Bitten (Book 2 of Bite Trilogy) Venom Series #1

Chapter 3

Chapter 3

Dalawang klase ng luha

Over this mountain is a grieving story and through these woods are saddest souls.

Papaano nila nasabing patay ang kabundukang ito kung may nabubuhay na iilang mga puno rito? Kagaya ko rin ba ito na may kwento? Isa rin ba ang kabundukang ito na katulad kong hindi pinalad sa huling pahina?

Niyakap ko ang aking sarili nang makaramdam ng kakaibang kilabot sa aking katawan. Simula nang pagmasdan ko ang kabundukan ng Morte habang papalapit ako rito bigla na lamang may kung anong pumasok sa isip ko.

Naikwento na sa akin minsan ni Lola ang tungkol sa kabundukang ito at ang kakaibang dala nito sa bawat itinakdang babaeng tatapak dito.

Every forest has its own mysteries.

Kaya hindi na ako nagtataka kung bakit sinasanay ang mga itinakdang babaeng mamuhay malapit sa kalikasan. Dahil higit pang misteryo ang kakaharapin namin sa sandaling tumawid na kami sa aming mga salamin.

Tipid akong ngumiti, kailangan ko nang sanayin ang sarili ko. Ang bawat bagay, paniniwala, nilalang at maging propesiya ay may mga itinagong kwento, mga kwentong ibinabaon na ng panahon pero pilit pa ring hinuhukay dahil sa matinding koneksyon nito sakasalukuyan.

In the vampire world, the past is the greatest enemy. It's too powerful that it can even surpass the present.

"Nararamdaman mo ba ang nararamdaman ko, Alanis?" tanong ko sa babaeng kasama ko na kasalukuyan nang inaayos sa kanyang motor.

Nasabi sa akin ng dalawang matanda na kaya nila pinatawag si Alanis dahil may ipapakiusap silang dalhin para sa ikatlong itinakdang babae sa sandaling siya'y isilang. Hindi na ako nagulat nang malaman kong isa iyong kwintas.

Isang linggo at apat na araw din ang ipinaglakbay namin bago kami makarating sa paanan ng kabundukan ng Morte. Hindi agad namin iyon nakita dahil kapwa kami hindi pamilyar ni Alanis sa lugar na dinaanan namin. Kung maaari lamang tumawag ng Hontza, ito ang tawag sa malalaking ibon mula sa mundo ng mga bampira, hindi na kami magtatagal ng ilang araw.

"What do you mean, Claret? Sa sobrang lamig dito ay wala na akong maramdaman. Patay na patay ang buong paligid."

Hindi ako nagkapagsalita sa sinabini Alanis. Bakit ito ang lugar na napili ng asul na apoy kung saan isisilang ang ikatlong itinakdang babae? She can't live in place like this.

Dapat ang bawat itinakdang babae ay lumaking napapalibutan ng init ng buhay. Hindi sa ganitong lugar.

"Let's go..."

Tumango sa akin si Alanis. Sa bawat paghakbang namin ay ang pagkapal ng puting usok na siyang nagiging dahilan ng pagbagal namin.

I can't even use my vampire eyes.

"May ideya ka ba kung saan nanggagaling ang usok na ito?" Itinapat sa akin ni Alanis ang flashlight na hawak niya, agad kong inilihis ang mukha ko rito.

"Alanis..."

"Oh, sorry. Hindi ba sinabi ng dalawang matanda sa'yo na nakakagawian na ng mga mongha sa lugar na ito na magpausok laban sa mga bampira? Para maprotektahan ang mag-ina." Kumunot ang noo ko sasinabini Alanis.

"Kaya ba bigla na lamang nanghihina ang katawan ko?"

"Yes. Masyado itong epektibo dahil maging ang katulad ko na may kaunting patak ng dugong bampira ay naapektuhan." Nagpatuloy kami sa paglalakad pero hindi rin nagtagal ay napatigil ako nang mas naintindihan ko ang sinabi sa akin ni Alanis. May hindi tama sa mga sinabi niya.