Bitten (Book 2 of Bite Trilogy) Venom Series #1

Chapter 2

Chapter 2

Ikatlong itinakdang babae

Time flies but never the memories.

Ilang bampira na ba ang nagsabi nito sa akin? Sina Danna, Lolo, Reyna Talisha at maging ang dating mga itinakdang babae. Daang taon man ang lumipas, hindi magagawang makalimot ng isang bampira.

Walang sakit na maghihilom, walang hapding maglalaho at walang pangungulilang matatapos.

Pinahid ko ang takas na luha mula sa aking mata. Paano ako makapaghihintay ng labing apat na taon? Paano ko pa mahihintay ang pagsilang ng dalawa pang natitirang itinakdang babae? Paano ko matitiis ang napakahabang taong wala ang aking prinsipe?

Natatakot akong kung mag-abot man kami, kaunting panahon na lamang ang aking maaaring ipamalagi. Nararamdaman ko na ang pagpaparamdam ng asul na apoy at nakapangako na ako sa kanya.

Ano pa ang maaari kong gawin para buhayin si Zen? Tanging kami lamang itinakdang babae ang may kakayahang gumawa niyon.

Ibinaba ko na ang aking salamin sa mata dahil wala ng araw. Gabi na sa mundo ng mga tao. Nakatanaw ako sa madilim na overpass habang pinapanuod ang liwanag mula sa mga nagdaraang sasakyan.

Hindi ko maiwasang maalala ang transportasyon sa mundo ng mga bampira, tanging magagandang karwahe, mataas na kalidad na mga kabayo at naglalakihang ibon ang aming sinasakyan. Pitong taon na akong wala sa mundong aking tinakbuhan, kumusta na kaya silang lahat?

Mukhang tama nga si Lola, mabibigo lamang ako sa gagawin kong ito. Bakit hindi ko naisip ang laki ng agwat ng edad ko sa mga itinakdang babae? Bakit hindi man lang iyon pumasok sa isip ko?

Habang malayo ang isip ko, ramdam ko ang presensiya ng dalawang taong nasisiguro kong nagbabalak ng hindi maganda sa akin. Kanilang isang malaking pagkakamali.

Papalapit silang dalawa sa akin na kapwa may dalang mga patalim. Hindi na ako nagulat nang itutok nila iyon sa aking tagiliran.

"Huwag kang sisigaw, ibigay mo ang pera mo." Mas inilapit niya pa ang kanyang patalim sa akin.

Kanina ko pang pilit pinapahid ang mga luha pero ito at may panibagong pumapatak na naman. Nangako akong hindi ako susuko para buhayin si Zen pero kung oras naman ang kalaban ko? Paano ko pa iyon lalabanan?

Zen, I miss you so much...

"Huwag kang umiyak diyan! Ibigay mo na sa amin ang pera mo!"

"Umiiyak ka na sa takot. Huwag ka nang magmatigas,Miss!" Nanatili akong hindi lumilingon sa dalawang lalaki at nakatulala pa rin ako sa kalsada.

"Miss! Ibigay mo na. Masasaktan ka na!"

Bumuntong hininga ako at sinimulan ko nang buksan ang bag ko.

"Lumayo kayo sa kanya!" Malakas na boses ang nakapagpalingon sa aming tatlo. Sa isang iglap ay tumilapon ang katawan ng dalawang lalaki mula sa akin dahil sa walang habas na paghila ng mararahas na braso sa kanilang leeg at pabalya silang bumagsak sa semento.

Sa gulat at takot nga mga nila ay nagmadali na silang tumakbo papalayo. Napatitig ako sa taong tumulong sa akin pero sa halip na ako ang matulala ay siya ang napatulala sa akin na may nakaawang na mga labi.

Humampas ang banayad na hangin dahilan kung bakit nilipad ang mahaba kong buhok na sinabayan ng marahang pagniningas ng aking mga mata.

"Lumuluhang bampira..." Rinig kong bulong ng babaeng nasa harapan ko. Mabilis siyang nag-angat ng baril at itinutok niya iyon sa akin.

"Ano ang ginagawa mo sa lugar na ito?! Saan ka dumaan?!" Matigas na tanong niya.

Who is she? Paano niya nalaman na isa akong bampira? Tanging mga bampira at ibang uri ng nilalang ang maaaring makaramdam na isa akong bampira.