve hiç pes etmeyecekmiş gibi soru soruyordu. Hoş, melek cevaplıyordu ama kanatlar konusunda çok hassastı. Ne demişti, kanatlar çok hassastı. Hatta kesilen kanatlar, onları Cehennem'e yolluyordu. Bu kanat olayını Cehennem Melekleri'ne koz olarak kullanabilir miydik? Hayır, ama eğer yaraları varsa, evet. Sonuçta eski yaralar bir zaaftı.

Karşımda oturan Bard çatalıyla önündeki yemeği karıştırarak yüzünü astı. Siyah dalgalı saçları ve hâlâ içinde bulunduğu spor kıyafetleriyle salatasından belki iki ya da üç çatal alınmış gibiydi. Herkes öyleydi çünkü bir anda kahvaltı yapılmadan çağırılmış ve antrenman yapmıştık. Karnımız kazınıyor olabilirdi ama kimse yemek istemiyordu. Çünkü olanlar ani ve şok ediciydi. Şu an ise bilgileri almaya, güvenli ve sağlıklı bir şekilde, o kadar çok yaklaşmıştı ki yüzünde keyifsizlik hâkimdi. Faith kanatlar konusunda aşırı temkinliydi. Kardeşi de bu konuda iyiydi. Bir çırpıda değiştirmişti ve biz de buna kanmıştık. Eh, sonuçta her türlü bilgi bize güzel geliyordu.

En kötüsü de şuydu; onlar dışlanmıştı. Melekler onları yüzüstü bırakmıştı ve biz de elimize bir koz almışken, güven kazanacağımıza onları sırtı bıçaklanmışken tekrar bıçaklıyorduk. Diğer yandan da, bir anda güvenmemiz bana doğru gelmiyordu. Şu an burada o kadar açık ve hazırlıksızdık ki tek saldırıda yerle bir olabilirdik. Meleklere direkt olarak evimizi açmış ve çıplaklığımızı sergilemiştik. Durumu daha kolay izah edersem, yeni doğmuş bir bebek kadar savunmasız bir halde Cehennem Melekleri ile savaştan bahsediyorduk.

Bard'a bakan gözlerim Farly'e çevrildi. Bana baktı, gülümsedi ve elini elimin üstüne koyarak bana güven vermeye çalıştı. Belki de iyi olan, gizli bilgilerin gizli kalması ve bir şekilde güvenmekti. Bu yüzden deşmeyecektim. Sadece... Ah! Bunu sıkıyorsa diğerlerine söyle! İlla ki deşmeye çalışacaklar. Özellikle de Farly. Kesinlikle dediğim dedikti.

Derin bir nefes aldım ve grubu uyandırmak adına masaya vurdum. Daly yerinden sıçrayıp çatalını tabağın içine düşürdü. Sessiz sakin bir şekilde olayları izlemeye çalışan narin, balköpüğü renkli gözleri olan kız bana baktı. Oda arkadaşımdı ve şok şirin bir kızdı.

Güldüm ve ayağa kalkıp masadakilere moral konuşması vermeye çalışırcasına nefes aldım. "Neden bu kadar yüzünüz düşü? Ee..." Elimi çırptım ve dikkatleri üstüme çektim. "Ne kadar akşama dört saat falan var. Ya fiziksel ya da beyinsel antrenmana devam!" dedim. Akşam saat beşte çöküyordu ve şimdiden öğleni bulmuştuk. Ben bitirmemiş olduğum tabağı aldım ve yemekhane sırasının sonunda bulunan yere bıraktım. Yemekhaneden çıkarken herkes ayaklanıyordu. Bard da kendi tabağını koyup yanıma ulaşmıştı. Yaraları kanamıyordu, canı acır gibi de değildi ki, zaten büyük yaralardan ziyade sıyrıklardan ibaretti. Aklıma Faith'in yaraları geldi. Kabuktan ibaretlerdi. Hatta neredeyse kapanacak olan ince bir çizgi... Zaten kendisi de demişti, çabuk iyileşirdi.