Aşiret Paket

27

Medya: Kolyemiz.

Hedefimiz her satırda yorum görmektir, saldırın karilarım!!

<>

Önümdeki box eldivenine garip garip bakışlar atarken Musa ile bakıştım ona kötü kötü bakan gözlerle. Bu adam şaka mı yapıyordu? Eğer burada basılırsak benim lisansım siktir olup giderdi ve ben bir daha kendimi profesyonel sporcu diye övemezdim.

Eldivenleri elime takarken konuştu. "Onu yenmeni istiyorum senden kızım. Antep'in en iyi yeraltı oyuncusu bu kız. Ve birazdan benim kızım onu yerle bir edecek." dedi kara gözleri irislerime odaklanırken.

İç çektim. "Musa... Yapabilir miyim emin değilim." dedim bakışlarım bana bakmakta olan kıza değerken.

Eldivenli ellerimi kavradı ve yarım bir tebessüm etti. "Kendinden emin ol. Yapacaksın Selin. Ben sana inanıyorum ve ben, potansiyel görmediğim kimsenin yanında durmam." dedi. Sonunda söylediği cümle oldukça hoşuma gitmişti.

Derin bir nefes aldım. "Ya yapamazsam?" diye sordum. İhtimaldi bu.

Anlamadığım bir şekilde güldü ve bana doğru eğildi. "Yapamayacağını anladığımda, sana söz veriyorum, direkt olarak müdahale edip seni çıkartacağım içerden."

Kafamı salladım. "Seni gururlandırmak istiyorum." dedim sadece. Nedensiz bir istekti bu. Güldü. "Seninle zaten gurur duyuyorum kızım." Yanımıza gelen Cihan abimle birlikte, susmuştu. 

Abim sırtımı sıvazladı. "Emin misin güzelim? Girmek zorunda değilsin, hem yarın için enerjik olmalısı-" sözünü kestim."Sorun yok, gireceğim. Sen de daha fazla endişelenme." dedim gülümseyerek.

Ringden gelen seslerle birlikte zamanın geldiğini anlamıştım. Abilerime baktım ve kısa bir tebessüm edip kafesin içerisine doğru adımlamaya başladım. Amına koyayım bu kız öküz gibiydi lan. Valla ebemi silkmese iyiydi. Son kez Musa'ya baktım ve kızın karşısına geçtim. Hakemin birkaç hareket yapmış ve koşarak kafesten çıkmıştı. Kaldık mı baş başa?

Yerimde durmadım ve yavaş adımlarla kıza ilerleyip iki kolumu birleştirip vurması için ona doğru uzattım. Her müsabakadan önce, rakiplerimle selamlaşırdım. 'Ben, sporcunun zeki, çevik ve ahlaklısını severim.' izinden gidiyordum, gidecektim. Attığım adımlar ülkemi gururlandırmak için yalnızca bebek adımlardı. Türkiye şampiyonluğumla yavaş yavaş yürümeye başlamış, Dünya müsabakalarına çıktığımda da koşuyor olacaktı-

Yüzüme gelen yumrula birlikte refleksle vücudumu geriye doğru esnettim. Kızın bakışları, kaçırdığı yumruktan dolayı daha bir koyulaşırken, daha sert bir hamleyle geleceği beliydi.

Dışarıdan gelen çığlık sesleri artarken, kafesin ucuna geçtim. Kız da benim üstüme hızla koşmuş ve art arda yumruklarını sıralamıştı yüzüme doğru. Kollarımla yumrukları savurmak adına barikat kurarken, boşta bıraktığı karın boşluğuna topuğumu geçirdim. 

Bu hamlem, afallamasına neden olurken hızla üstüne doğru ilerledim ve karnını kilit bir şekilde tuttum. Kollarımın arasından kaçmaya çalışırken, zorlukla da olsa onu biraz havaya kaldırdım ve kafesin ortasına fırlattım. Dizlerinin üstüne doğru düşmüştü. Bunu fırsat bildim ve koşarak tüm gücümün bacaklarıma akmasına izin verdim ve var gücümle tekme attım karnına. Bir ve iki ve üç! Tekmelerim ardı ardına devam ederken, beni bacağımdan tutmuş ve yere yapıştırmıştı. Az önce benim için atılan çığlıklar, şimdi onun için atılıyordu.

Kalktı ve üstüme oturdu hemen. Ağzının kenarından akmakta olan kana baktım ve alayla sırıttım. Yüzüme yediğim yumrukla birlikte, suratım sağa doğru savrulmuştu. Kahkaha attım ve vücudumu havalandırarak üstümde zıplamasına neden oldum. O zıplarken, ellerim altından çıkmıştı ancak bir yumruk daha yemiştim.