Roses And Melody (Under Revision)

Chapter 2

⚠️: Content Mature Language

"Did you miss me so quickly, my Yka?" He asks but I know he's teasing me again. And what did he say? My Yka?

"Sino ka? Anong relasyon mo sa babaeng 'yan?" Sabat ng isa sa mga lalaki.

Tumingin ako kay Kaiden na nakatutok pa rin sa akin ang kanyang atensiyon.

Ilang sigundo muna siyang nakatitig sa akin bago nagsalita.

"Hmm... She's mine, I guess. No. She will be mine." Sagot niya na bahagyang nagpabigla sa akin.

Anong mine? Anong will be mine? Ilang beses pa lang ba kaming nagkita at nagkakilala para angkinin niya ako?

"So, can I take what's mine now?" He asked calmly.

"Wag kangang mangialam dito, kami ang nauna sa babaeng 'yan."

Wow, they are so brave that they can still talk back to him, if they only knew that this man was dangerous.

"Hey, do you miss me?" Muli nitong tanong na sa akin lamang nakatingin at hindi man lang pinansin ang sinsabi ng kalalakihan.

"Aba! Bastos ka ha! Kinakausap ka namin hindi ba?!" Gigil na palatak ng isa sa kanila.

Inambangan ng isa si Kaiden ngunit nahawakan niya ang kamay nito.

"Just simply answer yes or no." Sabi niya habang hawak pa rin ang kamao ng lalaki. At mukhang naiirita na sa hindi ko pagsagot.

Bakit ba ang kulit ng bungo ng lalaking ito?

"Did you miss me?"

"Fine, yes." Wait anong yes? Pwede namang no.

He smirked as he spoke. "Good."

Pagkasabi ay sabay na tumalsik ang lalaki sa pader.

Aatake rin ang isa ng agad na mapatalsik nanaman ito ni Kaiden. That was so quick!

Kaiden gives them a death glare as if he wants to kill them.

"Didn't I tell you a while ago that she is mine? Don't you get it? If both of you still want to live, fucking back off bastards."

Dali-daling nagsitakbuhan ang dalawang kanina'y parang wala pa lang mga inaatrasan ngunit ngayon ay parang dagang takot mahabol ng pusa.

Mabuti na lang din ay walang ibang tao na nandito maliban sa amin.

"Let's go." Magsasalita pa sana ako ng hilahin niya na ako palabas ng bar.

Bahagya akong napangiwi ng mahigpit ang pagkakakapit niya sa aking pupulsuhan kaya medyo masakit.

Binitawan lang ako nito ng nasa parking lot na kami, wala akong nagawa ng pinilit niya akong pinapasok sa loob ng sasakyan at maya-maya ay pumasok na rin siya sa driver seat ng sasakyan.

He's still angry I can sense it. Wondering why?

"What are you doing in that place?" Tanong nito habang nakatingin sa kawalan.

Walang buhay ang boses niya walang emosyon.

"I guess what I'm doing here is not your business anymore."

"Damn it!" Dinig ko pang bulong niya bago sinimulang istart ang makina ng kotse.

"Hey, where do you think you're taking me?" Tanong ko rito ng pinaandar na niya ang sasakyan.

"Your home, of course." Baliwalang sagot niya.

Home? Do I have that? Ipiniling ko ang aking ulo sa isiping iyon. "No need I can g-"