Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İlacı kullanmaya başladıktan 2 hafta sonra
Taehyung
"Gguk, bebeğim hadi kalk biraz bahçeye çıkalım" koltuğun önünde yere çökmüş koltukta uzanan sevgilimin saçlarını okşuyordum. İlaçları içmeye başladığından beri sadece yatıyor ve hiçbir şey yapmak istemiyordu. İşe geldiğinde kasada duruyordu ve öğlen yorulduğu içine eve dönmek istediğini söylüyordu.
Jeongguk başını olumsuz anlamda sallamış ve gözlerini kapatmıştı. Oturduğum yerden kalkıp koltukta uzanan bedeni kucağıma alıp bahçeye doğru adımlamıştım. "Sana bahçeye çıkmak istemediğimi söyledim, neden beni zorla çıkartıyorsun. Rahat bırak beni yorgunum ve uyumak istiyorum" Mızmızlanan bedene kısaca bakmış ardından bahçedeki koltuğa oturup dizlerime uzanmasını sağlamıştım. Hava hâlâ biraz serin olduğundan koltuğun kolundaki pikeyi alıp Jeongguk'un üzerine örtmüştüm.
"Burada da yatabilirsin Jeongguk. Kaç gündür sadece iş için evden çıktın ve hem bir süre işe gelmesen iyi olur zaten çok yorgun oluyorsun. Akşamları ben işten geldiğimde dışarı çıkarız olur mu?"
"İstemiyorum"
"Bebeğim neden böyle yapıyorsun şu an ilaçlara yeniliyorsun, senin savaşman gerekiyor"
"Kolay mı sanıyorsun Taehyung? O kadar kolay olduğunu düşünüyorsan sen iç ilaçları"
"Kızma bana ben sadece sana destek çıkmaya çalışıyorum"
"Sikerler, destek falan istemiyorum" yattığı yerden doğrulup oturur pozisyona geldiğinde kollarını dizlerinin üstüne koymuş ve başınıda kollarına yaslamıştı.
"İlk tanıştığımız zaman ki gibi soğuk davranmaya başladın"
"Yani?"
"Bunu istemiyorum, bu beni üzüyor Aster"
"Yapabileceğim bir şey yok, sen bu sikik olayı bana söyledin. Al ilaçlara başladım şimdi ne oldu? Hayatım çok mu güzel hm? Ölsem daha iyi olur"
Dediği şeyler sinirle Jeongguk'a bakmış ve çenesinden tutup bana bakmasını sağlamıştım. "Ne demek ölsem daha iyi olur, sen kafayı mı yedin Jeongguk. O lafı bir daha ağzıma bile almayacaksın anladın mı beni. Ölmeyeceksin ve yaşayacaksın bunlar bir gün son bulacak ve sen gayet güzel bir hayat yaşayacaksın"
Sinirle elimi ittiğinde şaşırmıştım. "Kes sesini, ne gibi güzel bir hayat yaşayabilirim? Benim yıllarım işkence çekerek geçmiş şimdi güzel bir hayat yaşasam ne olur. O eski günler bir gölge gibi peşimi bırakmayacak benim."
"O eski günlerle savaşmak için psikiyatrist'e gidiyorsun zaten. Öyle hemen unutulacak bir şey değil zaten, bunu biliyorsun"
Gözlerimin içine bakarak güldüğünde anlamaz şekilde kaşlarımı çatmıştım. "O zaman sen neden psikoloğa gittiğinde bir bok anlatmayıp sustun? Korktun değil mi? Sana ilaç verip beynini uyuşturacaklar diye korktun değil mi, söyle bana, susma! Sana yapmalarına izin vermedin ama o zaman neden bana bunu yaptırdın. Bütün acıyı ben çekiyorum!"
Söylediği şeylerle hafiften gözlerim dolmaya başlamıştı. Sesi sonlara doğru gittikçe yükselmişti. "Ben daha çocuktum ve ilaç verirler diye bir şey bilmiyordum bile. Ben sadece senin iyiliğini istiyorum"
"Siktir git! iyilikmiş hah, ne iyilik ama çok teşekkür ederim mutluluktan öleceğim şimdi! Sen daha ailenin acısını atlatamamışsın bana yardım etmeye çalışıyorsun. Git önce sen tedavi ol"
Dedikleriyle gözümde bir damla yaş düşmüş ve ayağa kalkıp biraz uzaklaşmıştım. Çok bağırıyordu ve söylediği şeyler kulağımda yankılanıyordu.
"Sen böyle şeyler söylemezsin Gguk. Ne oldu sana..."
"Ne olmuş olabilir? Gayet iyiyim ben, sen sorunlusun!"
"Taehyung, Jeongguk?"
Sesin geldiği yere döndüğümde Yoongi ve Namjoon bize bakıyordu. Acaba ne kadarını duymuşları...
Yoongi ve Namjoon hızlıca yanımıza geldiğinde Yoongi kolunu omuzuma atmıştı. "Namjoon sen Jeongguk ile ilgilen ben Tae'yi götüreceğim"
"Jeongguk kes artık. Tae'yi yeterince üzdün zaten içeri geçelim" Namjoon Jeongguk'u kolundan tutup kaldırdığında eve doğru ilerlemeye başlamışlardı. Yoongi ise beni kendi evlerine doğru götürüyordu.
"Ne kadarını duydunuz?"
"Bizim bahçede oturuyorduk ve sesler yükselmeye başladığında duyduk. Taehyung ağlama biliyorsun ilaçlar yüzünden kendinde değil"
Yoongi gözyaşlarımı silip saçımı karıştırdığında ağladığımı bile anlamamıştım. Yoongilerin bahçeye girdiğimde Jimin ve Jin endişeli gözlerle bana bakıyordu. Jimin tam bir şey söyleyeceği sırada Yoongi başını olumsuz anlamda sallamıştı. Minderlere oturduğumda kısık sesle konuşmuştum. "Jeongguk bir süre işe gelmeyecek zaten fazlasıyla yoruluyor"
"Şimdi Jeongguk'u düşünme Tae. Taeyong'a söyleyelim bir süre onlarda kal kafan dağılır."
"Jeongguk'a kim bakacak? O yemek bile doğru düzgün yapmıyor."
"Tae'm merak etme ben ve Jin yapar götürürüz ona hem onunla konuşuruzda. Yalnız kalmaz merak etme." Jimin gülümseyerek konuştuğunda ben de gülümsemiştim.
"Taeyong'a mesaj attım gelir 1 saate. Bozma moralini tamam mı?" Yoongi konuştuğunda başımı olumlu anlamda sallayıp burnunu çekmiştim.
Galiba bir süre ayrı kalmak ikimiz içinde en iyisiydi.
--,-- Ben bu kadar gerilim beklemiyordum ama fazlasıyla gerilim oldu
