De Nieuwe Wereld 5: Tagmars Oordeel (GEPUBLICEERD)

Hoofdstuk 3

Tómy

De dagen sloten aaneen als een schakelketting en er ontstond al snel een routine in Tómy's leven. Elk begin van een lesdag leerde ze alles wat kwam kijken bij de regelgeving zoals die op Elodie bestond. Het was veel uitgebreider dan ze ooit had kunnen denken.

Haar vader had deze opleiding in een bepaalde mate ook gevolgd. Voor de taak van heerser waren er echter een aantal opleidingen samengevoegd. Op die manier werd het een gecombineerde opleiding die alleen in het leven werd geroepen wanneer een nieuwe toekomstige heerser naar school moest. Natuurlijk had zij altijd geweten dat dat pad voor haar nooit weggelegd was. Ze zou het niet eens willen. Toch had ze gewenst dat de man die zich haar vader noemde iets subtieler was geweest bij zijn aankondiging van de zogenaamde 'troonopvolger'. Een term die met de mensen van Terra was meegekomen.

Het was niet alleen dat ze geen biologische dochter was van Irmin. Zelfs als er nooit meer een kind was gekomen na haar, dan nog was zij uitgesloten van de heerschappij over Elodie. Ze was Terraanse, dat was waarschijnlijk het beslissende punt.

Helemaal zeker wist ze dat niet, want niemand had haar ooit rustig uitgelegd waarom zonder meer aangenomen werd dat Roylen zijn vader zou opvolgen. Het had niets te maken met het feit dat ze een meisje was, zoveel wist ze dan in ieder geval wel. Haar grootmoeder, die ze nooit had gekend, was heerseres geweest, voordat ze overleed en de taak overgaf aan Irmin.

Dat ze niet kon spreken was ook niet echt het probleem, dacht ze. Ze kon zich in ieder geval niet voorstellen dat een heerser werd afgewezen vanwege een handicap. Ze was net zo slim als ieder ander kind, volgens haar ouders zelfs slimmer, al waren zij natuurlijk bevooroordeeld.

Nee, het moest puur te maken hebben met haar afkomst en dat was de reden waarom ze zich nooit helemaal thuis zou voelen in het paleis, of op de planeet zelf. Hoeveel mensen er ook zouden zijn, of misschien in de toekomst zouden komen, ze bleven altijd een minderheid en een minderheid bleef apart.

---

Drie perioden nadat school was begonnen kwam er weer een nieuwe leerling bij. Een meisje dat zich enthousiast voorstelde als Ketia en die ervoor zorgde dat Jendar in één klap al zijn bravoure verloor. Ze was nog maar elf, maar zou binnenkort twaalf worden. Haar ouders kwamen echter voor de oogsthandel naar Gard en konden niet perioden langer blijven wachten, totdat hun dochter eindelijk twaalf was. Ondanks haar jonge leeftijd zou Ketia in het studentengebouw gaan wonen, iets waar ze zelf absoluut geen moeite mee had.

"Oh, je moest mijn moeder horen: waarom kon ik nou niet kiezen voor de HSE in Katrin?" Ketia's donkere wangen kleurden lichtelijk rood, terwijl ze tijdens de korte pauze geanimeerd haar moeders gejammer nadeed.

"Ja, dat was veel dichterbij, maar dan zou ik nog veel langer in de hitte moeten wonen. Nee hoor, ik heb altijd geroepen dat ik naar Gard wilde, dus ..." Ze lachte. "Hier ben ik dan."

Het had maar een paar minuten geduurd voordat Liddy het nieuwe meisje had geadopteerd in hun groepje. Tómy vroeg zich af of ze dat bij alle nieuwelingen zou doen, maar ze vond het niet erg. Ketia was net zo'n spring-in-t-veld als Liddy, met als grootste verschil dat zij absoluut niets moest hebben van technologie. Ook was ze gelukkig niet zo hoteldebotel over de kleine Roylen die, nadat Liddy een paar keer in het paleis was geweest, helemaal niets meer fout kon doen in haar ogen.

"Ik weet precies wat je bedoelt, Tómy," zei Ketia samenzweerderig. "Ik heb zelf twee broertjes en die mag je zo van me hebben. Ik ben ook zó blij dat ik eindelijk uit huis weg ben."

De lange oo maakte Liddy aan het lachen. "Geef ze allemaal maar aan mij, dan. Roylen is zo'n schatje."

"Jij hebt de verkeerde opleiding gekozen, Liddy, je had lerares eerste school moeten worden."