MHIH 60

29.9K 1.1K 118
                                    

Chapter 60

“Whose house is this? Or is this even a house?” I asked, didn’t answer his question if I’m following him here.

Halata naman nang sinundan ko siya. Bakit itinatanong niya pa sa akin?

“It’s mine.”

Bahay niya? Ito ba ang sinasabi ni Mama na ipinagagawa niya dito? Pero bakit mukhang tapos na naman? Halatang puwede nang tirahan.

“Would you answer my question now?”

His facial expression right now can be compared to the day we met at the coffee shop where he saved me from a guy who tried to harass me verbally.

“Where do you live?”

“Urdaneta Village lang ako.”

He nodded his head. “Get inside.”

As soon as I got inside the cab, he slammed the door and told the driver where I live. He tapped the roof of the cab and before we leave the place, I rolled the window down and looked at him who’s standing meters beside the car. Dumungaw ako at kaagad niya akong tiningnan.

I smiled at him. “Thanks. God bless you again! And Mama Mary loves you!”

Nagbaba ako ng tingin nang maalala ang eksenang ‘yon sa pagitan naming dalawa. Mga panahon na nagawa niyang baguhin ang tingin ko sa kanjya dahil sa mabuting nagawa niya para sa akin.

Our first meeting wasn’t that really good. He was flirting with Florence that time. Nasa loob pa mismo ng simbahan at pagkatapos ay sinabi niyang hindi totoo ang Diyos. I even thought that he’s maybe a devil in disguise.

I’m glad that I somehow changed him and his religious beliefs over the past years we’re in a relationship.

“I want to talk you.” I said as soon as I snapped myself from reminiscing the past.

Umayos siya mula sa pagkakatayo ngunit mas lalong naging malamig ang mga titig niya sa akin.

“If this is about your boy, then I have no time for that.”

Umawang ang labi ko nang talikuran niya ako at maglakad papasok sa pintuan. He went inside and left me standing there alone!

Bumilis ang paghinga ko at malalaki ang mga hakbang na pumasok sa loob. I held the door knob and went inside, too. Naabutan ko siyang nakatalikod sa gawi ko, nakatuon ang mga palad sa isang mesa habang nakatungo.

“Go home, Chloe.”

As much as I want to compliment how beautiful and relaxing the interior of this house is, I don’t think it’s the best to do right now.

“No. We need to talk once and for all! And Kenneth isn’t my boy! I’m here because I want us to put a closure-”

“I won’t accept any closure from you. ” he cut me off, still looking down.

“Samael, this can’t always be the set up for us! Aaminin kong hindi pa ako nakakalimot sa ginawa mo sa akin. Seeing you everytime doesn’t help me to move on!” I shouted as frustration already taking its toll on me. “Kaya nga kami lumayo ni Embry, hindi ba? Kasi para makalimutan ko ang panglolokong ginawa mo sa akin-”

“I said I didn’t cheat on you-”

“But where’s the proof that you didn’t cheat on me!!!” sigaw ko, hindi na nakapagtimpi pa.

Paulit ulit niya na lang sinasabi sa akin ang mga salitang ‘yon pero wala naman siyang maiharao na pruweba. He was drugged, right? Kung wala man siyang naaalala noong may nangyari sa kanila, bakit niya pilit idinidiin na wala ngang nangyari? How sure he is that he didn’t touch Hannah?

Sinabi kong ayaw ko nang isipin at balikan ang bagay na ‘yon. I don’t want to create more conclusions because obviously, it’s just useless!

Mula sa pagkakatungo ay napansin ko ang pagkuyom ng mga kamao niya. Hindi niya ako hinaharap, nananatili lang nakayuko na para bang sa gano’ng paraan niya lang nagagawamg pigilan ang sarili sa pagsabog.

“Hellios, may DNA test! Anong pruweba pa ba ang kailangan mo para mapatunayan na hindi mo ako niloko?!”

Umiling siya. “I just knew that I didn’t cheat on you. Hindi kita magagawang lokohin, Elizabeth.”

“Napakadaling sabihin, hindi ba?” natawa ako habang ang sulok ng mga mata ay nag iinit na. “Gustong gusto ko paniwalaan na hindi mo nga ako niloko, Hellios. God knows how often I have prayed that you really didn’t betray me but we have all the evidence that you did...”

At ang sabi ni Mama... nakuha ng anak mo kay Hannah ang mga mata mo. Kaya paanong hindi mo ako niloko?

Tumungo ako at mahinang humikbi. Dinala ko ang mga palad para takpan ang mukha mula sa tahimik na pag iyak.

“The people around me can’t understand my pain. Akala ba nila madaling iwan ang pagsasama natin gayong ikaw lang ang lalaking minahal ko? Akala ba nila masaya ako na sira ang pamilya natin? Masama ang tingin nila sa akin dahil hindi kita magawang pagbigyan, dahil hindi kita pinagkatiwalaan. Pero kasi, hirap na hirap akong tanggapin na nagawa mo akong lokohin.”

Halos magkanda buhol-buhol na ang mga salita sa bibig ko dahil sa walang tigil na paghikbi.

“Remember the time Hannah told me that she was pregnant and you are the father? Hindi ako basta naniwala. Hindi kita basta hinusgahan dahil malaki ang tiwala ko sa’yo at wala siyang ebidensya. Pero nang lumabas ang resulta ng DNA test, hindi ko na mahanap pa ang dahilan para huwag maniwala, Hellios.”

Nagpatuloy ako sa pag iyak hanggang sa maramdaman ko ang pagkulong niya sa akin sa mga bisig niya. Another set of tears rolled down my cheeks as soon as I felt his warm skin against mine.

Mas lalo kong naramdaman ang pait at kirot sa puso ko. Heaven knows how bad I love this man but I can’t just find in my heart the urge to go back to what we were before.

“Huwag ka nang pumunta palagi dito. Pakiusap. If you want to be with our daughter, you can just pick her up from here and I’m allowing you to bring her to Manila and stay with you for weeks. Magkaroon tayo nang maayos na kasunduan, Hellios. Ayaw ko nang nakikita ka palagi.”

Ayaw ko hindi dahil hindi na kita mahal. Ayaw ko kasi mas nagiging mahirap lang para sa akin ang makita kita palagi. Ramdam kong walang pag asa na makaabante ako mula sa’yo kung palagi lang kitang masisilayan.

This should be done a long time ago but he didn’t let me. Kung hinayaan mo lang sana ako noon, baka sakaling ayos na ako. Pero naiintindihan ko na kailangan mo makita ang anak natin.

“I don’t want you to move on from me, Chloe. I want you to get stuck with me as much as I am to you,” he said, sadness was sipping in with his deep voice. “But if you really want me gone... then I guess I have no choice but to follow you...” Humigpit ang yakap niya sa akin bago huminga nang malalim. “I am tired of chasing you anyway.”

Suarez Empire Series 1: My Heaven In HellWhere stories live. Discover now