Duisternis in het westen

hoofdstuk 7

(Pierre) Maddox wordt wakker en kijkt naar Liv die er met de minuut slechter uitziet met een geschrokken uitdrukking op zijn gezicht. Lilian voelt geen hartslag meer ik leg Maddox uit dat Liv al haar krachten aan hem heeft gegeven. Lilian zegt dat het er nu vanaf hangt of dat Liv de wil heeft om verder te leven of niet . Niemand zegt iets, je ziet geen emoties, sommigen zijn erdoor aangedaan maar zeggen niks. Ik zie dat Maddox het verschrikkelijk vindt maar niks kan uitbrengen. Ik voel verdriet en ik zie dat James hetzelfde gevoel heeft je kan het aflezen van zijn gezicht. 

(maddox) Ik voel niks, alles is dof ik voel me verdoofd. Ik kijk bang van Pierre naar James en terug en dan naar de meisjes. Ik vraag me af wat er in de meisjes omgaat want niemand zegt iets iedereen staat er maar wat verdoofd bij. Ik wil het uitschreeuwen ik wil roepen tieren en schreeuwen maar als ik iets wil zeggen dan doet mijn stem het niet. Het blijft stil in de ruimte. Eindelijk voel ik mijn stem terug en ik schreeuw al mijn verdriet, frustratie en woede eruit in één woord. "LIV!!" schreeuw ik. Ik begin te snikken en fluister " ik wil je niet kwijt geraken." 

(Liv) Ik word recht geholpen door een jongen en hij leidt mij naar het licht. "wacht!" roep ik. "wat is er?" vraagt de jongen. " waar ben ik?" vraag ik. "je bent in een dimensie tussen leven en dood als je de wil hebt om door te leven dan kan je terug naar de echte wereld maar heb je die niet of vind je het niet dan kun je niet terug en dan sterf je." zegt hij. Ik denk na waarvoor ik zou kunnen willen leven. Maar ik kan niks bedenken ik denk dat ik best gewoon meega. Opeens hoor ik mijn naam en " Ik wil je niet kwijt geraken" ik weet dat het Maddox is die het zei. Ik weet opeens voor wat ik wil leven eerder gezegd voor wie. Ik wil voor mijn beste vriend leven ik wil voor diegene die ik het meest vertrouw zoveel dat ik mijn krachten aan hem wil afstaan zodat hij ze kan gebruiken. Ik voel me terug levendig en lichtjes aan weet ik weer waar ik ben en hoor ik en voel ik alles wat er rondom gebeurd. langzaam word ik wakker. Ik doe mijn ogen open en kijk om me heen, ik zie Maddox eerst en dan pas de rest. Ze kijken me allemaal vol ongeloof aan. "Je was dood" zegt Maddox met tranen in zijn ogen. Ik lach zwakjes en zeg " toch niet ik ben hier toch." 

(Lia) Liv is wakker geworden wat ben ik blij. Nu kunnen we eindelijk vertrekken. begrijp me niet verkeerd, ik wil natuurlijk niet dat Liv en Maddox meegaan nu want ze zijn te zwak maar nu ze wakker zijn is iedereen geruster en kunnen we de tocht al beginnen zodat als ze weer sterk zijn dat Neylan ze kan over zetten. Wij kunnen de extra bagage wel meenemen dat is niet zo'n probleem.

(Alicia) eindelijk is Liv wakker...