SERT UKALA

Bölüm 73 : Evet

Barandan

Yapmamalıydım... Onu öpmemeliydim. Bu yanlıştı. Hernekadar bize doğru gelsede bu yanlıştı ve o bunu anlayamayacak kadar masum olsada ben değildim. Onu benim yaparsam hayatı boyunca tehlikede olurdu ve ona böyle bir hayat vermek istemiyordum.

Cerene herzaman fazla değer verdiğimi uzun zaman önce kabul etmiştim fakat bugünkü öpüşme ile ona aşık olduğum gerçeğinden daha fazla kaçamadım.

Ona aşık olamazdım.... O beni sevmemeliydi.. Onunla olmamam gerekiyordu. Bütün bu yaptığımız işler fazla tehlikeliydi. Yanımızda olan herkes için. Ve bir kere bulaştığın zaman pislik peşinden gelirdi. Bu sebeple mert ve biz normal bir yaşam şansımızı kaybetmiştik.

Evet mert ve onun gibiler çok kolay sevgili yapıp bunu göze alabilirlerdi. Çünkü onların parası ve fazla gücü vardı. Herşekilde sevdikleri kızı korur ve yalnız sokağa bırakmazlardı. Hertarafta merte haber uçuran derinin gizli korumaları.....

Ama benim böyle bir şansım yoktu. Bu boktan hayatta ancak kendimi koruyacak kadar iyiydim, zengindim. Bu sebeple ceren benden uzak durmalıydı.... Fakat bunu ona nasıl anlatabilirdim ki ?

Bugüne kadar hep kontrol elimdeydi. Ona yakın olmak beni yatıştırıyordu ve istediğim tek şey sağlıklı olduğunu görmek, gülerken onu izlemekten daha fazla değildi. İçimdeki gizli arzuları bir kenara kaldırmayı öğrenmiştim. Mecburen....

Ama öyle masum ve çaresiz konuşmuştuki... Sözleri kalbime işlemişti. Sadece bir an onun ağlamasına ve üzülmesine sebep olduğum için kendimden ve yaşadığım bu hayattan, beni yaşamak zorunda bırakan herşeyden herkesten nefret ettim. Sonra bütün acılarına son vermeyi istedim. Sadece onun değil benimde bütün acılarıma son vermeyi istedim...

Ve... Onu öptüm. Dudakları dudaklarıma kapanınca uzun zamandır ihtiyacımız olan şeyin bu olduğunu anlamıştım. Narin bedeni savunmasızca kollarım arasında gevşerken duramadım... Lanet olsun ki ona ümit vermiştim ! Ve şimdi hayal kurma hakkını, bana sahip olma hakkını elinden alamazdım.

Birbirimize sahip olma hakkını kimse elimizden alamazdı. En azından deneyecektik... Zorundaydım. Onunla son bir konuşma yapıp uyardıktan sonra kararı herneyse saygı gösterip kabul edecektim. Bunu ona borçluydum.

Arabada yanımda otururken hızımı daha fazla arttırdım. Buketlere ne kadar erken varırsak o kadar iyiydi..

Derinden

Buketlere en erken gelen biz olmuştuk. Mert bir köşeye elindeki rakı ile yayılırken ben buketi gözüme getirmiştim. Bu gece bu iş bitecekti... Barışacaktık.

Eski haline göre iyiydi ama bu çökmüş olduğu gerçeğini değiştirmiyordu.

Onunda gözleri bana kayarken yavaşça iç çektiğini gördüm. Canım arkadaşım benim...

Kendimi tutamadan yanına gidip oturdum ve elini kucağıma alarak konuşmaya başladım.

" özür dilerim. Böyle olmaya dayanamıyorum. Cidden bitsin artık bu küslük. "

Kalbim yerinden çıkacak gibi atarken verdiği tepkileri ölçmeye başladım.

Bakışlarını benden kaçırdı ve sertçe yutkundu. Geri bana baktığında gözleri dolmuştu. En sonunda sıkkın bir nefes verip ellerini boynuma doladı.

" seninle nasıl küs kalabilirim ki ? Asıl ben özür dilerim... Çok fazla tepki gösterdim. Kendimde değildim. "

Titreyen sesi kesildiğinde söylediğim şeyler aklıma geldi ve içimi derin bir pişmanlık kapladı.