Yeraltı

-68-

O zaman birazda mutlu olalım keyifli okumalar.

Multi Kerem ve Melek 🥰

Ayaz

Adayı bulduğuma sevinirken Meleğin yaşadığını görmemle sevincim ikiye katlanmıştı içim rahatlamıştı.Ben Keremin yanında olmazken o hep benim yanımdaydı ve kendimi çok kötü hissediyordum ama şimdi Meleği görmüştüm ve karnında bebeği vardı hep istediği gibi oğlu olacaktı.

Evden çıktım bizim adamlar yaralanan diğer adamları taşıyordu.Buraya geldiğimizde Hakan ve İdris arabayla kaçıyordu Muratlar onların peşindeydi.Kerem ve Berk merakla bana bakıyordu.Yüzüm gülüyordu.

"Ne oldu oğlum nerde Ada."dedi Kerem.

"Yok mu burda ne mal mal sırıtıyorsun."dedi Berk.

"İdrisler aldı o zaman hadi bizde peşlerinden gidelim sen niye duruyorsun oğlum iyice sapıttın."dedi Kerem ve arabaya yöneldi.

"Kerem dur."dedim ve yanına gittim.

"Ayaz sen iyimisin."dedi Kerem.

"Hemde hiç olmadığım kadar.Ada içerde ve iyi ama yanında biri daha var."dedim.

"Nasıl kim var."dedi Kerem.

"Melek."dedim.Kerem kaşlarını çattı.

"Bak Ayaz bunun şakası olmaz sinirimi bozma benim."dedi sinirle.

"Kerem bunun şakasını yapıcak kadar adi bir adam değilim.Melek yaşıyor ölmemiş."dedim.Kerem bir şey demeden araba yöneldi.

"Nereye dursana."dedim ve kolunu tuttum.

"Ayaz uzatma ne saçmalıyorsun."dedi Kerem.

"Ayaz bunun dalgası olmaz ."dedi Berk.

"Bunun şakasınıda dalgasınıda yapmam.ADAA."diye bağırdım.Kapı yavaşça açıldı.Önce Ada sonra yavaş adımlarla Melek.Kerem önce karnına sonra Meleğe baktı.

"Melek."dedi Kerem.Kaskatı kesilmişti gözünden bir iki damla yaş düşmüştü.

"Siktir yok artık."dedi Berk şaşkınca.Sinirle Berke döndüm.

Keremde Melekde ağlayarak  öylece birbirlerine bakıyorlardı.

"Kerem Melek ve oğlun git ve sarıl."dedim.

"Oğlum."dedi kısık sesi ile sonra bir anda diz çöktü ve sıkıca gözlerini yumdu.

"Ayaz gerçekt mi bu olanlar gözmü açtığımda Melek karşımda olucakmı."dedi Kerem.O sırada Ada Meleğin koluna girmiş bize doğru geliyorlardı.Kermin yanına çömeldim.

"Kerem hadi kalk ayağa bak Melek ve oğlun baba olacaksın lan kalk."dedim omuzuna dokunarak.Berk şaşkınca bize bakıyordu.Melek gelip Keremin önünde durdu.

"Kerem."dedi Melek ağlayarak sonra elini saçlarına koydu.Kerem gözlerini açtı ve Meleğe baktı.Bir anda ayağa kalkıp sıkıca sarıldı ikiside hıçkırarak ağlıyordu.Adanın yanına gidip sarıldım.Ada da ağlıyordu.

"Ayaz."dedi titreyen sesi ile.

"Bitti güzelim bitti."dedim sıkıca sarılarak.Kerem ve Meleğe döndüm hala sarılıyorlardı.Berk yanımıza geldi ve Adaya sarıldı.

"Ne oluyor ya."dedi Berk şaşkınca.Melek ve Kereme bakıyorduk.

"İnanılır gibi değil 7 ay."dedim.Kerem Melekten ayrıldı ve ağlayarak yüzünü okşadı.