Anima -1 - Memento Mori

6-Herhangi bir başka son

Zaman elinde tuttuğu cılkı çıkmış bir kuklaydı. Yırtıla yırtıla oynanacak yeri kalmamıştı. Var gücüyle onu sıktı, sıktı ki dursun her şey.

"Aferin Rüzgâr! Çok çok iyi! Devam et!" diye bağırdı uzun burunlu kara maskenin sahibi sıska adam.

"Dur zaman! Bırak akmayı! Gücüme boyun eğ!" diyen Rüzgâr, uzay-zamanı eğip büken garip materyale oldukça yakındı.

Önünde tek bir engel vardı: O kişi kötülükler haşmetlisi, karanlıklar efendisi, zarif olduğu kadar güçlü görünen asil bir dişi. Öyle biriydi ki upuzun boyu ve kapkara saçlarıyla mekânda fırtına gibi esmekte, önüne çıkanın ruhunu tırnaklarıyla biçmekteydi.

Rüzgâr'a "Vazgeç çocuk, hiç şansın yok," dedi kurukafalı gümüş tacın sahibesi, karanlıklar kraliçesi, mezzosoprano ayarındaki sesiyle.

"Asıl sen vazgeç şeytan kadın! Yoksa seni her şey için pişman ederim," demişti Lorin, dediğine inanamamıştı çünkü paralelse de bu, çok acayip bir zaman dilimi olmalıydı ki cadı hâliyle hayran olduğu kraliçenin karşısına geçmişti. İçinde yer aldığı durumu irdelerken iki kaşının ortasına herhangi bir yönden fırlatılmış bıçak girdi. Aşırı yakışıklı kimsenin sayesinde söz konusu zaman dilimini terk etti.

Rüzgâr "Hayır! Lorin'i öldürdünüz, sizi affetmem mümkün değil," dedi.

Karanlık kraliçe, dibinde biten – az önce bıçak atarak değerli Lorin'i zamandan düşüren- aşırı yakışıklı ve de boynuzlu atletik tipe emretti: "Onu bana canlı getir!"

Zaman inat etmiş durmaksızın koşuyorken, Lorin Katili üzerine sıçramışken Rüzgâr "Baba yardım et," dedi.

Yardım, havaya atılan metal kürelerin patlayıp bilyelerini etrafa saçmasıyla geldi. Zamanı yenmek için hızlanan Rüzgâr, büyüklü küçüklü patlamaların arasından ilerlerken itildi. Babası dikkatsizdi ya da hazır başlamışken onu da aradan çıkarmak istemişti. Sırtına ve beynine sivri parçalar girmiş sirenk düştüğü yerde silkindi. Kutsal kraliçenin eteğini tutup ayağa kalkarken söyledi:

"Kassandra'yı sadece siz durdurabilirsiniz kraliçem."

"Söylemesi kolay." diyen Kraliçe VII.Angelique avuçlarını kavuşturup "Keşke" ile başlayan, tınısı sert kelimelerle coşan bir dua söyledi. Duanın bitiminde sırtında oluşan melek kanatları buzla kaplanıp kırıldı. Kırıklardan olagelmiş iki kutsal savaşçı mızraklarının yardımıyla doğruldu. Onlar lacivert kanatlarını ve yoklukla dolu gözlerini aynı ânda açmıştı.

"Sanık suçlu bulundu." Angelique'in mızrağının ucuyla gösterdiği noktada karanlık kraliçe vardı: "Senin cezan sonsuz!"

Karşılığını gülümseme ve "Bilmediğim bir şey söyle." cümlesi eşliğinde vermiş Kraliçe Kassandra üst üste binmiş ruhlara topuklarını batırarak yükseldi. Lorin Katili unvanlı aşırı yakışıklı da Angelique'in sağındaki ve solundaki meleksileri karşılamak üzere ateşten kanatlarını açmıştı ama ok, bıçak falan attı.

Aydınlık ve karanlık çarpışırken maskeli adam, Rüzgâr'a koşup onu kollarına aldı. Tüylerini okşadı ve gözlerinin içine bakarak ona "Sakın korkma, biz kazanacağız kesin, çok kesin," dedi.

"Senin için yapacağım baba." diyen Rüzgâr, gözlerini kapatıp büyülü sözcükleri bin dilde fısıldarken zaman mekânı terk etti. Sadece Rüzgâr ve onu tutan maskeli adam hareket etmekteydi ki bir aksilik cereyan etti.

"Angelique'i indirmemiz gerekiyor, havada asılı kalmış."

Rüzgâr, zamanın esintilerini çağırmak üzere kollarını açtı. Kraliçe VII.Angelique'e kumlarla uzandı. Onu sardı, çekti ve kucakladı.

"Şimdi kraliçeyle materyali temas ettir, ben de bizi geleceğe taşıyacak dileğimi gerçekleştireyim."

"Elbette baba." diyen Rüzgâr, söylenenin bir kısmını yaptı. Sarışın kadını materyalin çekim alanına taşıdı ama teması bırakmadı. Dilek hakkını bizzat kullanacaktı. Yüzünde hin bir gülüş açmıştı ki ipleri salınmış kukla gibi dağılan bedeni yere yığıldı.

"Vay hain vay!" diyen maskeli pederi onun yanından yürüdü gitti. Havada salınan genç kraliçenin elini tutup ezberinden okudu dileğini.

Rüzgâr onu duymayı, olmadı dudaklarını okumayı denediyse de beceremedi.

"Yalnızca zeki olanların hayatta kalabileceği bir gelecekten söz ettim." Bu cümle, adamın Rüzgâr'a olan vefa borcunu ödeme şekliydi.

Sonrası malum, onun dileği gerçekleşti.

Birisi "Yine mi o kazandı," dedi.

Diğeri "O her zaman kazanır," dedi.

Cümleler sonsuzlukta ilerledi. Ta ki sahipleri onları bulana kadar...