Bölüme başlamadan önce beni takip edip yıldızlamayı unutmayın. İyi okumlar ;)
Benim sıkıntım çok fazla düşünmem, stres yapmam, gereksiz endişelenmem, kaygılanmam...
Onun dışında kendime güvenen, güzel olduğumu bilen, zeki olduğumu bilen, başarılı olduğumu bilen, güçlü olduğumu bilen, iyi olduğumu bilen birisiyim. Yani kendimin farkındayım.
Bu çoğu insana normal gelsede, bir sürü insan bunları maalesef başaramıyor. Bu yüzden hiç normal değil, bu güç gerektiren birşey.
Bazı duygularıma engel olamıyorum. Mesela şuanki gibi. ENDİŞE...
Bu mesaj geldiğinden beri büyük bir endişe içerisindeyim. "Fazla düşünme." mesajını gördükten sonra aklıma direkt parktaki çocuk ve o gizemli adamın dedikleri gelmişti. Çünkü ikisi de aynı şeyi söylemişlerdi. Fazla düşünme...
Aklımda ikisinin dedikleri vardı. 2 saattir ekrana bakıyordum ve saat geç olmuştu. Yarın işe gitmem gerekiyordu.
Daha fazla dayanamayarak cevap verdim.
"Siz kimsiniz?"
Bence gayet mantıklı bir soruydu. Anında mesajım görüldü. Numaranın altında yazıyor... kelimesi çıktı ve kalbim çok hızlı atmaya başladı.
x:"Peki sen kimsin?"
Şimdi bu soru ne alaka.
"İlk önce ben sordum ve bana yazdığınıza göre beni tanıyor olmanız gerekmiyor mu?"
x:"Gerekiyor mu?"
"Tabi ki gerekiyor. Tekrar soruyorum siz kimsiniz?"
x:" İsmimi söylersem sen de bana söyleyecek misin?"
"Evet."
Söylemeyecektim. Tanımadığım birine adımı neden söyleyeyim ki?
x:"Ben Sarp Meled."
Sarp mı? Hayatım boyunca böyle bir isim duymadım ve tanıdığımı zannetmiyorum.
Adam ciddi ciddi tanımadığı daha doğrusu beni tanıdığı ama benim tanımadığım birisine ismini söylemişti.
Ben bunları düşünürken bir bildirim sesi geldi.
x:"Senin adın ne? Söylemedin."
Söylemeyecektim.
"Söyleyeceğimi sanmıyorum. Tanımadığım bir adama ismimi gerekmedikçe vermem. Önemli birşey yoksa size iyi akşamlar."
En mantıklı cevap buydu. İsmimi vermezdim. Adamı engelledim ve kendime bir tane daha salep yaptım.
Salep kokusuna bayılıyorum. Çok içtiğimden dolayı bazı arkadaşlarım salep koktuğunu söylerler ve bu koku onların da çok hoşuna giderdi.
Salebimle birlikte çalışma odama gidip kitaplığımdan rastgele bir kitap aldım. Ne aldığıma baktığım da Veronika Ölmek İstiyor olduğunu gördüm. Bunu bir arkadaşımın tavsiyesiyle almıştım. Uzun süredir okumak istiyordum ama işlerim şu sıralar yoğun olduğundan okuyamamıştım.
Salonuma doğru ilerledim. Ayaklarımın üşüdüğünü fark ettim. Bu yüzden hemen kenardaki panduflarımı giyindim ve salona girdim.
En sevdiğim köşeme yani L koltuğuma oturdum ve salebimi kenara koyamadan bir yudum aldım.
Elime kitabımı alıp ilk sayfasını açtım. İlk cümleleri şunlardı.
Ben size,yılanları ve akrepleri ayak altında ezmek ve düşmanın bütün gücünü alt etmek için yetki verdim.Hiçbir şey size zarar vermeyecektir.
