Bitten (Book 2 of Bite Trilogy) Venom Series #1

Prologue

Prologue

All I ever wanted was his kisses under the falling snow. But it was just the snow, my falling tears, and my tearing heart.

They say that snow beautifies everything, but I wonder how I look like every time it falls from the sky?

I hate myself for still hoping, hurting, crying endlessly.

I just want to walk in the middle of the snowstorm, hoping that you'll be there waiting for me.

I love you so much, Zen, and it's killing me.

Pinahid ko ang takas na luha sa aking mga mata. How I wished to wipe the pain in my heart just like the tears from my eyes...

Limang taon na ang nakalipas nang muli akong nagbalik sa mundo ng mga tao. Sinubukan kong mamuhay katulad ng dati, pero sa tuwing mag-iisa ako, tanging siya lamang ang tumatakbo sa puso at isipan ko.

Ang prinsipeng aking pinakamamahal na naglaho sa mismong harapan ko.

Totoo nga palang hindi marunong makalimot ang mga bampira, dahil hanggang ngayon ay sariwa pa rin sa akin ang lahat. Ang sakit at hapdi ng nakaraan.

Patuloy pa rin akong nanaginip na kasama ko siya, saglit na ngumingiti sa tuwing nag-aakalang boses niya ang naririnig, tinitiis ang lamig na umaasang may mga brasong muling yayakap sa akin at patuloy na naghihintay sa mga kamay na muling maglalandas sa aking mga balat.

Maraming nangyari sa nakalipas ng limang taon. Isa na roon ay pagkatapos ko sa pag-aaral. Nagkatrabaho at pinilit mabuhay sa kabila ng sakit na kailanman ay hindi ako iniwan.

Ginawa ko ang lahat, lumayo kami sa lugar na siyang nagpapaalala sa akin ng mundong aking tinakbuhan. Iniwan ko ang salamin at hinayaan iyong mag-isa sa kabundukan kung saan nagsimula ang lahat. Pinili namin mamuhay ni Lola sa ibang bansa para lamang mabawasan ang sakit na nararamdaman ko. Pero isa iyong napakamaling pagkakamali dahil sa tuwing pumapatak ang mga nyebe mula sa kalangitaan, para na akong nawawala sa sarili kong katinuan.

Ilang beses kong tinangkang tumakbo pero bumabalik pa rin ako sa bagay na gusto kong takbuhan.

Habang hinihintay ko ang pagtigil ng ulan ay inilabas ko ang bagay na hanggang ngayon ay misteryo pa rin ang pinagmulan.

A beautiful snow globe. Sa loob nito ay may maliit na puno na kapareho ng punong sumisimbolo sa aking prinsipe. Tuwing hinahawakan ko iyon ay kusa iyong nagliliwanag na tila nakikilala ang mga kamay ko.

"Claret!"

Nawala ako sa pagkakatulala nang may yumakap mula sa likuran ko. Ngumuso ako at bahagya ko siyang sinilip habang nanatili siyang nakayakap sa akin.

"Escarnel, I told you. Hindi ko gusto na ginugulat ako..." Kaklase ko siya noong college at siya rin ang may-ari nitong fitness gym na madalas kong puntahan.

She chuckled. "Sorry. Nakalimutan ko." Sumulyap siya sa hawak ko.

"That snow globe again? Kanino ba talaga nanggaling 'yan?"

Hindi ko magawang sagutin iyon. Tumingin na lamang ako muli sa labas. "Ang tagal tumila ng ulan..."

She rolled her eyes before she gave me the keys. "Hindi mo sinagot ang tanong ko. Ikaw na ang magsarado ng gym, Claret. Susunduin ako ng boyfriend ko. Hindi ka naman sasabay kahit yayain kita, 'di ba?" Umiling ako sa kanya.

"I am fine. Dito na rin pala ako maliligo. Mukhang mamaya pa titigil ang ulan."

"Alright. See you, Claret..."