Ben Bu Kitabın Kötü Karakteriyim

5

Yorum yaparsanız çok sevinirim.

Bölümleri düzenli atma planım yok. Gerçekten ilham geldiği anda yazıyorum yoksa hiçbir şey çıkmıyor. Yani yarın bile gelebilir, aylar sonra da. Şu sıralar diğer kitabım hakkında ilhamlarım bol olduğu için muhtemelen ona daha fazla ilgi veririm. Buna sık bölüm gelecek diye bir söz veremem. Mesela bu bölümü biraz zorlama yazdımslapwğwğağ

♡♡♡

Çok iyi bir hafızam olmadığı için hâlâ bir şeyleri hatırlıyorken not almalıydım. Bu yüzden eve gelir gelmez masama geçmiş ve bir kağıdı karalamaya başlamıştım. Bu ani fikrimin nedeni Lenyas'ı görünce onu görene kadar varlığını hatırlamadığım gerçeği olmuştu. Abimin tapılası yüzüne bakarken çoğu şeyi gözden kaçırmıştım. Bu yüzden hatırladığım tüm karakterleri önümdeki kağıda yazmaya başladım.

İvony: Kitabın kadın kahramanı. Aynı zamanda krallıktaki en güçlü şövalye.

İvony üzerine methiyeler dizebilirdim. 'Favori karakterlerim' listemde yer alıyordu. Bu kitap içinse favorimdi zaten. Güçsüz, aptal kadın karakterlerden bıkmıştım. Deha olmalarını beklemiyordum ama sinir bozucu aptal hareketlerde bulunmaları da fazlaydı. Erkek karakter onu kıskanırdı ve o da 'neden böyle davranıyor?' diye düşünürdü. Bu beni deli ederdi! Bariz ortada olan şeylere bu kadar kör kalmaları ve kendilerini ezdirmeleri sabrımı sınıyordu. İvony böyle değildi. Onda 'ana karakter aptallığı' yoktu. Belki de bu yüzden ona bayılıyordum.

Darian: Kitabın erkek kahramanı. Flörtöz bir İmparator (henüz değil)

Darian diğer her klişe hikayenin ana karakteri gibi mükemmeldi. Genelde erkek karakterler mükemmel yaratılırdı zaten. İvony'in de düşünceleri ve kendine ait hakları yokmuşçasına ona sahip olduğu bir nesne gibi davranmıyordu. Çoğu hikâyede kadın karaktere sahip olunulan bir mal gibi davranılırdı. 'O benim' ya da 'Onunla konuşamazsın' tarzı tamamen kadının üzerinde hak iddia edip onun yerine kararlar almaları gibi aşırı sahiplenicilik.... Darian kıskançtı ama hiçbir zaman sınırını aşmamıştı. Bir de mavi gözlü ve siyah saçlıydı bu yüzden onu da sevmiştim.

Surainer: Kötü adam. Ölüyor.

Kitaptaki baş düşmanlardan biri diyebilirdik. Karakterlerle direkt iletişime geçmezdi genel olarak onun sahne arkası planlarını okurduk üçüncü kişinin bakış açısından. Aslında kötü karakter olmasına rağmen Surainer sevilmişti. Yani nefret edilirdi ama genelde her nefret yorumunun sonunda 'Ama o yakışıklı' tarzı artık noktanın işlevsel yerini almaya başlayan kelimeler olurdu. Ben bu karakteri hiç görmemiştim ama bazıları yazarın twitter hesabında paylaştığı bir fan çiziminden sonra onun nasıl gördüğünü öğrenmişti. Yazar çoğunlukla twitter hesabında karakterlerin fan çizimlerini paylaşırdı. Beni hiç çizen olmamıştı ama...

Serietta: Kötü adamın kız kardeşi. Ölüyor.

Beni çizen fanların olmamasının en büyük sebebi genel okuyucu kitlesi kadın olan bir kitaptaki kadın karakterlerden biri olmamdı. Erkek karakterler iyi veya kötü fark etmez yakışıklıysa bir şekilde kadın fanlar tarafından sevilirdi. Kadın karakterlerse bazen iyi rolleri olsa bile sevilmezdi. Çünkü çoğu kişinin tek umursadığı yakışıklı karakterler olurdu. Bu yüzden kötü bir kadın olarak hiç şansım yoktu. Bir tane fan bile beni çizmemişti. O kadar kötü bile değildim, abimin yardakçısı gibi bir rolüm vardı. Yalnız bir sahnem varsa genelde ortaya çıkar ve laf sokup giderdim. Abim öldükten sonra eylemlerim ciddileşmişti gerçi.