«ស្លាប់ហេីយៗ កូនមិចក៏វៃគ្នាអញ្ចឹង...»អ្នកស្រីចនប្រញាប់ជួយចាប់កូនប្រុសទាំងពី ឯអ្នកស្រីគីមជួយបេះដៃជុងគុកចេញពីលក់របស់អាជុងហ្គូ ។
«ឈប់! អួយ...ឈឺណាអាគុក..» ពេលនេះនាយចង់តែរបូតសក់ចេញពីក្បាលទៅហេីយ មាត់និយាយថាអោយគេឈប់តែដៃទាញស្លឹកត្រចៀកជុងគុកចង់ដាច់ទៅហេីយ ។
«បងនិងឈប់ទៅ.អួយ..» មិចចង់លេងខ្សែរលេីគេមែនអោយគេលែងខ្លួនឯងមិនលែង ចាំតែអានេះភកលេីលែងតេី ។
«ឈប់ៗៗ...ស្លាប់ហេីយ ..»ទោះជាអ្នកស្រីចននិងអ្នកស្រីគីម ចាប់បេះពួកគេទាំងពីចេញពីគ្នាយ៉ាងណាក៏ដោយក៏មិនរបេះដែងស្អឹតដូចស្ករតាំងម៉ែ
ឃេីញបែបនេះលោកចនទេីសភ្នែកពេក អត់និងលូកដៃមិនបាន ។
«បេីនៅតែបែបនេះទៀតមិនបាច់ការមិនបាច់ស្អីទេ!..» គ្រាន់តែឮបែបនេះភ្លាមកូនប្រុសជេីងល្អទាំងពីប្រញាប់បប្រលែងដៃរាងខ្លួន ទេីបចាប់និយាយ។
«មានណាពួកកូនប្រលែងគ្នាលេងតេី ហិៗ..»អាជុងហ្គូ ញញឹមស្ញេញប្រញាប់សារ៉េក្រវ៉ាត់ ករ អោយអ្នកជាប្អូន ។
«អ៎របាទមែនហេីយប៉ាដោយសារតែពួកយេីងរៀបការរួចលែងបាននៅប្រលែងគ្នាទៀតហេីយ ហិៗ..» ចាក់បណ្ដោយតាមបងប្រុសទាំងញញឹមមិនសូវសម ។
«ប្រលែង?ប្រលែងគេវៃគ្នាអញ្ចឹងមែនទេ ?» លោកចន ចាប់ផ្ដេីមដៃជេីងកូនទាំងពីរ មិចមេីលមកគាត់ជាមនុស្សល្ងង់មែនទេបានជាមកបោកល្បិចកុហក់រាក់ៗអញ្ចឹង ។
«អឺ..គឺ...»ឃេីញប្អូនររកលេសដោះសារមិនបានបែបនេះខ្លួនក៏និយាយកាត់ ។
«ប៉ា...ធ្វេីដូចមិនដឹងពួកខ្ញុំតែប៉ុន្នឹងឯង មែនទេប្អូនប្រុស..»អាជុងហ្គូ ញញឹមព្រិចភ្នែកដាក់អ្នកជាប្អូន
។
«អ៎រ មែនហេីយៗ យេីងទាំងពីស្រលាញ់គ្នាសឹងអីមិចនិងវៃគ្នាបានទៅ » រាងក្រាស់ញញឹមព្រិចភ្នែកដាក់អាជុងហ្គូ ហេីយពួកគេក៏ធ្វេីជាអោបគ្នាទាំងចិត្តម្នាក់ៗមិនចង់សោះ ទ្រាំៗទៅចាំការរួចចាំវៃគ្នាតក៏បាន ។
«ហឹម...អញ្ចឹងចាប់ផ្តេីមបន្តកម្មវិធីទៀតទៅ.» ភ្ញៀវទាំងអស់ក៏ទៅរកកន្លែងរបស់ខ្លួនរាងៗខ្លួន បន្តិចក្រោយមកកូនក្រមុំក៏ចេញមកទងពីតែម្ដង ។
