Para Kang Kalikasan
Sa kagubatan ng kanyang mata,
Lumulutang ang kagandahan ng kalikasan.
Ang mga tingin, parang lihim na kagubatan,
Kaharian ng bulaklak at ilog ng galang.
Ang kanyang mga ngiti'y parang silong,
Sa dilim ng gabi, nagbibigay liwanag.
Katulad ng sikat ng araw sa umaga,
Ang ganda niya'y tila bukang-liwayway.
Sa kanyang mga galak at ligaya,
Sumasabay ang hangin, nagtatanghal na sayaw.
Tulad ng damo sa hangin, ihip ng kanyang halakhak,
Sa paglipas ng oras, tila'y umuusbong na bulaklak.
Ang kulay ng kanyang kutis, gaya ng buwan,
Mapuputi't makinang, tahimik na nakikisilayan.
Tulad ng bituin sa gabi, malalim ang kanyang mata,
Doon nasilayan ang misteryo ng gabi't bituin.
Bawat hakbang, tila'y paghakbang sa kagubatan,
Bawat galaw, parang sulyap sa kalangitan.
Ang kanyang ganda, di-mapantayan,
Parang langit at lupa, nagdadamayan.
Sa kanyang paglipad ng kagandahan,
Lumilikha ng tanyag na tanawin.
Katulad ng kalikasan, siya'y pambansang yaman,
Hindi lang ganda, kundi bihirang likas yaman.
