24.03.2024
On üçüncü bölümümüze hoş geldiniz.
Keyifli okumalar:)
Bölüm şarkısı:
Sezen Aksu-Zalim
🎀
“Yalnızlık ve Zalim”
Oda karanlık, önümde duran adam ise odadan daha karanlık, vicdansız, merhametsiz...
O zalimdi, her anlamda bir zalimdi.
Adını söylemezdi kimse çünkü adı da kendi gibi zalimdi.
Cüneyt Zalim.
Vicdansızlıktan, merhametsizlikten, acımasızlıktan ve diğer kalple yapılan her duygudan yoksun bir adamdı.
Zalimin merhameti olmazdı. Cüneyt Zalim'in ise hiç yoktu.
Zalim'in attığı tokat ile başım yana doğru kaydı. Nasır tutmuş avuçları yanağıma her çarptığında uyuşmuş yanağımda bir sızı hissediyordum.
Bir çin işkencesi gibi delirtiyordu adamı Zalim'in işkenceleri.
Saatlerdir on beş saniye aralıklarla aynı yanağıma, artık her bir zerresini ezberlediğim nasırlı elleriyle vuruyordu. Başta acıtan eylem artık yerini anlık gelen bir sızıya bırakmıştı. Başım yana doğru düşse de elini çeneme atarak onu hemen düzeltiyor ve on beş saniye sonra tekrar bir tokat atıyordu.
Bu durumda beni evire çevire dövmesini yeğlerdim fakat nafile, o yine zalimliğini konuşturarak işkencelerini sürdürüyordu.
"Yeter artık, Zalim!" Dedim bağırarak. Umursamadı. Çenemi tekrar tuttu ve düzeltti ardından bir tokat daha attı.
"Zalim, senin Allah'ın yok mu?" Artık bulanan kafamla birlikte Sezen Aksu'nun Zalim şarkısını mırıldanmıştım ona doğru. Delirmeye başladığımı hissediyordum.
Zalim durmadı, Allah'ı yoktu, devam etti.
En son attığı tokat ile gözlerim kaymaya başladı. Sanırım beyin sarsıntısı geçiriyordum. Kararan gözlerim ile birlikte başım geriye doğru düştü. Buna aldırmadan on beş saniye sonra tekrat başımı kaldırdığını ve güçlü bir tokat attığını hissettim.
Sonrası karanlık.
26 Ekim 2023
İstanbul, Türkiye
Nefes nefese uyandığımda odanın içerisindeki kırmızı ve turuncu karışımı renk cümbüşü bana sabahın ilk saatlerinde olduğumu anlatıyordu.
Gördüğüm kabus yüzünden sıçrayarak uyanmış ve yanağımda hissettiğim sızlama hissini geçirememiştim.
Kırk kilometre koşmuş gibi ter içinde kalkmıştım yataktan. Uyurken bile gördüğüm rüya yüzünden yorulduğumu hissediyordum.
Nefeslerimi düzene soktuğumda terlediğimi ve boğazımın kuruduğunu hissettim.
Üzerime bir örtü örtülmemişti. Ben ağlayarak uyuyakalmıştım ve gelip üzerimi örtecek, saçlarıma bir buse kondurup gidecek kimsem olmadığı için üzerim açık uyumuştum.
YOU ARE READING
Peyda
Teen FictionPeyda, bir Gerçek Aile/Kaçırılmış Çocuk klasiğidir. "Şimdi, on yedi yıl sonra annem ve babam karşımda dikiliyorlardı. Onları görüyor, onlarla aynı masada oturuyordum. Birbirimizi tanıyalı yarım saat bile geçmemişti. Varlığımızdan haberdar olmamız...
