De Nieuwe Wereld 5: Tagmars Oordeel (GEPUBLICEERD)

Hoofdstuk 4

Tyrna

Bijna drie jaar later, lichtjaren verderop

De coördinaten waren zorgvuldig ingesteld, er waren geen tekenen van leven gescand in de buurt van de plaats waar ze terecht zou komen, maar er kleefden natuurlijk altijd risico's aan een sprong naar een onbekende plaats. Volgens de verzamelde gegevens zorgde de ongebruikelijke rotatie van de planeet van bestemming voor een natuurlijke, duistere verhulling.

"Klaar, Tyrna?"

Ze knikte. Ze was zo klaar als ze kon zijn.

"Ga je gang."

Het enige wat ze moest doen was haar vinger leggen op een rechthoekig doosje dat om haar arm geklemd zat. De uitwerking was echter alles behalve eenvoudig. De wereld rondom haar; de lichtgrijze cirkel met de witte stip onder haar voeten; de rode lijn die de uiterste grens van het bereik bepaalde en de gezichten van de twee mannen die haar missie controleerden, verdween. Heel even was er gewoon niets, maar daardoor was er ook niets voor haar zintuigen om te meten. Voor haar gevoel duurde het maar een paar tellen later voordat ze op een compleet andere plek was. In de realiteit had haar reis enkele tientallen minuten geduurd.

Knipperend met haar ogen probeerde ze zich staande te houden, toen een plotselinge windvlaag aangaf dat de verschuiving compleet was. Oh, wat was het hier koud. Met een paar instellingen verhoogde ze de temperatuur van haar tenue, maar in haar gezicht voelde ze de striemen van een storm die er duidelijk aan zat te komen.

De desoriëntatie na de verschuiving verdween vrij snel. Dit was tenslotte niet haar eerste sprong en ze wist precies wat ze moest doen. Heel veel tijd om zich te concentreren op haar ademhaling kreeg ze echter niet, want in de hemel boven haar braken wolken en al snel was ze doorweekt.

Tja, daar had ze natuurlijk rekening mee moeten houden. Hier bestond geen klimaatbeheersing. Om zich heen kijkend zag ze in eerste instantie niets anders dan donkergroen, grijs en zwart. Dat was geheel naar verwachting. Totdat haar ogen bleven hangen op iets dat met geen mogelijkheid een natuurlijke constructie kon zijn. Was het een overblijfsel?

Ze was hier gekomen in de veronderstelling dat de natuur op de planeet zijn werk wel zou hebben gedaan. Er moesten tenslotte hevige aardbevingen hebben plaatsgevonden. De gevolgen daarvan konden variëren van het ontstaan van een ijstijd tot het uitbarsten van talloze vulkanen. Tot nu toe neeg haar beoordeling naar het eerste, maar dan had een bouwwerk zoals die waar ze nu naar keek, niet meer overeind mogen staan.

Was het mogelijk dat dit deel van de planeet beschut was gebleven? Als dat zo was, dan konden er meer ruïnes zijn, wat de verwarrende informatie omtrent leeftekenen zou kunnen verklaren: het dierenrijk had beschutting kunnen vinden.

Omdat ze wist dat de sensoren die verwerkt zaten in haar uitrusting alles registreerden, begon ze te lopen in de richting van het bouwwerk. Het schermpje voor haar oog werd al snel onbruikbaar door de druppels die erop vielen en ze borg het op in het daarvoor bestemde vakje aan haar riem. Hoe dichter ze bij het bouwwerk kwam, hoe meer ze in de war raakte van wat ze zag. Niets van het grote huis, wat het overduidelijk moest voorstellen, zag er bouwvallig uit. Luiken waren gesloten, het dak was recht en stevig en allerminst ingestort en voor zover ze kon zien, stonden alle muren nog fier overeind. Ook de begroeiing rondom het huis oogde niet overwoekerd. Tyrna fronste haar wenkbrauwen en bleef op een afstandje stilstaan. Dit was toch niet mogelijk?

Uit het vakje in haar riem haalde ze haar schermpje weer tevoorschijn. Ze zette niet de complete headset op, maar hield het glaasje enkel voor haar oog. Haar andere hand hield ze erboven om zoveel mogelijk druppels tegen te houden. Ze zette de instellingen om naar infrarood en richtte haar blik op het huis.