Duisternis in het westen

hoofdstuk 2

Na een hele voormiddag gewacht te hebben op mijn oma kwam ze eindelijk naar mijn kamer ' we gaan ' zei ze.  'waarom?' vroeg ik 'omdat ik het zeg' zei ze. dus zo vertrokken we met ons twee zonder veel eten bij ons of water.  We reisden vijf dagen zonder rust alleen om de zoveel uur mocht ik even bijkomen. die oude vrouw kon echt heel erg snel stappen.

 Na vijf dagen reizen door vreemd land kwamen we aan bij een hut. we klopten aan en er deed een meisje open een leeftijd genoot eigenlijk. Na maanden met mijn oma doorgebracht te hebben was ik wel toe aan een leeftijdsgenoot. Maar toen ik binnen kwam zag ik niet één niet twee maar zeven meisjes in de hut staan. De voorste die de deur had open gedaan zei' ik ben Lia en ik ben de heks van de gedachten en dit zijn Luna de heks van de tijd, Neylan de heks van het teleporteren , Daphne de heks van geheimen , Faith de heks van water, Layla de heks van transformaties, Lilian de heks van intelligentie,  Olympia de heks van heden en verleden, Zaya de heks van dieren, en tot slot Liv de heks van de natuur . Ik zei gedag tegen iedereen en merkte dat iedereen wel een soort van macht uitstraalde. Toen ik klaar was stelde ik mezelf ook voor 'ik ben Alicia' zei ik . daarna draaide ik mij om en vroeg aan mijn oma waarom ik hier was ze zei dat we met ons vijftien twee machtige tovenaars om hulp moesten vragen. 

Om daarna de opperheks en haar troepen te verslaan omdat ze het rijk al veel te lang in handen heeft en er rust een vloek op. Ons lot stond vast we moesten haar verslaan. Na die woorden verliet mijn oma ons en stonden we er alleen voor. Ik wist niet wat we moesten doen maar de meisjes wisten het duidelijk wel. Ze gingen rond een tafel zitten met vijftien stoelen. Ze moeten geweten hebben dat ik kwam dus ging ik maar zitten. Daphne nam het woord " oké meisjes we hebben een serieus probleem de profetie komt eerder uit dan we verwacht hadden, dus moeten we een plan verzinnen eerst moeten we die tovenaars vinden weet iemand hun namen, wat hun krachten zijn en waar we ze kunnen vinden?" Liv stak haar hand op en zei zacht " ik weet het wel ze hebben ons een lange tijd geleden samengebracht" " dat is waar " zei Neylan " maar ik zou er geen idee meer van hebben". opnieuw antwoorde liv stil " Pierre is de tovenaar van de lucht en James is de tovenaar van de aarde je kan ze normaal vinden in het noorden en de opperheks en haar troepen kan je vinden in het zuiden wij zitten in het westen" Ik weet niet hoe ze dat wist en de rest kennelijk ook niet. Na het overleg besloten we om naar het noorden te trekken de volgende ochtend omdat ik na de lange reis even weer op krachten moest komen. De volgende ochtend vertrokken we en iedereen ging mee. 

Tot mijn verbazing werd er gezongen en gelachen. Ik voelde me een buitenbeentje. Olympia, Neylan, Zaya en Daphne kwamen naar me toe en begonnen te vertellen over de groep. Zo leerde ik dat iedereen in de groep verschillend is maar dat ze allemaal niet tegen onrecht kunnen en zo eigenlijk met hun krachten trainen om zo hun droom om het onrecht uit de wereld te helpen kunnen verwezenlijken. Naarmate de tijd vorderde leerde ik iedereen kennen behalve Liv ze kon over alles praten behalve haarzelf. Maar de negen anderen leerde ik goed kennen en ze zeiden dat het normaal is dat ze een muur rond haar heeft gebouwd en dat niemand behalve één iemand er ooit door is gebroken en die had ze al een paar jaar niet meer gezien. Dus daar maakte ik mij geen zorgen over ze deed overal mee mee dus waarom zou ik me zorgen maken. Na een paar weken gereisd te hebben zagen we boven op een heuvel een huisje staan ik veronderstelde dat dat huis van de tovenaars was. 

Toen we eindelijk boven waren besloten we om aan te kloppen dus dat deden we. Toen we aanklopte kwam er een jongeman naar buiten en er lichte onmiddellijk een paar ogen op. Liv kwam naar voor en zei" hey kunnen we Pierre en James spreken het is redelijk dringend." "tuurlijk" zei hij en hij opende de deur. We zagen de twee tovenaars zitten aan tafel. We gingen met zijn allen naar binnen en het werd vrij krap aangezien het huisje niet zo groot was als de hut van de meisjes. Het paste maar net maar toen we allemaal binnen waren stelde de tovenaars zich voor. "Ik ben Pierre de tovenaar van de lucht" zei de oudste "ik ben James de tovenaar van de aarde" zei de jongste. "Ik ben Alicia " zei ik " de heks van duister en licht". Ik vroeg me toch wie die mysterieus jongen was die de deur opendeed maar ik had een vermoeden dat me dat snel duidelijk ging worden. De tovenaars snapten de situatie waar we ons in bevonden en gingen akkoord om ons te helpen. Na een lange nacht overleggen besloten we om nog even te rusten voor we vertrekken. De meiden en ik gingen naar buiten om de tenten op te zetten. Toen we uiteindelijk gingen zitten rond het vuur begonnen Faith,Lilian en de rest verhalen te vertellen. Na het avondeten gingen we naar onze tenten. De volgende morgen gingen we op pad naar het zuiden. De tovenaars zeiden dat ze ons verder konden trainen diegene die dat nodig hadden. Ik ging onmiddellijk akkoord omdat ik het wel kan gebruiken.